Tadeusz Olsza

Kultura i sztuka

Tadeusz Olsza, znany również jako Tadeusz Blomberg, to postać, która zapisała się na kartach polskiej sztuki teatralnej i filmowej. Urodził się 3 grudnia 1895 roku, a jego życie artystyczne trwało aż do 1 czerwca 1975 roku, kiedy to zmarł.

Był on nie tylko aktorem filmowym, ale również kabaretowym oraz scenicznym, co świadczy o jego wszechstronności artystycznej. Olsza odnajdował się w różnych rolach, jak również jako śpiewak, tancerz, czy reżyser, co czyni go jednym z ciekawszych twórców w historii polskiej kultury.

Życiorys

Tadeusz Olsza swoją edukację w zakresie muzyki rozpoczął w Warszawskim Konserwatorium w latach 1915–1917. W 1921 roku zdobył eksternistyczny egzamin aktorski w ZASP-ie, co stanowiło ważny krok w jego karierze. W dalszej kolejności stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych aktorów kabaretowych i rewiowych w Warszawie.

Od 1921 roku dawał występy w słynnych warszawskich kabaretach, takich jak „Stańczyk”, „Karuzela”, „Stara Banda”, oraz „Qui Pro Quo”, gdzie zyskał popularność dzięki piosence „Dymek z papierosa”. Występował także w „Perskim Oku” i „Morskim Oku”, a jego umiejętności taneczne przyciągały uwagę widowni w rewii „Tysiąc pięknych dziewcząt”, gdzie tańczył u boku Stanisławy Nowickiej jako znany „najlepszy tancerz tanga” w Warszawie.

Swoją karierę filmową rozpoczął w 1918 roku od epizodów w niemieckich produkcjach, takich jak Mater Dolorosa i Jugendliebe. Od 1921 roku zagościł w polskim kinie, występując w wielu znanych filmach, w tym: „Uwiedziona”, „Krzyk w nocy”, „O czym się nie mówi” z 1924 roku, „Głos serca” (1930), „Antek policmajster” (1935), „Jaśnie pan szofer” (1935) oraz „Jego wielka miłość” (1936). Dodatkowo, aktywnie uczestniczył w audycjach radiowych w Polskim Radiu, zaczynając niemal od początków tej instytucji.

W sierpniu 1939 roku, w obliczu nadchodzącej wojny, Olsza przebywał w Orłowie. Po zaobserwowaniu mobilizacji, szybko wrócił do Warszawy, gdzie zgłosił się do Komendy Uzupełnień i został zmobilizowany 24 sierpnia. Po zakończeniu kampanii wrześniowej, trafił do Rumunii, gdzie występował w bukareszteńskim przedstawieniu „Uciekła mi przepióreczka” w ramach grupy artystycznej.

Po ucieczce do Francji przez Jugosławię w 1940 roku, a następnie do Anglii, Olsza związał się z Polskimi Siłami Zbrojnymi w Szkocji. W latach 1941–1943 zorganizował półzawodowy Teatr Polowy I Brygady Strzelców i brał udział w objazdowych występach dla wojska oraz dla Polonii.

Po wojnie, w 1946 roku wystąpił w krakowskim kabarecie „Siedem Kotów”, a od lutego 1947 roku był obecny na warszawskich scenach, w tym w „Muzycznym Domu Wojska Polskiego”. Tam zyskał uznanie w rolach epizodycznych, uczestnicząc w premierze „Żołnierza Królowej Madagaskaru”, napisanego przez Juliana Tuwima. Prowadził dalszą karierę w teatrach „Buffo” i „Syrenie”, gdzie pracował przez ponad dwie dekady.

W trakcie współpracy z Syreną, prezentował liczne monologi i utwory kabaretowe, również w kabarecie Szpak. Wspólnie z Polskim Radiem oraz Telewizją, był składnikiem popularnych programów, takich jak Kabaret Starszych Panów.

Na przestrzeni lat, Olsza zdobył wiele wyróżnień. W 1959 roku uhonorowano go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1966 roku otrzymał Odznakę Tysiąclecia za wkład w obchody Tysiąclecia Państwa Polskiego. Dodatkowo, w 1965 roku zasłużył na tytuł członka ZASP-u oraz Złotą odznakę honorową „Za Zasługi dla Warszawy”. W tymże roku świętował jubileusz 45-lecia swojej pracy artystycznej, a sześć lat później, w 1971 roku, z okazji 50-lecia.

Po latach pracy artystycznej w Polsce, Tadeusz Olsza, pełen rozczarowania związanego z politycznym klimatem kraju, postanowił emigrować do Wielkiej Brytanii w lutym 1972 roku, gdzie spędził resztę swojego życia z rodziną.

Przypisy

  1. a b Karolina Prewęcka, Bohdan Łazuka: Przypuszczam, że wątpię. Prószyński i S-ka, 38. s., 2010 r. ISBN 978-83-7648-468-6.
  2. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 25, 01.12.1965 r., s. 2.

Oceń: Tadeusz Olsza

★★★★★
Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:25