Fedor Władimirowicz Bucholtz, znany również jako Fedor (Theodor) Bucholtz, to postać, którą warto przybliżyć miłośnikom nauk przyrodniczych. Urodził się 29 października 1872 roku w Warszawie, gdzie rozpoczął swoją drogę naukową i badawczą.
Jego życie zakończyło się 30 kwietnia 1924 roku w Tartu, jednak jego osiągnięcia pozostają do dziś w pamięci wielu specjalistów. Bucholtz był mykologiem i fitopatologiem pochodzenia niemieckiego, co świadczy o jego wszechstronnych zainteresowaniach oraz głębokiej wiedzy w dziedzinie biologii i botaniki.
Życiorys
Fedor Bucholtz przyszedł na świat w rodzinie o medycznych tradycjach, jego ojciec, Woldemar Bucholtz, pełnił rolę ordynatora w jednym z warszawskich szpitali, a matka, Hedwiga Amalia z Adelmann, również miała istotny wpływ na jego wychowanie. Po śmierci ojca w 1876 roku, Bucholtz wraz z matką przeniósł się do Rygi, gdzie rozpoczął naukę w miejskim gimnazjum, kontynuując kształcenie aż do 1883 roku.
W roku 1891 z powodzeniem zdał egzamin dojrzałości, co umożliwiło mu podjęcie studiów na Wydziale Botanicznym Uniwersytetu Moskiewskiego. Ukończenie tych studiów w 1895 roku zaowocowało uzyskaniem tytułu kandydata nauk. Następnie, czując potrzebę dalszego kształcenia, odbył staż w moskiewskim Muzeum Historii Naturalnej. W 1896 roku przez kolejny rok pogłębiał swoją wiedzę na Uniwersytecie w Bernie, gdzie był uczniem profesorów Roberta Hartiga i Carla von Tubeuf.
W 1897 roku Bucholtz udał się do Monachium, gdzie nawiązał bliską współpracę z mykologiem, profesorem Eduardem Fischerem, a po krótkim czasie powrócił do Rygi. Tam został docentem na Wydziale Zoologicznym Politechniki Ryskiej. W 1903 roku, po powrocie do Rosji, uzyskał na Uniwersytecie Moskiewskim tytuł magistra botaniki, a po czterech latach pełnienia funkcji adiunkta, w 1907 roku awansował na zastępcę profesora. W 1910 roku osiągnął tytuł profesora nadzwyczajnego, co stanowiło znaczący krok w jego karierze akademickiej.
W 1912 roku Bucholtz udał się ponownie do Moskwy, gdzie obronił swoją pracę doktorską, czym umocnił swoje pozycje w świecie akademickim. Po powrocie do Rygi, nie tylko otrzymał stopień profesorski, ale także objął stanowisko dziekana Wydziału Rolniczego Politechniki Ryskiej oraz wicedyrektora Instytutu Rolniczego. Jego działalność przyczyniła się do powstania pierwszego badawczego zespołu zajmującego się ochroną roślin w regionie bałtyckim.
W 1919 roku Fedor Bucholtz otrzymał propozycję, która zmieniła jego życie zawodowe – stanowisko dyrektora Ogrodu Botanicznego w Tartu, gdzie zaczął również prowadzić wykłady na miejscu. Był uznawanym badaczem w dziedzinie filogenezy i systematyki grzybów, swoje badania oraz metodykę skrupulatnie skatalogował.
Po jego śmierci w 1930 roku, jego żona, Kławdia Aleksandrowna, przekazała dorobek naukowy Fedora Buchholtza Uniwersytetowi w Tartu, co stanowi doskonałe podsumowanie jego wkładu w naukę i edukację botaniczną.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Krzysztof Cabaj | Stanisław Skorupka | Marcin Rościszewski | Elżbieta Ettinger | Jacek Waluk | Agnieszka Cianciara | Cecylia Iwaniszewska | Mirosława Kocięcka | Halina Woyke | Jan Okniński | Agnieszka Legucka | Halina Rotkiewicz | Jacek Leociak | Antoni Hoffman | Anna Landau-Czajka | Maria Ossowska | Jadwiga Kowalczykówna | Marek Piotr Chojnacki | Ireneusz Bobrowski | Urszula MarciniakOceń: Fedor Bucholtz