Hanna Brzezińska

---

Życiorys

Hanna Brzezińska przyszła na świat 18 listopada 1909 roku w Warszawie. Pochodziła z rodziny muzycznej, jej ojcem był Wacław Cyprian Brzeziński, baryton, a matką Janina z Kąsinowskich, która zmarła w 1980 roku. Miała brata, Wacława juniora (1913–1993), który również podążył śladami rodziny jako śpiewak. Po ukończeniu w 1935 roku Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, rozpoczęła karierę obiecującej artystki, kształcąc się wokalnie pod okiem swojego ojca.

Hanna zadebiutowała jako aktorka w Teatrze Narodowym, występując w sztuce „Egipska pszenica” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Jej kariera filmowa rozpoczęła się w 1937 roku, kiedy to zagrała rolę artystki w filmie „Dziewczęta z Nowolipek” w reżyserii Józefa Lejtesa. Rok później, w filmie „Wrzos”, reżyserowanym przez Juliusza Gardana, odegrała swoją największą rolę, w której zaśpiewała dwie piosenki autorstwa Władysława Szpilmana: „Nie ma szczęścia bez miłości” oraz „Straciłam twe serce”. Utwory te zostały nagrane dla wytwórni. Od 1938 roku była częścią zespołu Chóru Dana, gdzie jej brat, Wacław, również miał swój udział. W tym samym roku wspólnie z Chórem Dana odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

W swoim dorobku artystycznym przed wojną nagrała jedynie cztery piosenki, każda z nich charakteryzowała się innym stylem, co ukazuje jej wszechstronność jako artystki. Jej wykonania obejmowały dramatyczny alt w „Straciłam twe serce”, a także ognisty temperament w hiszpańskim tangu „Ostatni uśmiech” oraz wysoki sopran w bluesie „Johny i Jo”. Występowała regularnie w Polskim Radiu, w ramach programu „Podwieczorki przy mikrofonie”.

Podczas II wojny światowej Hanna Brzezińska aktywnie działała w konspiracji, jednocześnie uświetniając sceny teatru Maska. W trakcie powstania warszawskiego dawała koncerty dla żołnierzy Armii Krajowej oraz występowała w szpitalach. Wydarzeniem tragicznym był moment, kiedy to przeżyła eksplozję niemieckiego czołgu-pułapki podczas koncertu na Starówce 13 sierpnia 1944 roku. W tamtym czasie opiekowała się rannymi w szpitalu przy ul. Długiej, w dawnym hotelu Polskim.

Po zakończeniu wojny kontynuowała swoją karierę w Teatrze Starym w Krakowie. W późnych latach 50. nagrała kilka piosenek dla Polskiego Radia oraz brała udział w programie „Podwieczorek przy mikrofonie”. W połowie lat 60. po przeniesieniu do Warszawy, pracowała w Teatrze Klasycznym jako suflerka. Sporadycznie występowała w kabaretach i na estradzie, wykonując zarówno nowe piosenki, jak i przedwojenne hity. Razem z Chórem Juranda gościnnie występowała na różnych scenach. W 1996 roku jej zasługi artystyczne zostały docenione poprzez przyznanie jej Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy.

Zmarła 29 listopada 1998 roku w Warszawie. Jej miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 94-1-29,30). Wnukiem Hanny Brzezińskiej jest Jacek Żakowski.

Filmografia

Hanna Brzezińska, utalentowana aktorka, ma na swoim koncie interesującą filmografię. W ciągu swojej kariery wystąpiła w kilku filmach, które pozostawiły ślad w polskiej kinematografii.

• 1937: Dziewczęta z Nowolipek (Mańka Prymasiakówna, córka stróżki, artystka),
• 1937: Ułan księcia Józefa (śpiewaczka na dworze księcia),
• 1938: Wrzos (baronowa Celina, kochanka Andrzeja),
• 1939: Doktór Murek.

---

Oceń: Hanna Brzezińska

---