Bronisław Berman, znany również pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Jankowski”, „Wiktor Stasiak”, „Bronek Muranowski”, „Manswet”, „Robert”, „Stasiek” oraz „Wiktor”, jest postacią, której historia związana jest z działalnością komunistyczną. Urodził się 14 marca 1903 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się w 1937 roku na terytorium Związku Radzieckiego.
W trakcie swojej kariery politycznej Bronisław Berman pełnił istotne funkcje, w tym rolę sekretarza w Komitecie Centralnym Związku Młodzieży Komunistycznej, znanego pod skrótem KC ZMK. Ponadto, był także sekretarzem w Sekretariacie Krajowym Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (KC KPZU).
Życiorys
Bronisław Berman przyszedł na świat w rodzinie żydowskiej, będąc synem Eliasza, znanego również jako Michał. Jego brat, Aron Berman, vel Wiktor Borowski, odgrywał znaczącą rolę w rodzinie. W młodości ukończył 7 klas gimnazjum, jednak jego działalność publiczna rozpoczęła się na poważnie w 1919 roku.
Berman stał się aktywnym działaczem Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP) oraz Komunistycznej Partii Polski (KPP) na obszarze Muranowa. W tym czasie był również częścią organizacji młodzieżowej „Młoda Komuna”. W ciągu swojego życia stał się współorganizatorem i jednym z kluczowych liderów w Komunistycznym Związku Młodzieży Robotniczej.
Działał w Klubie Młodzieży Robotniczej na Powiślu oraz aktywnie uczestniczył w wielu demonstracjach i strajkach organizowanych przez KPRP. W 1920 roku pełnił funkcję sekretarza Związku Zawodowego Elektromonterów, a także był członkiem Centralnego Wydziału Młodzieży przy KC KPRP. Jego wysiłki przyczyniły się do zorganizowania zjazdu kół młodzieży komunistycznej, na którym powstał Związek Młodzieży Komunistycznej. Warto podkreślić, że na I Zjeździe ZMK w Warszawie w dniu 17 marca 1922 roku został wybrany do Komitetu Centralnego Związku.
Berman był współautorem programowej deklaracji, która została przyjęta podczas tego zjazdu. W 1922 roku został sekretarzem KC, lecz jego działalność została przerwana przez aresztowanie, które miało miejsce w tym samym roku. Został więziony do 1926 roku, a po wyjściu na wolność, ponownie objął stanowisko sekretarza KC ZMK.
W kolejnych latach, od września 1928 roku, był reprezentantem KC ZMK w KW KMM, a w czerwcu 1929 roku przewodził Centralnej Redakcji KPP, będąc również przedstawicielem Sekretariatu KC KPP w KC ZMK. W 1930 roku pełnił rolę sekretarza Obwodu Węglowego KPP. Jego zaangażowanie w działalność partii doprowadziło go do członkostwa w Sekretariacie Krajowym KC KPZU od marca 1932 roku.
Bronisław Berman uczestniczył w wielu istotnych wydarzeniach jak IV Zjazd KPP (latem 1927 pod Moskwą), VI Kongres Kominternu (latem 1928 w Moskwie), a także w V Kongresie Komunistycznej Międzynarodówki Młodzieży (KMM), gdzie został wybrany do Komitetu Wykonawczego. Był również obecny na VI Plenum KC KPP w czerwcu 1929 roku w Berlinie oraz VI Plenum KC KPZU. Jego aktywność polityczna obejmowała także udział w zjeździe w Mohylewie w 1932 roku, II Plenum KC KPP w 1933 oraz IV Zjeździe KPZU koło Kijowa jesienią 1934 roku. Wśród jego osiągnięć wymienia się również II Zjazd KPZB oraz VII Kongres MK w Moskwie w 1935 roku.
W 1936 roku został uwięziony w Kijowie i stracony w trakcie wielkiej czystki, co stanowiło tragiczny koniec jego działalności. Dopiero w 1956 roku, jego zasługi zostały docenione pośmiertnie przez rehabilitację.
Berman miał również stryja, Marka Borowskiego, co podkreśla jego głębokie zakorzenienie w polskiej historii politycznej.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Ignacy Łempicki (chargé d’affaires) | Józef Przyłuski | Krzysztof Wolfram | Józef Dionizy Minasowicz | Józef Rotstadt | Radosław Mleczko | Aldona Machnowska-Góra | Klara Jelska | Janusz Żółtowski | Dorota Łoboda | Jakub Święcicki | Andrzej Bittel | Edward Dąbrowski (zm. 1946) | Stanisław Wojtera | Tadeusz Różycki | Stefan Lenartowicz | Gerard Pokruszyński | Antoni Remiszewski | Piotr Nowotniak | Maks KraczkowskiOceń: Bronisław Berman