Jerzy Grzegorz Arnold, urodzony 29 grudnia 1791 roku w Warszawie, był postacią wielce zasłużoną dla historii Polski. Jako pułkownik wojsk Królestwa Polskiego, brał aktywny udział w zrywie niepodległościowym zwanym powstaniem listopadowym, które miało miejsce w 1830 roku, odzwierciedlając jego zaangażowanie w walkę o wolność kraju.
Arnold był także utalentowanym inżynierem, co pozwoliło mu wnieść duży wkład w rozwój infrastruktury, a zwłaszcza w budowę Kanału Augustowskiego, który odegrał kluczową rolę w gospodarce regionu. Jego osiągnięcia zostały docenione po śmierci, gdyż został uhonorowany tytułem honorowego obywatela Wolnego Miasta Krakowa, co podkreśla jego znaczenie w historii lokalnej i krajowej.
Jego życie, zakończone 18 grudnia 1858 roku, pozostawiło po sobie trwały ślad w polskiej historii, zarówno w sferze wojskowości, jak i inżynierii.
Życiorys
Jerzy Arnold przyszedł na świat w rodzinie znanego lekarza Jerzego Chrystiana oraz jego żony Rozalii z Roesslerów. Jego droga życiowa związana była z interesującymi wydarzeniami historycznymi oraz ważnymi osiągnięciami.
W 1809 roku związał się z wojskiem Księstwa Warszawskiego, gdzie rozpoczął służbę jako kanonier w artylerii. W kwietniu 1811 roku pomyślnie zakończył naukę w Szkole Aplikacyjnej, co zaowocowało przydziałem do Twierdzy Modlin. Uczestniczył w dramatycznej kampanii 1812 roku, jednak po upadku Modlina trafił do niewoli rosyjskiej. Zebrał się jednak po tym doświadczeniu i od stycznia 1815 roku wstąpił do armii Królestwa Polskiego, gdzie pełnił funkcję w kwatermistrzostwie generalnym.
W latach 1816–1819 brał udział w wytyczaniu granic pomiędzy Królestwem a Wolnym Miastem Krakowem. Jego zasługi zostały dostrzegane, co skutkowało 17 lutego 1819 roku uhonorowaniem go tytułem honorowego obywatela Wolnego Miasta Krakowa. Pracował również przy budowie kanału Augustowskiego, sądząc że do jego osiągnięć należy konstrukcja śluz Gorczyca i Dąbrówka.
W 1827 roku został odznaczony krzyżem św. Włodzimierza, a już w grudniu 1829 zyskał krzyż św. Anny 2 klasy; w 1830 roku do jego wyróżnień dołączył znak honorowy za piętnaście lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W trakcie powstania listopadowego, Jerome Arnold zasłynął w bitwie o Olszynkę Grochowską, co zapewniło mu Złoty Krzyż Virtuti Militarii oraz awans do stopnia pułkownika.
We wrześniu 1831 roku złożył dymisję, a od 1835 roku kontynuował swoją karierę w cywilnym Zarządzie Dróg i Komunikacji. W 1840 roku pełnił rolę inżyniera obwodu piotrkowskiego, a później inżyniera gubernialnego w Suwałkach. Po przejściu na emeryturę w 1852 roku osiedlił się w dobrach Balla Kownacka, które odziedziczył po swojej pierwszej żonie.
Jerzy Arnold prowadził życie osobiste, które było zarazem pełne zawirowań. Był trzykrotnie żonaty: z Barbarą z Wrzesińskich Małkiewiczową, Teklą z Bychawców, a także Józefiną Dahlen. Zmarł 18 grudnia 1858 roku, a po jego śmierci został pochowany na cmentarzu w Sylwanowcach.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Louis Dunski | Bonifacy Dąbkowski | Zbigniew Leonowicz | Jakub Kupecki | Czesław Mierzejewski (inżynier) | Stanisław Dunin-Markiewicz | Zbigniew Kornberger | Bartosz Piotrowski | Henryk Magnuski | Edward Geisler | Zbigniew Zawistowski | Jerzy Grabowski (architekt) | Tomasz Chmielewski (inżynier) | Andrzej Bulanda | Jerzy Kuliński | Edward Goldberg | Marcin Iwanowski | Marcin Budkowski | Piotr Namysł | Bohdan JezierskiOceń: Jerzy Arnold