Emilia Bohdziewicz

---

Edukacja

W latach 1960–69 Emilia Bohdziewicz kształciła się na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1969 roku obroniła swój dyplom, który był realizowany pod okiem profesora Jana Kurzątkowskiego.

Twórczość

Emilia Bohdziewicz, po zakończeniu swoich studiów, do 1977 roku zajmowała się szerokim zakresem projektowania wnętrz oraz mebli. Jako projektantka aktywnie uczestniczyła w licznych sympozjach, które koncentrowały się na kształtowaniu przestrzeni. Po 1977 roku rozpoczęła tworzenie tkanin artystycznych, co pozwoliło jej na nową ekspresję artystyczną.

Pierwsza jej praca, zatytułowana Jak połączyć ze sobą punkty liniami prostymi przy użyciu maszyny do szycia, została zaprezentowana na Biennale Tkaniny Artystycznej w Lozannie w 1977 roku, a miejsce na tym prestiżowym wydarzeniu zdobyła dzięki konkursowi. Praca ta zdobyła dużą uznanie i wyznaczyła kierunek dalszych poszukiwań artystycznych Bohdziewicz. Pomimo tego, że krytycy przypisali jej prace do Polskiej Szkoły Tkaniny, jej techniki różniły się znacząco od tradycyjnego warsztatu tkackiego. Zamiast tego artystka wykorzystywała gotowe materiały i wykonywała rysunki za pomocą maszyny do szycia, co podkreślało jej oryginalne podejście.

Emilia Bohdziewicz wzięła również udział w 9. Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie, gdzie zaprezentowała jedno z kluczowych dzieł w swojej karierze – Jedenasta możliwych układów linii pionowych i poziomych. Od lat 80. XX wieku artystka skupiła się na tworzeniu tkanin wielkoformatowych, w tym dzieł takich jak 256 możliwych układów znaku zawierającego osiem elementów z 1987 roku oraz Bez tytułu z lat 80., a także 100 kombinacji dodawania z 1990 roku.

Bohdziewicz koncentrowała się głównie na tworzeniu obiektów, które znajdowały się na pograniczu tkaniny, haftu oraz rysunku. Tworzyła kompozycje geometryczne, które składały się z linii prostych oraz trójkątów, zazwyczaj wykonywanych ściegiem maszyny na gładkiej tkaninie. Jej prace wpisywały się w nurt abstrakcji geometrycznej oraz konstruktualizmu, op artu, minimalizmu i konceptualizmu. Tkaniny, które tworzyła, były eksponowane w ramach lub naciągane na blejtram, a także swobodnie wieszane, co nadawało im monumentalnego charakteru.

Emilia Bohdziewicz była aktywną członkinią ZPAP oraz Grupy IXION. Dodatkowo, pełniła funkcję w Radzie Programowej Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, co podkreśla jej zaangażowanie w rozwój polskiej sztuki włókienniczej. W jej życiu partnerem był Ryszard Winiarski, co także wpływało na jej twórczość.

Wybrane wystawy

Emilia Bohdziewicz, uznawana artystka tkactwa, ma na swoim koncie wiele znaczących wystaw, które ukazują jej twórczość na przestrzeni lat. Poniżej przedstawiamy wybrane wydarzenia, w których miała okazję zaprezentować swoje prace:

• 2017/2018 – Jedenaście możliwych układów linii pionowych i poziomych, Galeria Starmach, Kraków,
• 2013 – Splendor tkaniny, Zachęta, Warszawa,
• 1988 – Tkanina artystyczna Grupy IXION, BWA w Krakowie,
• 1986 – 6. Międzynarodowe Biennale Miniatur Tkackich, Szombathely,
• 1985 – Sztuka tkacka a tradycje konstruktywistyczne, Norrköping,
• 1984 – 5. Międzynarodowe Biennale Miniatur Tkackich, Szombathely,
• 1984 – Język geometrii, Zachęta, Warszawa,
• 1983 – wystawa prac, Mini Galerie, Schaffhausen (indywidualna),
• 1982 – Wystawa polskiej tkaniny artystycznej, Londyn,
• 1981 – Wystawa tkaniny polskiej „Małe formy”, Bratysława,
• 1981 – Tendencje konstruktywistyczne w sztuce polskiej, Warszawa,
• 1980 – 3. Międzynarodowe Biennale Miniatur Tkackich, Szombathely,
• 1980 – Międzynarodowa wystawa tkaniny, Kortjik, Belgia,
• 1980 – 4. Międzynarodowa wystawa miniatur tkackich, Londyn,
• 1979 – 9. Międzynarodowe Biennale Tkaniny, Lozanna (praca Jedenaście możliwych układów linii pionowych i poziomych),
• 1979 – wystawa tkaniny, Galerie Philharmonie, Liège (indywidualna),
• 1978 – 3 Triennale Tkaniny Unikatowej i Przemysłowej, Łódź,
• 1978 – 3. Międzynarodowa wystawa miniatur tkackich, Londyn,
• 1977 – 8. Międzynarodowe Biennale Tkaniny, Lozanna (praca Jak połączyć ze sobą punkty liniami prostymi przy użyciu maszyny do szycia),
• 1973 – Lubelskie Spotkania Plastyczne, Lublin.

Nagrody, wyróżnienia, stypendia

Emilia Bohdziewicz zdobyła szereg uznawanych nagród i wyróżnień, które podkreślają jej talent oraz wkład w sztukę włókienniczą.

• medal Centralnego Muzeum Włókiennictwa na 7. Międzynarodowym Triennale Tkaniny, Łódź, 1992,
• nagroda Pryzmat, przyznawana przez czasopismo „Projekt”, 1988,
• Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie Tkaniny, Kioto, 1987 (za pracę 256 możliwych układów znaku zawierającego osiem elementów).

Prace w zbiorach

Emilia Bohdziewicz to artystka, której prace są gromadzone w wielu znaczących instytucjach kultury w Polsce. Ich różnorodność i wartość artystyczna przyciągają uwagę zarówno krytyków, jak i miłośników sztuki.

Poniżej przedstawiamy listę muzeów, w których można znaleźć prace tej utalentowanej twórczyni:

• Muzeum Sztuki w Łodzi,
• Muzeum Narodowe w Warszawie,
• Muzeum Narodowe we Wrocławiu,
• Muzeum Narodowe w Poznaniu,
• Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.

Każde z tych miejsc pełni nie tylko rolę eksponowania sztuki, ale także edukacji i promowania kultury narodowej, w której Emilia Bohdziewicz odgrywa znaczącą rolę.

---

Oceń: Emilia Bohdziewicz

---