Łucja Drège-Schielowa

Kultura i sztuka

Łucja Drège-Schielowa to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej muzyki. Urodziła się 13 lutego 1893 roku w Warszawie, a swoje życie zakończyła 26 stycznia 1962 roku w Łodzi. Była nie tylko utalentowaną pianistką, ale także kompozytorką, której prace wzbogaciły polski krajobraz muzyczny.

Jej twórczość artystyczna i wpływ na muzykę w Polsce są nieocenione.

Życiorys

Łucja Drège-Schielowa uzyskała swoje wykształcenie w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, gdzie pobierała lekcje kompozycji u Felicjana Szopskiego oraz fortepianu u Marii Wąsowskiej-Badowskiej. W okresie międzywojennym była aktywną pianistką, a także organizatorką wydarzeń muzycznych oraz kompozytorką, co przyczyniło się do jej znaczącej obecności w kulturalnym życiu tego okresu.

Po II wojnie światowej osiedliła się w Łodzi, gdzie objęła stanowisko nauczycielki przedmiotów teoretycznych w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej. Dodatkowo jej talent jako ilustratorki oraz pianistki znalazł uznanie wśród zespołów tanecznych i baletowych, w których współpracowała.

Łucja tworzyła głównie utwory dydaktyczne, skierowane do dzieci, w stylistyce neoromantycznej. Niestety, wiele z jej kompozycji pozostało jedynie w formie rękopisów, które dzisiaj można znaleźć w rękach różnych jednostek oraz osób.

Ostatnie chwile swojego życia spędziła w Łodzi, gdzie również została pochowana. Jej grób znajduje się w ewangelicko-augsburskiej Starego Cmentarza w Łodzi (sektor: 38_A2, rząd: 1, nr grobu: 5).

Ważniejsze kompozycje

Dzięki bogatemu doświadczeniu i niezwykłemu talentowi, Łucja Drège-Schielowa stworzyła wiele niezapomnianych kompozycji, które pozostawiły trwały ślad w polskiej muzyce. Poniżej przedstawiamy kluczowe utwory jej autorstwa, podzielone według formy muzycznej.

Utwory orkiestrowe

  • Polska suita taneczna (1951),
  • Kujawiak na orkiestrę dętą (1951),
  • Polka na orkiestrę dętą (1951).

Utwory kameralne

  • Sonata na skrzypce i fortepian (1918),
  • Partita na flet i fortepian (1933).

Utwory fortepianowe

  • Sonata e-moll (1917),
  • Toccata d-moll i fuga (1917),
  • Ballada (1918),
  • Scherzo (1918).

Pieśni na głos i fortepian

  • 2 pieśni do słów Leopolda Staffa (1917),
  • Parafraza, sł. Leopold Staff (1918),
  • 6 pieśni do słów Leopolda Staffa i Zdzisława Dębickiego (1918),
  • Nasa Marysia, sł. Emil Zegadłowicz (1930),
  • Haj, poro scęśliwa, sł. Emil Zegadłowicz (1949),
  • Marsz młodych, sł. Henryk Rajter (1950),
  • Piosenka warszawskiego murarza, sł. Józef Wilkoń (1950),
  • Jabłuszko, sł. Mirosław Łebkowski (1951),
  • Nowy domek, sł. Antoni Niewiadomski (1951).

Oceń: Łucja Drège-Schielowa

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:20