Maurycy Frydman

Polityka i administracja

Maurycy Frydman, znany również jako Swami Bharatananda, to postać niezwykła, która z powodzeniem łączyła swoje polskie korzenie z indyjską kulturą. Urodził się w 1901 roku w Warszawie, a jego życie miało znaczący wpływ zarówno na Polskę, jak i Indie.

Był to człowiek wielu talentów – inżynier, d działacz społeczny oraz uczeń mahatmy Ghandiego. Jego zaangażowanie w ruch na rzecz niepodległości Indii sprawiło, że na zawsze zapisał się w historii tych dwóch krajów.

Frydman był również współzałożycielem Biblioteki Polsko-Indyjskiej, co pokazuje jego oddanie nie tylko dla idei wolności, ale także dla promowania współpracy i wzajemnego zrozumienia między Polakami a mieszkańcami Indii. Jego życie pełne było inspirujących działań i poświęcenia, a zmarł 9 marca 1977 roku w Indiach.

Życiorys

Urodził się w rodzinie polskich Żydów noszących nazwisko Friedman. W drugiej połowie lat 30. przybył do Indii, towarzysząc grupie żydowskich emigrantów z Polski. Tam zyskał sławę jako dyrektor elektrowni w Bangalore.

Fascynując się filozofią hinduizmu, postanowił przyjąć tę religię, a w rezultacie stał się sannjasinem, co oznacza, że odrzucił życie świeckie na rzecz duchowej praktyki. Jego zaangażowanie w lokalne sprawy polityczne zaowocowało współpracą z Gandhim oraz radżą Aundh przy tworzeniu „Deklaracji Listopadowej”. Dokument ten, opracowany w latach 1938-39, przyczynił się do przekształcenia monarchii Aundh w republikę.

Frydman był uczniem Gandhiego i przez pewien czas mieszkał w jego aśramie, gdzie miał znaczący wkład w udoskonalenie konstrukcji kołowrotka do przędzenia. Narzędzie to stało się symbolem walki Gandhiego z brytyjskim monopolem na przemysł tkanin. Warto zauważyć, że Frydman był także bliskim współpracownikiem Jawaharlala Nehru, a jego duchowymi mentorami byli Ramana Mahariszi oraz Krishnamurti.

W ciągu swojego życia utrzymywał trwałą przyjaźń z Nisargadatty Maharadża, guru nauk adwajty. Nisargadatta uważał Frydmana za „oświeconą duszę”. W 1973 roku Frydman przetłumaczył i opublikował nagrane rozmowy z Nisargadattem w książce zatytułowanej „I Am That”. Niezwykle istotne było dla niego towarzyszenie Nisargadacie w jego ostatnich momentach życia.

Frydman odegrał także ważną rolę w zakładaniu oraz prowadzeniu Biblioteki Polsko-Indyjskiej wspólnie z Wandą Dynowską w 1944 roku. Inicjatywa ta miała na celu promowanie wymiany kulturalnej pomiędzy Polską a Indiami poprzez tłumaczenia najważniejszych hinduskich tekstów filozoficzno-religijnych oraz dzieł najwybitniejszych polskich poetów.

W trakcie II wojny światowej Frydman był zaangażowany w pomoc polskim sierotom, które w wyniku działań ZSRR trafiły na Syberię. Dzieci te były później transportowane przez Iran (razem z armią gen. Andersa) do Indii, Kenii i Nowej Zelandii.

Po 1959 roku Frydman, razem z Wandą Dynowską, zajął się organizowaniem wsparcia dla uchodźców tybetańskich w Indiach, współtworząc system edukacji oraz oświadczeń socjalnych dla tych, którzy szukali nowego życia na obczyźnie.

Przypisy

  1. Relacje polsko-indyjskie. W: Stanisław Tokarski, Surender Bhutani: Nowoczesne Indie. Wyzwania rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Ascon, 2007 r., s. 226. ISBN 978-83-7452-020-1.
  2. Wanda Dynowska i Maurycy Frydman: twórcy Biblioteki Polsko-Indyjskiej
  3. Alter, Joseph. Gandhi's Body. University of Pennsylvania Press, 2000 r., p. 92.
  4. a b Leszek Bedowski: Polacy w Indiach 1942-1948: w świetle dokumentów i wspomnień. Londyn: Koło Polaków z Indii 1942-1948, 2000 r., s. 66. ISBN 0-9538928-0-8.
  5. Sarvodaya Prachuralaya: Sarvodaya, Volume 25. Sarvodaya Prachuralaya, 1975 r., s. 344.
  6. Cathy Boucher, Meeting Maharaj
  7. Krishnamurti as I Knew Him
  8. Sri Nisargadatta Maharaj, Life and Teachings

Oceń: Maurycy Frydman

★★★★★
Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:12