Jan Kaniewski

Polityka i administracja

Jan Kaniewski to interesująca postać w historii Polski, której życie i działalność wpisują się w szereg ważnych wydarzeń. Urodził się 27 stycznia 1897 roku w Warszawie, co miało swoje znaczenie w kontekście jego późniejszych aktywności politycznych i społecznych.

Prawdziwą pasją Kaniewskiego było budownictwo wodne, w którym zdobył tytuł inżyniera. Jego wiedza i umiejętności w tej dziedzinie były nieocenione, szczególnie w trudnych czasach, gdy Polska starała się odnaleźć swoje miejsce na mapie Europy.

Warto również podkreślić, że był legionistą oraz powstańcem, zarówno śląskim, jak i warszawskim, co świadczy o jego zaangażowaniu w walkę o wolność i niepodległość kraju. Jego działalność nie ograniczała się jedynie do wojskowości, jako działacz państwowy i polityczny odegrał istotną rolę w kształtowaniu powojennej Polski.

W latach 1945–1950 pełnił funkcję zastępcy pełnomocnika Rządu RP na Okręg Pomorze Zachodnie oraz był wicewojewodą szczecińskim. Jego praca w tym okresie miała kluczowe znaczenie dla rozwoju regionu i integracji nowych terenów w granicach Polski.

Życiorys

W roku 1917 Jan Kaniewski zakończył naukę w Prywatnej Szkole Filologicznej im. Staszica w Lublinie. Po tym wydarzeniu rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W listopadzie 1918 włączył się w proces rozbrajania żołnierzy austriackich w Krakowie, a także został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej oraz I Brygady Legionów Polskich. Jego działalność obejmowała również udział w I powstaniu śląskim, gdzie nawiązał relacje ze środowiskami lewicowymi, m.in. z Marianem Buczkiem.

W 1920 roku Kaniewski podjął decyzję o emigracji do Francji, jednak po roku wrócił do kraju. Kształcił się na Politechnice Lwowskiej oraz Politechnice Warszawskiej, gdzie na drugiej z wymienionych uczelni ukończył Wydział Inżynierii Wodnej. W 1934 roku rozpoczął pracę jako inspektor wodno-melioracyjny oraz kierownik referatu w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych.

W okresie pomiędzy 1939 a 1941 rokiem mieszkał w Krakowie, a następnie przeniósł się do Warszawy. W czasie powstania warszawskiego aktywnie uczestniczył w walkach, a po jego zakończeniu trafił do obozu w Pruszkowie. Stamtąd został deportowany na przymusowe roboty do III Rzeszy, gdzie udało mu się uciec i znaleźć schronienie w Skierniewicach.

Po zakończeniu II wojny światowej, Kaniewski wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej w Lublinie, a w 1948 roku, wraz z tą partią, przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Z początkiem lutego 1945 roku podjął pracę w Biurze Ziem Zachodnich przy Prezydium Rady Ministrów. 20 kwietnia 1945 objął stanowisko zastępcy pełnomocnika Rządu RP na Okręg Pomorze Zachodnie, Leonarda Borkowicza. Po utworzeniu województwa szczecińskiego został mianowany wicewojewodą, a swoje obowiązki sprawował aż do likwidacji urzędu w 1950 roku. W kolejnych latach Kaniewski znalazł zatrudnienie jako kierownik działu w Biurze Projektów Wodno-Melioracyjnych w Warszawie.

Przypisy

  1. a b c Jan Kaniewski. encyklopedia.szczecin.pl. [dostęp 04.03.2022 r.]
  2. Aleksandra Pietrowicz. Ziemia odzyskana nie-obiecana. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 09-10 (56-57)/2005, s. 123, 09.2005 r.

Oceń: Jan Kaniewski

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:19