Leib Langfus

---

Życiorys

Urodziny Leib Langfusa miały miejsce w Warszawie w 1910 roku, gdzie zdobył tradycyjne wykształcenie żydowskie w jesziwie. W północnych latach trzydziestych sformalizował swoje życie osobiste, ożeniwszy się z córką dajana Szmuela Josefa Rosentala, pochodzącego z Makowa Mazowieckiego. Po śmierci teścia objął funkcję dajana w lokalnym sądzie rabinicznym.

W czasie II wojny światowej, podczas niemieckiej okupacji, Langfus znalazł się w getcie w Makowie Mazowieckim. W listopadzie 1942 roku mieszkańcy getta zostali przetransportowani do Mławy, skąd w grudniu tego samego roku deportowani do KL Auschwitz-Birkenau. Niestety, jego żona oraz syn padli ofiarą morderstw w komorze gazowej zaraz po przybyciu do obozu, co stanowiło dla niego niewyobrażalny cios.

W Auschwitz II – Birkenau, Langfus został wciągnięty w struktury Sonderkommando, gdzie jego obowiązki obejmowały dezynfekcję obciętych włosów, które następnie były wysyłane do Niemiec. Był jednym z głównych organizatorów buntu Sonderkommando, który miał miejsce 7 października 1944 roku. Uważa się, że jego życie zakończyło się tragicznie, zgonem w dniach 26 lub 27 listopada 1944 roku.

Po zakończeniu wojny, na terenie Birkenau odnaleziono rękopis Langfusa dokumentujący jego przeżycia w obozie. W kwietniu 1945 roku Gustaw Borowczyk natrafił na pamiętnik Langfusa w ruinach krematorium nr 3 i ukrył go na strychu swojego domu, aby zapewnić mu bezpieczeństwo. Rękopis ujawniono publicznie w 1970 roku, a w 1972 roku dr Roman Pytel przetłumaczył ten tekst z jidysz na język polski. W tym samym roku dzieło Langfusa zostało również wydane w języku niemieckim.

W styczniu 2020 roku w Makowie Mazowieckim została zrealizowana przez japońską telewizję NHK relacja na temat zaangażowania Langfusa w bunt Sonderkommando, podkreślając jego historyczne znaczenie oraz osobistą tragedię.

---

Oceń: Leib Langfus

---