Józef Wolff (historyk)

---

Życiorys

Józef Wolff przyszedł na świat jako syn Ludwika Wolffa, kupca oraz bankiera o żydowskich korzeniach, oraz Józefiny ze Zdzienieckich. Po zakończeniu edukacji w szkołach średnich w Polsce, podjął studia z zakresu nauk ekonomicznych w Lipsku. Po zdobyciu odpowiedniego doświadczenia rozpoczął pracę w warszawskim Banku Handlowym, gdzie pełnił funkcję prokurenta.

W późniejszym czasie Wolff odkrył swoją prawdziwą pasję, jaką była historia. Postanowił przeprowadzić się do Petersburga, gdzie poza prowadzeniem działalności księgarskiej, zaangażował się w prace badawcze związane z Metryką Litewską. Jego zaangażowanie w badania historyczne przyniosło mu tytuł członka korespondenta Akademii Umiejętności w Krakowie.

Wolff pozostawił po sobie dziedzictwo w postaci kilku ważnych opracowań prozopograficznych. Niektóre z nich, mimo że wydane pod jego nazwiskiem, w rzeczywistości były autorstwa Konstantego Ożarowskiego. Jako część jego niepublikowanej spuścizny można wymienić czterotomowy rękopis pracy o tytule Herbarz szlachty litewskiej. Niestety, zaginął on podczas pożaru, który zniszczył jego księgozbiór liczący 2100 pozycji w Bibliotece Krasińskich w Warszawie w 1944 roku.

Józef Wolff spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 156-2-16/17).

Publikacje

Oto zbiór wybranych publikacji autorstwa Józefa Wolffa, które znacząco wzbogacają polską historiografię.

• O kniaziach Kobryńskich, Kraków 1883,
• Pacowie. Materyjały historyczno-genealogiczne, Petersburg 1885,
• Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386–1795, Kraków 1885,
• Żyd ministrem króla Zygmunta. Szkic historyczny, Kraków 1885 (reprint Tel-Awiw 1988),
• Ród Gedimina. Dodatki i poprawki do dzieł K. Stadnickiego: „Synowie Gedymina”, „Olgierd i Kiejstut” i „Bracia Władysława Jagiełły”, Kraków 1886,
• Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku, Warszawa 1895 (reprint Warszawa 1994).

---

Oceń: Józef Wolff (historyk)

---