Janina Klimkiewicz

Była córką Adama i Bronisławy, co niewątpliwie miało wpływ na jej przyszłą karierę artystyczną. Debiutowała jako aktorka w 1918 roku, występując na deskach warszawskiego Teatru Praskiego, który stał się jej pierwszym etatem do 1920 roku. Następnie przeniosła się do Lublina, gdzie zyskała popularność w rewii "Wesoły Ul", a także do Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Warszawie, gdzie kontynuowała swoją karierę.

W latach trzydziestych XX wieku Klimkiewicz ograniczała swoje wystąpienia do drobnych ról, które odgrywała w przedstawieniach organizowanych przez Towarzystwo Krzewienia Kultury Teatralnej. W 1928 roku zadebiutowała na ekranie, występując w filmie "Pan Tadeusz" w reżyserii Ryszarda Ordyńskiego, gdzie wcieliła się w postać Wojszanki.

W czasie II wojny światowej, Janina Klimkiewicz zaangażowała się w działalność społeczną, pełniąc funkcje w Radzie Głównej Opiekuńczej. Po zakończeniu wojny, mimo że występowała rzadsza, jej talent i charyzma były nadal obecne na scenach Warszawy oraz w zespołach teatralnych objazdowych.