Monika Krzywkowska

---

Życiorys

Monika Krzywkowska, po ukończeniu studiów na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie w 1997 roku, rozpoczęła swoją karierę artystyczną. Została znana jako utalentowana aktorka, występując w trzech renomowanych teatrach: Teatrze Ateneum, Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu oraz Teatrze Współczesnym w Warszawie. Jej aktywność w tej ostatniej scenie teatralnej obejmowała lata 2000–2012 oraz powrotny okres od 2017 roku. W międzyczasie, od 2012 do 2017 roku, związana była z Teatrem Studio w Warszawie.

Jednak to rola Teresy Jankowskiej-Szpunar w popularnym serialu „Samo życie” przyniosła jej najszerszą rozpoznawalność. Ponadto, zasłynęła dzięki nominacji do Feliksów Warszawskich za sezon 2001/2002 w kategorii Najlepsza Drugoplanowa Rola Kobieca, w związku z rolą Grażyny Rozwodniczki. W jej filmografii znajduje się także mocno doceniany dramat „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową”, który zdobył Złote Lwy. Dodatkowo, 30 listopada 2015 roku, Monika otrzymała nominację do Telekamer „Tele Tygodnia” 2016 w kategorii Aktorka.

W 2010 roku zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki podczas Kaliskich Spotkań Teatralnych, za znakomitą kreację Anny Wojnicew w „Sztuce bez tytułu”. Dwa lata później została uhonorowana prestiżowym „Feliksem Warszawskim” za wybitną rolę żeńską w spektaklu „Moralność Pani Dulskiej”, opartym na dziele Gabrieli Zapolskiej, a zrealizowanym w reżyserii Agnieszki Glińskiej.

Nie ogranicza się jednak wyłącznie do występów teatralnych, lecz również angażuje się w działalność dubbingową. W tej dziedzinie użyczyła swojego głosu m.in. Helenie Bonham Carter w polskich wersjach amerykańskich filmów, takich jak „Jeździec znikąd” (2013) oraz „Kopciuszek” (2015).

Teatr

Teatr Studio

Monika Krzywkowska zadebiutowała na deskach Teatru Studio w spektaklu „Sąd ostateczny”, którego premiera miała miejsce w 2012 roku, a reżyserem był A. Glińska, gdzie wcieliła się w postać Leni.

W 2013 roku można było ją zobaczyć w przedstawieniu „Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku”, również w reżyserii A. Glińskiej. W tym samym roku wystąpiła w produkcji „Wiśniowy sad”, gdzie zagrała Raniewską, co było dużym krokiem w jej karierze.

Kolejne jej osiągnięcie w Teatrze Studio miało miejsce w 2014 roku, kiedy wystąpiła w „Jak zostałam wiedźmą”, również pod okiem A. Glińskiej.

Teatr Współczesny

W repertuarze Teatru Współczesnego znalazł się szereg znaczących ról, które przyczyniły się do jej renomy. W 1997 roku zagrała w „Adwokat i róże”, w reżyserii Z. Zapasiewicza, wcielając się w postać Siostrzenicy.

W 2000 roku zagrała w „Barbarzyńcach”, reżyserowanych przez A. Glińską, jako Lidia Pawłowna.

Kolejne lata przyniosły jej występy w takich produkcjach jak „Imię” (2001), gdzie pojawiła się jako dziewczyna, a także w „Bambini di Praga” (2001), będąc panną Grudówną.

W 2002 roku zagrała w „Wniebowstąpieniu” w reżyserii M. Englerta, a w 2003 roku wystąpiła w „Stracone zachody miłości”, również pod kierunkiem A. Glińskiej, odgrywając rolę księżniczki Francuskiej.

W Teatrze Współczesnym można ją było również zobaczyć w „Wagonie” (2007), w reżyserii K. Zaleskiego, gdzie zagrała Baśkę, Dzidzię, a także w „Teremin” (2007), jako Katarzyna Teremin.

W produkcji „Napis” (2005) w reżyserii M. Englerta zagrała panią Lebrun, a w „Udając ofiarę” (2006) wcieliła się w matkę. Jej rola w „Sztuce bez tytułu” (2009) była kolejnym zapamiętanym wystąpieniem, gdzie zagrała Annę Wojnicew.

W 2011 roku występowała jako Aniela Dulska w inscenizacji „Moralność pani Dulskiej”, a pięć lat później w „Lepiej już było…” (2016), w reżyserii W. Adamczyka, wcielając się w postać Penelopy Farthingale, Pani Donnington oraz Kasjerki II.

W jej dorobku znalazł się także występ w „Zbrodniach serca” (2018) w reżyserii J. Tumidajskiego, gdzie zagrała Lenny Magrath, a także w „Nim odleci” (2018), gdzie wcieliła się w Annę. Ostatnio, jej występ w „Kuchni Caroline” (2020) także przyniósł jej uznanie jako Caroline Mortimer.

Teatr Capitol w Warszawie

W 2017 roku Monika pojawiła się na scenie Teatru Capitol, odgrywając rolę Isobel w spektaklu „Skok w bok”, w reżyserii A. Rozhina.

Teatr Spektaklove w Warszawie

W 2022 roku zadebiutowała w Teatrze Spektaklove, w sztuce „Na zdrowie”, gdzie zagrała April pod reżyserią M. Hycnara.

Teatr Adria Art

Rok 2022 to także jej występ w Teatrze Adria Art w produkcji „O mało co…”, gdzie wcieliła się w postać Jessiki, a reżyserią zajął się J. Wons.

Teatr Wydział Produkcji

Na koniec, w 2023 roku, Monika wystąpiła w „Prawdzie”, reżyserowanej przez W. Malajkata, a nadchodząca premiera w 2024 roku w „Kim jest Pan Schmitt?”, której reżyserem jest A. Figura, również zapowiada jej rolę jako żony.

Filmografia

Filmy

Rok	Tytuł	Rola
1995	Berenika	Meg
1999	Pan Tadeusz	dziewczyna
2000	Pół serio	_
	Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową	Hanka
2002	Suplement	Hanka
2004	Niedosyt	Monika
2009	Nigdy nie mów nigdy	pracownica ośrodka adopcyjnego
2010	Kobieta, która pragnęła mężczyzny	żona Maćka
2013	Radosław	Wanda
2014	Wkręceni	Anna Mikulska
2016	#WszystkoGra	mama Basi
	Jan Mazurkiewicz PS. „Radosław”	_
2018	Kobieta sukcesu	Krystyna
	Serce nie sługa	siostra Filipa
2020	Wszyscy moi przyjaciele nie żyją	Gloria
2021	Dawid i elfy	Mikołajowa
2022	8 rzeczy, których nie wiecie o facetach	ginekolog
	Parada serc	Zula
2023	Miłość do kwadratu jeszcze raz	Aleksandra Burska
	Miłość do kwadratu bez granic

Seriale

Rok	Tytuł	Rola	Uwagi
1996	Dom	studentka	odc. 13
	Maszyna zmian. Nowe przygody	ekspedientka	odc. 2
1997	Klan	klientka butiku	–
1998	Ekstradycja 3	synowa Góry	odc. 4
1999	Wszystkie pieniądze świata	Zula	–
2001–2003	M jak miłość	Maria Szeląg, terapeutka Jacka Mileckiego	–
2002–2010	Samo życie	Teresa Jankowska-Szpunar	–
2006	Mrok	prokurator	odc. 5
2007	Ekipa	policjantka	odc. 3, 4
2009	Naznaczony	Helena Drawska	odc. 6
2010	Ratownicy	Ewa, córka Piotra Rojka	–
2011	Usta usta	Anna Wierzbicka, żona Marka	odc. 26, 28
	Hotel 52	Paulina	odc. 32
	Siła wyższa	Urszula	–
	Ojciec Mateusz	Celina, matka Karoliny	odc. 92
2012–2014	Piąty Stadion	barmanka, Sonia Sawczenko	–
2012	Prawo Agaty	Renata, siostra Elżbiety Jezierskiej	odc. 25
2012–2013	Wszystko przed nami	Jola, urzędniczka Sanepidu	–
2013–2014, 2018–2019	M jak miłość	prawniczka Jolanta Kaczmarek, kuzynka Adama Wernera	–
2014	Lekarze	skrzypaczka Edyta Bilska	odc. 58
2015	Skazane	Sylwia Miller	–
	Ojciec Mateusz	Elżbieta	odc. 164
2016	Pierwsza miłość	Ingrid Chinasky	–
	Komisarz Alex	Iwona Cieślak, matka Elizy	odc. 102
	Na dobre i na złe	Dorota Rosłoń	odc. 640
2018–2019	Za marzenia	Ewa Morawiec, matka Zosi	–
2018	W rytmie serca	redaktor Mira Jaworska	odc. 32
	Druga szansa	dziennikarka Elwira Bachanek	–
2019	Odwróceni. Ojcowie i córki	terapeutka Marta	odc. 3, 6, 8
	39 i pół tygodnia	doktor Ewa Zarębska	–
2020	Ojciec Mateusz	Jola	odc. 308
	Blondynka	Oksana Potapczuk-Traczyk	–
2021–2023	Mecenas Porada	Marta Solwecka	–
2021	Odwilż	Dorota Czerwińska	–
2022–2023	Swaci	Iwona Kwiatkowska, babcia Mai	–
2023	Polowanie na ćmy	Franciszka Szlimakowska	–
	Ojciec Mateusz	Anna Grzelak	odc. 388

Polski dubbing

Rok	Tytuł filmu	Postać
2010	Victoria znaczy zwycięstwo	Helen
2013	Jeździec znikąd	Red Harrington
2015	Avengers: Czas Ultrona	Laura Burton
	Kopciuszek	wróżka chrzestna
2018	Han Solo: Gwiezdne wojny – historie	Val
2019	The Mandalorian	Morgan Elsbeth
2020	Mulan	Xianniang
2021	Hawkeye	Laura Barton

Teatr TV

Monika Krzywkowska zadebiutowała w teatrze telewizji w 1995 roku, występując w Berenice pod reżyserią W. Pacyjnej, gdzie zagrała rolę Meg.

Rok później, w 1996, grała w „Podporuczniku Kiże” w reżyserii T. Zygadły. Jej kariera rozwijała się dynamicznie, a w kolejnych latach można było zobaczyć ją w produkcjach takich jak „Nasze miasto” czy „Dzwony”, w których wykazała się dużym talentem aktorskim.

W 1998 roku, w „Ukrytym śmiechu”, wcieliła się w postać Natalii. Jej umiejętności zostały docenione także w produkcjach takich jak „Lalek”, gdzie zagrała Marysię-Jadzię oraz w „Wigilijnej opowieści”, gdzie odegrała rolę Bożeny.

W kolejnych latach, aż do 2011 roku, Krzywkowska występowała w wielu istotnych dla jej kariery przedstawieniach, takich jak „Czwarta siostra”, „Pamiętnik z powstania warszawskiego” czy „Sztuka bez tytułu”.

Jej różnorodne role oraz rozwój kariery teatralnej stanowią ważny element jej filmografii.

---

Oceń: Monika Krzywkowska

---