Tadeusz de Virion

---

Życiorys

Tadeusz de Virion pochodził z rodziny, która posługiwała się herbem Leliwa. W 1944 roku wziął czynny udział w powstaniu warszawskim, a potem pełnił istotną rolę w historii Polski jako pierwszy po II wojnie światowej niekomunistyczny ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Wielkiej Brytanii w latach 1990–1993. Był również członkiem Trybunału Stanu w okresach 1989–1991 oraz 1993–2005.

W swojej karierze prawniczej de Virion zasłynął jako obrońca w różnych sprawach dotyczących powojennej Polski. Działał aktywnie jako adwokat w procesach opozycjonistów w czasie stanu wojennego. W III Rzeczypospolitej Polskiej bronił m.in. członków gangu pruszkowskiego oraz grupy „Rympałka”. Był obrońcą Andrzeja Kolikowskiego, znanego jako „Pershing”, a także reprezentował polskiego obywatela, Jeremiasza Barańskiego, znanego jako „Baranina”. Ważnym momentem w jego karierze była reprezentacja prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w procesie sądowym przeciwko gazecie „Życie”. Jedną z ostatnich, głośnych spraw, w której był zaangażowany, dotyczyła wydania na mocy Europejskiego nakazu aresztowania Adama G., który popełnił przestępstwo morderstwa w Brukseli.

De Virion był również uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, gdzie aktywnie wspierał inicjatywy obywatelskie.

Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą małżonką była Lucyna Rudzińska (1926–1983), z którą miał córkę Marię, urodzoną w 1953 roku. Po rozstaniu poślubił drugą żonę, pochodzącą z Indii, Jayanti Hazra (ur. 1942).

Tadeusz de Virion zmarł w warszawskim szpitalu po długiej chorobie. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, gdzie został pochowany 29 października 2010 roku (kwatera 67-5-9).

Odznaczenia

Tadeusz de Virion otrzymał liczne odznaczenia, które świadczą o jego bohaterskich czynach oraz osiągnięciach jako prawnika i działacza społecznego.

Wśród jego wyróżnień znajdują się między innymi:

• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Warszawski Krzyż Powstańczy,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Złota Odznaka Adwokatury,
• Medal Wojska,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Pro Merito Melitensi.
• w 2010 roku, pośmiertnie Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie w 1990 roku.

Warto zaznaczyć, że od 1980 roku de Virion był również członkiem Zakonu Kawalerów Maltańskich.

W 2010 roku, pośmiertnie uhonorowano go Wielką Odznaką „Adwokatura Zasłużonym”, co podkreśla jego znaczący wkład w rozwój zawodu adwokata oraz pomoc osobom potrzebującym.

---

Oceń: Tadeusz de Virion

---