Karol Marconi

Po ukończeniu gimnazjum realnego w Warszawie, zadebiutował pod okiem włoskiego artysty Chiariniego. Już wówczas jego talent zyskał uznanie dzięki przyozdobieniu ścian pałacu w Wilanowie, co otworzyło mu drzwi do dalszej kariery. W 1844 roku udał się na Włochy, gdzie kontynuował naukę, koncentrując się na rysunkach oraz malowidłach naściennych w stylu pomnikowym, które tworzył z pasją i zaangażowaniem.

Przebywając w wielu miejscach, Marconi z czasem zmagał się z problemami zdrowotnymi, co wymusiło na nim częste podróże w celach leczniczych. W 1850 roku powrócił do Polski, gdzie jego pierwszą pracą było wnętrze Pałacu Marconich. Jego twórczość obejmowała także salę w Instytucie Ociemniałych i Głuchoniemych przy pl. Trzech Krzyży w Warszawie, a także elegancką willę Kronenberga oraz słynny Hotel Europejski.

Jego największym osiągnięciem była dekoracja sali zebrań w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, która stanowiła przykład jego artystycznego kunsztu. Pomimo postępującej gruźlicy, która niewątpliwie wpłynęła na jego jakość życia i pracy, nie poddawał się. Artysta zabrał się za przyozdabianie kościoła św. Anny w Wilanowie oraz kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia na Grzybowie, a także umieścił dwa swoje malowidła w nowo zbudowanej kaplicy grobu Pańskiego w kościele Karmelitów Bosych.

Karol Marconi zmarł w wieku zaledwie 37 lat, 25 października 1864 roku, podczas pobytu we Florencji, gdzie udał się w poszukiwaniu terapii na swoją chorobę. Oprócz licznych zrealizowanych dzieł, pozostawił po sobie bogaty zbiór szkiców, w większości wykonanych węglem, które wciąż fascynują miłośników sztuki.