Marian Olewiński

Polityka i administracja

Marian Stanisław Olewiński, urodzony 15 września 1912 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w historii Polski, a jego życie zakończyło się 15 listopada 1982 roku właśnie w tym samym mieście.

Był nie tylko polskim inżynierem budownictwa lądowego, ale także politykiem, który pełnił ważne funkcje na szczeblu krajowym. W latach 1960–1969 sprawował urząd ministra budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych, co pokazuje jego silny wpływ na rozwój infrastruktury w Polsce.

Dodatkowo, w latach 1969–1970 Michael Olewiński pełnił funkcję wiceprezesa Rady Ministrów, co podkreśla jego znaczenie w rządzie oraz zaangażowanie w sprawy państwowe.

Życiorys

Marian Olewiński był synem Józefa. Ukończył naukę na Politechnice Warszawskiej. W roku 1945 zdecydował się wstąpić do Polskiej Partii Robotniczej, a w późniejszym czasie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W okresie 1945–1946 pełnił rolę kierownika wydziału ekonomicznego w komitecie wojewódzkim PPR w Krakowie, a przez następny rok pracował w komitecie miejskim w Łodzi. Od 1949 do 1950 był zastępcą kierownika wydziału ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR, a następnie od 1950 do 1951 kierownikiem wydziału handlu. W latach 1964–1971 zasiadał jako zastępca członka KC PZPR.

W latach 1947−1948 sprawował funkcję dyrektora Biura Cen w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W okresie 1948-1949 był prezesem Centralnego Związku Spółdzielczego. W latach 1951–1953 pełnił obowiązki Naczelnego Inżyniera w Centralnym Zarządzie Budowy Dróg i Mostów, a w latach 1953–1955 objął stanowisko dyrektora tegoż zarządu. W latach 1955-1956 był dyrektorem generalnym Ministerstwa Transportu Drogowego i Lotniczego, natomiast do 1957 pełnił funkcję podsekretarza stanu w tym ministerstwie. Potem sprawował podobne obowiązki w Ministerstwie Komunikacji, a w latach 1971–1975 ponownie zasiadał jako podsekretarz stanu w tym resorcie.

Od 25 marca 1960 do 28 czerwca 1969 działał jako minister budownictwa oraz przemysłu materiałów budowlanych, a następnie, do 30 czerwca 1970, był wicepremierem. W lipcu 1970 przeszedł na emeryturę. Był żonaty z Janiną Natalią Olewińską (1915-2002). Odszedł z życia i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 37-9-2).

Ordery i odznaczenia

Marian Olewiński został wyróżniony wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w rozwój kraju. Poniżej przedstawione są kluczowe odznaczenia, które otrzymał w trakcie swojej kariery:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy (1964),
  • Order Sztandaru Pracy II klasy (27 kwietnia 1955),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 lipca 1948),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955),
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
  • Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (17 stycznia 1963),
  • Odznaka honorowa „Za zasługi dla Gdańska” (1960),
  • Złota odznaka „Za zasługi dla województwa warszawskiego” (1962),
  • Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego” (1966).

Wszystkie te odznaczenia stanowią dla niego dowód uznania i szacunku społeczności, w której działał.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  2. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20.07.1964 r.
  3. M.P. z 1955 r. nr 55, poz. 675 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie transportu drogowego i lotniczego”.
  4. M.P. z 1948 r. nr 70, poz. 593 „za zasługi w pracy zawodowej”.
  5. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa nr 0/144 - na wniosek Ministra Transportu Drogowego i Lotniczego, s. 1585.
  6. Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1.
  7. Stolica : warszawski tygodnik ilustrowany. R. 18, 1963 nr 4 (27.01), Warszawa, 1963, s. 18 [dostęp 12.09.2020 r.]
  8. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 1, 10.02.1961 r., s. 6.
  9. Dziennik Urzędowy Wojewódziej Rady Narodowej w Warszawie, nr 11, 15.08.1962 r., s. 1.
  10. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 8, 11.07.1966 r., s. 2.

Oceń: Marian Olewiński

★★★★★
Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:6