Krzysztof Hejke

---

Życiorys

Krzysztof Hejke to wybitna postać w polskim świecie sztuki, która swoją karierę rozpoczęła w 1982 roku, kiedy to ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Nałęczowie. Następnie, w 1990 roku, zdobył dyplom w Instytucie Fotografii Artystycznej w Pradze, a rok później kontynuował swoją edukację na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Na mocy postanowienia prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, 18 października 2004 roku, otrzymał tytuł profesora. Od 2012 roku jest także członkiem Senatu PWSFTviT w Łodzi oraz zasiada w Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów.

W 1993 roku Krzysztof Hejke został nagrodzony specjalnym wyróżnieniem na łódzkim Festiwalu Filmów Przyrodniczych, co otworzyło przed nim nowe możliwości twórcze. Jego dorobek to również wiele albumów, w tym ceniony „Polska romantyczna”, który zdobył aż siedem nagród w różnych konkursach na najpiękniejszą książkę. Dodatkowo, jest uznawany za autora 220 wystaw indywidualnych, co świadczy o jego aktywności oraz uznaniu w środowisku artystycznym.

Jako wykładowca w PWSFTviT, prowadzi zajęcia na Wydziale Operatorskim i Reżyserii. Jego współpraca z Polską Agencją Prasową oraz kilkunastoma innymi tytułami prasowymi, w tym magazynem National Geographic, potwierdza jego wszechstronność i umiejętności. W 2017 roku Krzysztof Hejke został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, co dowodzi jego dużego wkładu w rozwój polskiej kultury.

Funkcje i stanowiska

Krzysztof Hejke pełnił wiele istotnych ról w różnych instytucjach akademickich i organach naukowych. Jego zaangażowanie w działalność naukową oraz wspieranie rozwoju kadry dydaktycznej i badawczej przyczyniło się do znacznych osiągnięć.

• w latach 2012 – 2016 oraz 2016-2020 był członkiem Senatu PWSFTViT w Łodzi,
• jednocześnie w latach 2012 – 2016 zasiadał w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów,
• uczestniczył jako elektor PWSFTViT w okresie 2014 – 2016,
• w 2015 roku został członkiem Zespołu do Spraw Nagród Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego,
• z kolei w latach 2015, 2016 oraz 2017 kontynuował współpracę w tym zespole,
• w latach 2016-2020 pełnił funkcję członka Komisji PWSFTViT ds. rozwoju kadry naukowej,
• w okresie 2019/2020 zasiadał w Uczelnianej Komisji do spraw stopni,
• w roku 2020 został wybrany na elektora PWSFTViT na kadencję 2020–2022,
• był również ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej,
• aktualnie jest członkiem Senatu PWSFTViT w Łodzi na kadencję 2024-2028,
• oraz członkiem Uczelnianej Komisji ds. Stopni na lata 2024-2028.

Życie prywatne

W kwietniu 2009 roku w mediach ujawniono istotny list, który Krzysztof Hejke wysłał do prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Jednocześnie przekazał jego kopię do Marszałka Sejmu, Bronisława Komorowskiego, oraz do Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej. W treści dokumentu, Hejke informował głowę państwa o sytuacji dotyczącej jego żony, Katarzyny Góskiej-Hejke, która miała być uwiedziona przez Janusza Kurtykę, prezesa IPN. Kurtyka, według doniesień, dostarczał jej tajne dokumenty, które następnie wykorzystywała do pisania artykułów na temat lustracji publikowanych w „Gazecie Polskiej”.

W wyniku zaistniałej sytuacji, Prokuratura Okręgowa Warszawa-Praga wszczęła śledztwo, które w listopadzie 2009 roku zakończyło się umorzeniem sprawy dotyczącej domniemanego ujawnienia lub bezprawnego wykorzystania tajemnicy państwowej przez Janusza Kurtykę.

Dodatkowo w lutym 2015 roku, na mocy orzeczenia sądu, Tomasz Sakiewicz, redaktor naczelny „Gazety Polskiej”, za pośrednictwem mediów publicznie przeprosił Krzysztofa Hejkego za swoje kontrowersyjne wypowiedzi, które padły w wywiadzie zamieszczonym 6 czerwca 2009 roku w tygodniku „Polityka”.

W 2023 roku Krzysztof Hejke został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, co jest znaczącym wyróżnieniem w uznaniu jego dorobku i działalności.

Albumy

Oto przegląd albumów autorstwa Krzysztofa Hejkego, który w swojej twórczości podejmuje różnorodne tematy związane z Polską i jej dziedzictwem kulturowym. Poniżej przedstawiamy listę jego publikacji na przestrzeni lat:

• 1994 – Polska romantyczna,
• 2001 – Tam gdzie lwowskie śpią Orlęta,
• 2002 – Cmentarz Łyczakowski w fotografii Krzysztofa Hejkego,
• 2002 – Małopolska,
• 2003 – Cmentarz na Rossie od świtu do zmierzchu,
• 2004 – Katedra lwowska obrządku łacińskiego,
• 2006 – Skarby nadwiślańskiej krainy,
• 2008 – Ludzie Kresów,
• 2009 – Polesie,
• 2010 – Cmentarz Bernardyński w Wilnie,
• 2010 – Huculszczyzna,
• 2010 – Katyń, cmentarze katyńskie,
• 2011 – Polskie Cmentarze Wojenne w Uzbekistanie,
• 2013 – Jerzy Mierzejewski, Płocka Galeria Sztuki (współautor),
• 2013 – Lwów miasto zatartych granic (współautor),
• 2013 – Rękopis Znaleziony w Paryżu. Wspomnienia Stanisława Morawskiego o Marii Szymanowskiej (współautor),
• 2014 – Melancholia i poznanie. „Autobiografie Elizy Orzeszkowej” (współautor),
• 2016 – Katedra Grodzieńska,
• 2017 – Ostatni bartnicy Europy, których spotkałem.

Każdy z tych tytułów odzwierciedla unikalne podejście Hejkego do fotografii oraz jego pasję do przywracania pamięci o różnych aspektach polskiego dziedzictwa.

---

Oceń: Krzysztof Hejke

---