Ignacy Łempicki, przedstawiciel rodu Junosza, to postać, która odznaczała się nie tylko na polu dyplomatycznym, ale także wojskowym. Urodził się w 1766 roku w Warszawie i przez lata swojego życia odegrał istotną rolę w wydarzeniach, które kształtowały historię Polski.
W szczególności, w latach 1793–1795, pełnił funkcję chargé d’affaires w Wiedniu, gdzie reprezentował interesy Polski w trudnym czasie dla kraju. Jego działalność dyplomatyczna przypadła na okres, gdy Polska zmagała się z zawirowaniami politycznymi, co czyniło jego rolę jeszcze bardziej znaczącą.
Życiorys
Ignacy Łempicki był potomkiem znanej rodziny, synem Ignacego Czesława Łempickiego, któremu towarzyszyło znaczące dziedzictwo: jego ojciec był generałem adiutantem królewskim oraz członkiem Komisji Wojskowej. Matką Ignacego była Marianna z domu Hiż. W skład rodziny wchodzili również pułkownicy, tacy jak Jan Łempicki oraz Jan Wilhelm Hiż. Dodatkowo, Ignacy miał siostrę Eufemię i był siostrzeńcem generała Jana Augusta Hiża. W jego życiu mierzył się także z relacjami rodzinnymi, jako brat cioteczny Jana i Józefa.
Szkołę Rycerską w Warszawie ukończył w latach 1776-1787, a już w 1786 roku objął stopień chorążego wojsk koronnych. Rok 1789 przyniósł znaczącą zmianę w jego życiu, gdy udał się do Wiednia jako sekretarz Franciszka Woyny, ówczesnego wicekomendanta Szkoły Rycerskiej, który piastował wówczas poselstwo w stolicy Austrii.
Ignacy Łempicki był również adiutantem w kancelarii poselstwa w Wiedniu w 1791 roku. Po dymisji Woyny, która miała miejsce w lipcu 1793 roku, Łempicki zajął stanowisko chargé d’affaires. W trakcie insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku, placówka, którą kierował, przesłała do Wydziału Interesów Zagranicznych Rady Najwyższej Narodowej najwyższą liczbę raportów.
Jednak po upadku tego powstania sytuacja Ignacego stała się dramatyczna. Król Stanisław August wezwał go do powrotu do kraju w lutym 1795 roku, jednak w obliczu braku wynagrodzenia przez wiele miesięcy oraz zadłużenia, pozostawał w Wiedniu. Dopiero 25 listopada 1795 roku otrzymał od Stanisława Augusta niemal tysiąc dukatów oraz list cyrkularny, który formalnie zamykał polską służbę zagraniczną.
Po powrocie do Galicji, Łempicki osiedlił się jako dziedzic Poraża w powiecie liskim. W 1805 roku dokonał legitymizacji swojego szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich. Ignacy Łempicki był mężem Aleksandry Olszewskiej i ojcem córki Marii (Marianny), która poślubiła Teofila Romera, żyjącego w latach 1814–1894, a tym samym stała się babką generała Franciszka Latinika.
Przypisy
- a b c d e f Łempicki Ignacy h. Junosza (ur. 1766). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVIII. 1973 r., s. 326.
- Seweryn Uruski: Herbarz Polski. T. IX. Warszawa: 1912 r., s. 328–329.
- Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. XV. Warszawa: 1912 r., s. 304.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Józef Przyłuski | Krzysztof Wolfram | Józef Dionizy Minasowicz | Józef Rotstadt | Radosław Mleczko | Aldona Machnowska-Góra | Klara Jelska | Janusz Żółtowski | Dorota Łoboda | Maciej Poręba | Bronisław Berman | Jakub Święcicki | Andrzej Bittel | Edward Dąbrowski (zm. 1946) | Stanisław Wojtera | Tadeusz Różycki | Stefan Lenartowicz | Gerard Pokruszyński | Antoni Remiszewski | Piotr NowotniakOceń: Ignacy Łempicki (chargé d’affaires)