Izabela Lasocka

---

Życiorys

W 1798 roku Izabela Lasocka przejęła kontrolę nad dobrami brezińskimi, które obejmowały Brzeziny oraz okoliczne miejscowości. Niestety, zarządzanie tymi terenami nie było proste, przede wszystkim z powodu wysokiego zadłużenia, jakie obciążało rodzinę od XVII wieku. Po przejęciu Brzezin, Izabela zaciągnęła pożyczkę w kasie rządu pruskiego, która wyniosła 162 000 zł. Jej życie było naznaczone konfliktami z mieszkańcami Brzezin, co miało swoje korzenie w sporach, które wcześniej prowadził jej ojciec. Lokalne społeczności oczekiwały od Lasockiej uwolnienia ich od pańszczyzny oraz danin, a także przestrzegania królewskich przywilejów, które im przysługiwały.

Nieporozumienia dodatkowo pogłębiły się, gdy Izabela decydowała o obsadzaniu kluczowych stanowisk, takich jak burmistrza Brzezin, osobami o wątpliwej wiedzy i kompetencjach. W 1820 roku mianowała na to stanowisko swojego kamerdynera, natomiast w 1830 roku wskazała Witkowskiego, który niemal nie potrafił pisać. Burmistrzowie, wybierani przez mieszkańców, spotykali się z opozycją ze strony Lasockiej. Wiele z tych sporów musiało być rozstrzygane przez władze Królestwa Polskiego.

W 1815 roku Izabela Lasocka zdecydowała się na założenie osady fabrycznej, głównie skoncentrowanej na produkcji sukna. Aby upamiętnić obecność rodziny w Brzezinach, nadała jej nazwę Lasocin. Z dużym zaangażowaniem wspierała osadnictwo niemieckie oraz żydowskie, starając się przyciągnąć do osady rzemieślników i kupców. W 1826 roku sprzedała cenne dobra brzezińskie swoim synom.

Życie prywatne

Izabela była jedyną córką Antoniego Lasockiego oraz Teresy Laskowskiej. Poślubiła Michała Kleofasa Ogińskiego, który pełnił funkcję wielkiego podskarbiego litewskiego, jednak małżeństwo to zakończyło się rozwodem. Para miała troje dzieci: Tadeusza Antoniego (1798–1844), Franciszka Ksawerego (1801–1837) oraz Kazimierę Amelię Paulę Teresę (ur. 1792). Zmarła w 1852 roku, przeżywając swoje dzieci.

---

Oceń: Izabela Lasocka

---