Aleksander Kopeć

---

Życiorys

Urodził się jako syn Władysława i Anieli. Jego życie zawodowe i społeczne przyniosło wiele ważnych osiągnięć oraz zmian.

Działalność zawodowa

W 1957 roku ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej. Po zakończeniu edukacji, w latach 1957–1962 zdobywał doświadczenie w Świdnickich Zakładach Urządzeń Przemysłowych. Następnie, w okresie 1962–1967, pracował w Fabryce Wagonów w Świdnicy, gdzie zajmował stanowisko głównego inżyniera oraz dyrektora. W latach 1967–1970 kierował Dolnośląskimi Zakładami Wytwórczymi Maszyn Elektrycznych „Dolmel” we Wrocławiu. W 1978 roku obronił doktorat z ekonomii, który stanowił kolejny krok w jego karierze akademickiej.

Działalność polityczna

Na początku lutego 1970 podjął pracę jako podsekretarz w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego. Od grudnia 1973 roku pełnił funkcję I zastępcy ministra, a od 23 października 1975 do 24 sierpnia 1980 sprawował urząd ministra w rządzie Piotra Jaroszewicza oraz Edwarda Babiucha. Później, do lutego 1981 roku, był wicepremierem, a rządem przewodniczył Józef Pińkowski. W dniu 3 września 1980 roku podpisał porozumienia jastrzębskie, reprezentując rząd w rozmowach z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Jastrzębiu-Zdroju. Dodatkowo, od grudnia 1982 do sierpnia 1985 był członkiem Rady Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie PRL.

Od 1953 roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W okresie od grudnia 1975 do lutego 1980 roku był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR, a od lutego 1980 do lipca 1981 roku pełnił rolę członka tego komitetu. W latach 1976–1984 przewodniczył Zarządowi Głównemu Naczelnej Organizacji Technicznej, a w 1983 roku został wybrany do Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Ponadto, w latach 1975–1977 oraz 1987–1990 był prezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.

Pochowany został w Niedźwiedzicach koło Chojnowa, co stanowi ostatni akord jego bogatego życia.

Kariera sportowa

W okresie młodzieńczym trenował koszykówkę. Od 1952 roku był zawodnikiem drużyny seniorów Gwardii Wrocław, której to zespół w 1956 roku awansował do I ligi. W tym samym roku wystąpił w dwóch meczach reprezentacji Polski, co stanowiło znaczący moment w jego karierze sportowej.

Odznaczenia

W uznaniu jego osiągnięć, Aleksander Kopeć został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy I i II Klasy.

Publikacje książkowe

Oto wybrane publikacje książkowe Aleksandra Kopeća, które ukazują jego wkład w różne obszary myśli i badań:

• Rola resortu we wdrażaniu metod kompleksowego oddziaływania na jakość, 1973,
• Konferencja nt. Postęp naukowo-techniczny jako podstawowy czynnik rozwoju przemysłu. Warszawa, 3–4 stycznia 1980, 1980,
• Referat generalny-programowy Prezesa NOT [XXVIII Kongres Techników Polskich, Łódź, 8–10 października 1982 r.], 1982,
• Postęp techniczny w przemyśle polskim. Fakty i mity, 1987,
• Jak zostać prominentem, 1988,
• Stracone szanse… Relacje z wirażu, 1991,
• Kto zdradził?…, 1995,
• Stan wojenny i co dalej?, 1997,
• Pułapka historii…, 1998,
• Gorączka demokracji, 1999,
• Jak obalano socjalizm, 1999.

---

Oceń: Aleksander Kopeć

---