Bonifacy Dąbkowski

---

Życiorys

Bonifacy Dąbkowski, urodzony 9 maja 1836 w Warszawie, był synem Józefa. W czasie reform Aleksandra Wielopolskiego, w początkowych latach 60. XIX wieku, został mianowany członkiem komisji skarbu. W roku 1862 pełnił funkcję dietariusza Wydziału Dóbr i Lasów w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. W tej roli, na zlecenie Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, został w połowie września 1862 roku mianowany starszym adiunktem w okręgu ekonomicznym Igo, który znajdował się w guberni lubelskiej, obejmującym powiaty siedlecki oraz łukowski.

Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 roku, Dąbkowski przyłączył się do służby civilnej w Rządzie Narodowym, gdzie angażował się w różnorodne działania, w tym przekazywanie poleceń do oddziałów powstańczych. Wkrótce potem został naczelnikiem powiatu radzyńskiego. Niestety, podczas pełnienia obowiązków zastępcy naczelnika województwa podlaskiego, w końcowych fazach insurekcji, został aresztowany i osadzony w Cytadeli Warszawskiej. Udało mu się wyjść na wolność dzięki interwencji wpływowych osób. Po tym incydencie, Przekroczył granicę z Prusami i osiedlił się na emigracji.

Dąbkowski zamieszkał najpierw w Niemczech, a później w Paryżu, gdzie kontynuował swoją edukację. Studiował nauki inżynieryjne w szkole politechnicznej w Zurychu, gdzie zdobył tytuł inżyniera. W 1868 roku został prezydentem Najwyższego Trybunału Przysięgłych Emigracji Polskiej w Zurychu. Po zakończeniu studiów powrócił do dawnego obszaru Austro-Węgier, gdzie zaangażował się w projekty budowy kolei w Węgrzech, Rumunii, oraz w Galicji.

W latach 1870-1872 pracował dla C. K. Uprzywilejowanej Lwowsko-Czerniowiecko-Jaskiej Kolei, jako urzędnik II kategorii 3 klasy w Hliboce. Następnie dołączył do C. K. Uprzywilejowanej Kolei Arcyksięcia Albrechta, pełniąc różne funkcje, między innymi od około 1873 roku był naczelnikiem linii na stacji Lwów. W ramach Dyrekcji Ruchu we Lwowie, w latach 1875-1876, pracował jako urzędnik w Stryju, potem we Lwowie, a także w dziale konserwacji linii, gdzie od 1877 roku był przełożonym linii Krechowice-Bednarów.

Dąbkowski kontynuował swoją karierę jako inspicjent budowlany w Stryju, gdzie od 1880 roku pełnił funkcję inżyniera, pozostając w tym mieście do około 1884 roku. Następnie przeszedł do pracy w C. K. Kolejach Państwowych, obejmując różne stanowiska. Od 1884 do 1888 roku był przełożonym sekcji konserwacji linii Lwów-Stryj, a później został zatrudniony w inspektoracie konserwacji, gdzie z czasem awansował na nadinżyniera, a następnie na starszego inżyniera w biurze konserwacji.

Oprócz pracy na kolei, Dąbkowski działał jako docent miernictwa oraz nauczyciel w Krajowej Średniej Szkole Gospodarstwa Lasowego we Lwowie od około 1875/1876 roku. Był także członkiem zwyczajnym Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie.

Dąbkowski zmarł 16 grudnia 1897 roku w Krakowie. Choć w niektórych źródłach prasowych podano, że dożył 58 lat, jego śmierć nie umniejsza jego osiągnięciom. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w dniu 19 grudnia 1897 roku (kwatera Rb). Był mężem Heleny z domu Krassowskiej, a ich synem był znany historyk, Przemysław Dąbkowski (1877-1950).

---

Oceń: Bonifacy Dąbkowski

---