Wacław Babiński

---

Życiorys

Wacław Babiński był dzieckiem Leona Babińskiego oraz Stefanii z Karpińskich. Swoje nauki rozpoczął w warszawskim gimnazjum, a następnie kontynuował edukację na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk ekonomicznych. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się od pracy w Międzynarodowym Banku Handlowym w Paryżu, gdzie pełnił obowiązki urzędnika przez kilka lat.

W latach 1915–1917 Babiński był sekretarzem prezydenta Warszawy, Zdzisława Lubomirskiego. W latach 1917 i 1918 objął rolę dyrektora kancelarii w gabinecie cywilnym Rady Regencyjnej. 1 grudnia 1918 roku wstąpił do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej i rozpoczął swoją karierę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie kolejno zajmował stanowiska: radcy ministerialnego w 1919 roku, naczelnika Wydziału Konsularnego, wicedyrektora Departamentu Konsularnego po reorganizacji MSZ w 1920 oraz dyrektora Departamentu Konsularnego od 28 sierpnia 1924 roku.

19 stycznia 1929 roku został mianowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Belgradzie, pełniąc tę funkcję aż do maja 1931 roku. Następnie, 16 czerwca 1931 roku, objął stanowisko posła RP w Hadze, w tym czasie od maja 1940 do 31 sierpnia 1944 reprezentując Polskę przy rządzie holenderskim na emigracji w Londynie. W latach 1942–1944 jednocześnie pełnił rolę zastępcy sekretarza generalnego MSZ. Po II wojnie światowej, od 1 listopada 1944 do 5 lipca 1945 roku, był posłem RP w Kanadzie.

Po zakończeniu wojny Babiński zdecydował się na pozostanie na emigracji w Kanadzie, gdzie pełnił ważne funkcje jako minister pełnomocny oraz poseł nadzwyczajny. Należał do Ligi Niepodległości Polski oraz reprezentował władze Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego.

Babiński był żonaty z Marią z domu Wodzińską (1894–1975). Interesującym faktem z ich życia jest to, że w dniu 17 października 1938 roku w Rotterdamie, Maria stała się matką chrzestną okrętu podwodnego „Sęp”. Wacław Babiński spoczywa na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie, w kwaterze 96-3-1,2,3.

Odznaczenia

W trwałym uznaniu za jego wybitne osiągnięcia, Wacław Babiński został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego niezłomną służbę dla narodu polskiego oraz jego międzynarodowy wkład w rozwój relacji między państwami. Oto lista przyznanych mu odznaczeń:

• wielka wstęga Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie (20 września 1957, przyznany przez Prezydenta RP na uchodźstwie za zasługi w długoletniej służbie dla narodu i państwa polskiego),
• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski (31 grudnia 1923),
• medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
• order świętego Sawy I i II klasy (Jugosławia, 1932),
• order Korony Rumunii II klasy (Rumunia),
• order Lwa Białego I klasy (Czechosłowacja),
• order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa),
• odznaka honorowa za zasługi II klasy (Austria),
• order Leopolda II I klasy (Belgia, 1932),
• order Legii Honorowej III i IV klasy (Francja).

---

Oceń: Wacław Babiński

---