Waldemar Kocoń

---

Życiorys

Waldemar Kocoń był znakomitym polskim artystą, który odniósł wiele sukcesów muzycznych. Ukończył średnią szkołę muzyczną w Warszawie, gdzie uczęszczał na Wydział Estradowy, pod okiem Zbigniewa Rymarza. Jego kariera zaczęła się od debiutu w Klubie Studentów UW Hybrydy, gdzie szybko zdobył uznanie. W 1969 roku zdobył I nagrodę na Kiermaszu Piosenki Studenckiej za utwór „Wracaj”, którego muzykę skomponował Jacek Pilecki, a słowa napisał Ryszard Bogdan.

Ten sam rok przyniósł mu również sukces w programie telewizyjnym Proszę dzwonić, co otworzyło przed nim drzwi do współpracy z radiem, telewizją, a także organizacjami takimi jak Pagart, Stołeczna Estrada czy Polskie Nagrania. W lipcu 1969 roku Waldemar Kocoń otrzymał honorowe wyróżnienie w kategorii amatorów na III Festiwalu Piosenki Żołnierskiej, w Kołobrzegu, co zaowocowało późniejszymi występami w tym samym festiwalu, już jako piosenkarz profesjonalny.

W głosie Koconia narodziły się niezapomniane hity takie jak: „Jadę na urlop” (1971), „Kocham listy od ciebie” (1972), „Dobry to czas” (1973) oraz „Piosenka w polowym mundurze” (1976). Utwory te były ciepło przyjmowane przez publiczność i często były „bisowane” podczas koncertów. W 1971 roku zarejestrował swój pierwszy singel dla wytwórni Muza. Przez lata artysta brał aktywny udział w krajowych i międzynarodowych festiwalach, zdobywając liczne nagrody oraz wyróżnienia.

Występował nie tylko w Polsce, ale także w Niemczech, krajach byłego Związku Radzieckiego, Bułgarii i byłej Czechosłowacji. Często wyjeżdżał na występy dla Polonii w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, zyskując tam dużą popularność. W listopadzie 1981 roku przeniósł się do Nowego Jorku, a rok później osiedlił się w Chicago, gdzie prowadził własny program One Man Show oraz audycję radiową Kocoń przed północą, która była emitowana od 1991 roku.

W ciągu swojej kariery artysta wydał 17 albumów, w tym takie tytuły jak: „Waldemar Kocoń” (1974), „O samym sobie” (1975), „Wielki romans” (1978), „Znaki miłości” (1995), „Przeobrażenia” (2000), „Dla Ciebie Polsko, Tobie Ameryko” (2002), „Wyznania najcichsze” (2004), „Dla Ciebie Polsko” (2006), „Zagrożenia” (2007) oraz „Nie wierzę” (2012). Jego wkład w sztukę estradową został dostrzegnięty przez Polskie Stowarzyszenie Estradowe, za co otrzymał statuetkę Prometeusza, przyznawaną za najwyższe osiągnięcia artystyczne.

Po 19 latach pobytu za granicą Waldemar Kocoń powrócił do Polski. Oprócz występów artystycznych aktywnie angażował się w ochronę zwierząt, prowadząc nawet hodowlę serwali. Niestety, artysta zmarł na białaczkę w szpitalu w Grodzisku Mazowieckim. 10 września 2012 roku jego prochy znalazły spoczynek w kolumbarium na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B29-4-34). Zgodnie z wolą artysty jego pogrzeb miał charakter świecki.

---

Oceń: Waldemar Kocoń

---