Julia Pióro

Kultura i sztuka

Julia Pióro to postać niezwykle istotna w polskiej literaturze, a jej twórczość oddziaływała na wiele pokoleń czytelników. Urodziła się w Warszawie w 1902 roku i w ciągu swojego życia zdążyła zdobyć uznanie jako poetka i pisarka.

W swojej karierze literackiej Pióro wykorzystywała również esperanto, co świadczy o jej zamiłowaniu do języków i międzynarodowej kultury. Odeszła z tego świata w 1988 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny, który wciąż inspiruje współczesnych twórców.

Życiorys

Julia Biernacka, postać o niezwykłym dorobku, ukończyła studia w dziedzinie nauk przyrodniczych oraz historii filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. W 1923 roku związała się małżeństwem z Jana Wacława Pióro, doktorem chemii, który zasłynął jako twórca esperanckiej nomenklatury chemicznej.

Para osiedliła się w Piastowie, gdzie wychowali dwóch synów. W wieku 54 lat, w roku 1956, Julia postanowiła przyswoić sobie język esperanto, co zapoczątkowało jej inspirującą drogę twórczą. Debiut w świecie literackim przypadł na 1958 rok, kiedy to publikowała swoje pierwsze teksty w „Pola Esperantisto”. Jej talent ujawnił się na dobre, gdy w 1964 roku, dzięki pomocy profesora Juana Regulo Péreza, wydała swoją pierwszą książkę zatytułowaną El tero kaj etero.

W Piastowie, jej osiągnięcia zostały na stałe uhonorowane, a jedna z ulic nosi jej imię, co stanowi piękne przypomnienie o wkładzie, jaki wniosła w rozwój kultury i języka esperanto.

Twórczość

Poniżej znajduje się lista znanych dzieł Julii Pióro, które odzwierciedlają jej bogatą twórczość literacką:

  • 1997: Obraz świata,
  • 1988: Malnova legendo: noveloj,
  • 1988: Nowele i opowiadania: Zeszyt 1-2,
  • 1988: Kastelo: rakonto,
  • 1987: Poezje: wybrane na stulecie esperanta,
  • 1987: Poemoj: elektitaj al jubileo de esperanto,
  • 1984: Wieczór świętej Anny. Opowiadania Czytelnik,
  • 1983: Preterpasado: poemoj,
  • 1981: Królestwo słońca,
  • 1981: Fenestro kristala: (noveloj kaj poemoj),
  • 1978: Novele[!] i poematy,
  • 1978: Hieroglif: novele polskie tłumaczenia z języka oryginału esperanta,
  • 1964: El tero kaj etero.

Przypisy

  1. a b Julia Pioro [online], literaturo.esperanto.net [dostęp 21.05.2021 r.] .
  2. a b Sławni Piastowianie [online], Miasto Piastów, 10.04.2015 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  3. JuliaJ. Pióro, Obraz świata, wyd. 7 eld, Piastów: Jan Wacław Pióro, 1997 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  4. JuliaJ. Pióro, Malnova legendo: noveloj, Piastów: s.n., 1988 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  5. JuliaJ. Pióro, Nowele i opowiadania: Zeszyt 1-2, 1988 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  6. JuliaJ. Pióro, Kastelo: rakonto, Piastów: s.n., 1988 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  7. JuliaJ. Pióro, Poezje: wybrane na stulecie esperanta, Pióro, 1987 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  8. JuliaJ. Pióro, Poemoj: elektitaj al jubileo de esperanto, Piastów: wydawca nieznany, 1987 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  9. „Wieczór Świętej Anny” Julia Pióro [online], w.bibliotece.pl [dostęp 21.05.2021 r.]
  10. JuliaJ. Pióro, Preterpasado: poemoj, na, 1983 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  11. JuliaJ. Pióro, Królestwo słońca, 1981 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  12. JuliaJ. Pióro, Fenestro kristala: noveloj kaj poemoj, Plejado. Beletra Eldon-Serio, Ascoli Piceno: Eldonis Lina Gabrielli, 1981 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  13. JuliaJ. Pióro, Novele[!] i poematy, 1978 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  14. JuliaJ. Pióro, Hieroglif: novele polskie tlumaczenia z jezyka oryginalu esperanta, nakł. aut., 1978 r. [dostęp 21.05.2021 r.]
  15. JuliaJ. Pióro, El tero kaj etero, J. Régulo, 1964 r. [dostęp 21.05.2021 r.]

Oceń: Julia Pióro

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:15