Józef Chaciński

Polityka i administracja

Józef Chaciński, urodzony 13 marca 1889 roku w Warszawie, a zmarły 6 maja 1954 roku w Górze Kalwarii, był wybitną postacią w polskim świecie prawnym oraz politycznym. Jako adwokat, Chaciński odegrał kluczową rolę w polskim życiu publicznym, a jego działalność polityczna była znacząca w okresie II Rzeczypospolitej.

Był dwukrotnym prezesem Stronnictwa Pracy, sprawując swoje funkcje od listopada 1920 do listopada 1922 oraz od stycznia 1927 do kwietnia 1928. Jego kadencje na tym stanowisku były ważnym okresem w działalności politycznej tego ugrupowania. Chaciński był także posłem na Sejm II Rzeczypospolitej, reprezentując obie kadencje w latach 1922–1930. W latach 1922–1927 i 1928–1930 pełnił funkcję przewodniczącego klubu sejmowego, co dowodzi jego znaczenia w strukturze legislacyjnej tamtych czasów.

Dodatkowo, Chaciński był członkiem Rady Jedności Narodowej, co podkreśla jego zaangażowanie w ważne sprawy narodowe oraz dążenie do jedności w trudnych czasach dla Polski. Jego wkład w rozwój życia publicznego i prawa w Polsce na zawsze pozostanie w pamięci.

Życiorys

Józef Chaciński przyszedł na świat w rodzinie Antoniego i Adelajdy z domu Bloch, zmarłej w 1929 roku. W jego rodzinie był także brat Antoni (1892–1970) oraz dwie siostry. Edukację rozpoczął w Szkole Handlowej A. Jeżewskiego w Warszawie, gdzie zdobył podstawowe umiejętności niezbędne w późniejszym życiu. Już w młodym wieku angażował się w działalność publiczną, będąc członkiem Sekcji Koronnej Organizacji Młodzieży Narodowej.

W 1909 roku znalazł się w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej, co było efektem jego politycznej działalności. Po tej przygodzie podjął studia prawnicze, które odbywał w Szwajcarii, Kijowie oraz Warszawie. Już jako młody człowiek był zaangażowany w różne organizacje społeczno-polityczne. W 1915 roku przystąpił do Ligi Narodowej, gdzie aktywnie wspierał działania na rzecz narodu.

W Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji reprezentował klub Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy. Wkrótce przed przewrotem majowym otrzymał zadanie utworzenia rządu. Niestety, zrezygnował z tej misji w wyniku sprzeciwu Prezydenta dotyczącego nominacji gen. Sikorskiego na stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych, co działo się pod wpływem Józefa Piłsudskiego.

W trakcie II wojny światowej, w latach 1940–1942, był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Po wojnie, 28 marca 1945 roku, został aresztowany przez NKWD i wzięty udział w głośnym procesie szesnastu, w wyniku którego skazano go na 4 miesiące więzienia.

W 1918 roku ożenił się z Ludwiką z Rogozińskich h. Awdaniec (1889–1950). Para doczekała się syna Jerzego (1920–1943) oraz trzech córek: Wandy, która wyszła za mąż za Jasiukowicza (1925–1989), Teresy Ludwiki, zamężnej z Gałązką (1926–2007) oraz Marii Adeli Jolanty (urodzonej w 1929 roku), żony Edwarda de Virion.

Józef Chaciński zmarł w Górze Kalwarii i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 227-6-9, gdzie spoczywają również inni znani Polacy.

Przypisy

  1. a b Józef Chaciński h. Rawicz M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 11.09.2024 r.]
  2. a b Cmentarz Stare Powązki: CHACIŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 29.12.2020 r.]
  3. J. Dębski, Polscy adwokaci w obozie koncentracyjnym Auschwitz 1940–1945. Słownik biograficzny, Oświęcim 2016 r., s. 165.
  4. StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983 r., s. 95.
  5. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964 r., s. 571.
  6. Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927, Poznań 1923 r., s. 471.
  7. Bożena Krzywobłocka: Chadecja 1918–1937. Warszawa: Książka i Wiedza, 1974 r.

Oceń: Józef Chaciński

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:24