Antoni Michniewski

Kultura i sztuka

Antoni Tadeusz Michniewski, znany również pod różnymi pseudonimami oraz kryptonimami, to postać niezwykle interesująca w polskiej historii literatury. Jego pseudonimy, takie jak A. M., A. Stylski, Mieściuszko Gminowicz R. M. N. czy X. A. T. M. P. S., świadczą o jego różnorodnych aktywnościach twórczych. Urodził się on w Warszawie w dniach 24 lub 26 maja 1743 roku i przez swoje życie, które ostatecznie zakończyło się około 1776 roku w tym samym mieście, wpisał się na trwałe w annały polskiego dramatu oraz poezji.

Był nie tylko utalentowanym dramatopisarzem i poetą, ale także duchownym i publicystą, co dodatkowo wzbogaciło jego dorobek twórczy i wpływ na ówczesną kulturę literacką. Jego prace do dzisiaj budzą zainteresowanie badaczy i miłośników literatury, którzy chcą zgłębić tajniki jego twórczości.

Życiorys

Antoni Michniewski przyszedł na świat w skromnych warunkach, w biednej rodzinie warszawskiej. W dniu 24 września 1761 roku rozpoczął swoją edukację w seminarium Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Warszawie. Po upływie dwóch lat, 25 września 1763 roku, złożył śluby zakonne, co otworzyło mu drzwi do duchowego życia.

W okresie 1763–1773 pełnił służbę misjonarską, aktywnie angażując się w działalność duszpasterską. Po zakończeniu współpracy z Zgromadzeniem Misjonarzy w 1773 roku, przypuszcza się, że objął funkcje proboszcza w parafii Służew, znajdującej się nieopodal Warszawy.

W trakcie swojej kariery miał okazję zbliżyć się do warszawskiego środowiska literackiego, co z pewnością wzbogaciło jego życie i twórczość. Historia jego życia zakończyła się w lecie 1776 roku, jednak data ta nie jest do końca potwierdzona.

Warto również zauważyć, że Antoni Michniewski był błędnie uznawany za członka zgromadzenia pijarów, co świadczy o pewnych niejasnościach związanych z jego biografią.

Twórczość

Antoni Michniewski był nie tylko redaktorem, ale również znaczącą postacią w polskiej literaturze. Jego praca w czasopiśmie „Monitor” sięga 1773 roku, gdzie zdołał opublikować blisko 30 numerów. Oprócz tego, w 1775 roku, kilka jego wierszy znalazło się w tygodniku „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”. Dodatkowo, w okresie 1775-1776, Michniewski miał bliską współpracę z warszawskim teatrem publicznym. 7 listopada 1775 roku otrzymał honorarium w wysokości 15 dukatów za swoje dwie pierwsze komedie.

Ważniejsze utwory

  • (Artykuły), „Monitor” 1773, nr 24-27, 29, 34,
  • (Wiersze): Melancholia; Do biedy; Do czwartku, „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” 1775, t. 11, cz. 2; t. 12, cz. 1,
  • Teresa, albo Tryumf cnoty. Komedia dla teatru warszawskiego napisana. Z załączeniem wielkiej części myśli przedniejszych, wybranych z komedii francuskich Imć p. V(oltaire’a). Przez…, Warszawa 1775, wyst. 2 sierpnia 1775; fragmenty przedr. J. Kott, S. Lorentz w: Warszawa wieku Oświecenia, Warszawa 1954, (z wierszem dedykowanym ks. K. Sanguszkowej; według Voltaire: Nanine, ou le préjugé vaincu),
  • Tryumf łaskawości. Komedia w 3 aktach, dla teatru warszawskiego napisana. Przez… Roku 1775, (Warszawa) 1775, wyst. Warszawa 5 listopada 1775, (z wierszem dedykowanym do Stanisława Augusta),
  • Ludwika, albo miłość stateczna. Komedia w 3 aktach, dla teatru warszawskiego napisana. Przez…, Warszawa 1775, wyst. Warszawa 1 lutego 1776; fragmenty przedr. J. Kott, S. Lorentz w: Warszawa wieku Oświecenia, Warszawa 1954; rękopis (odpis z XIX w.) w Ossolineum, sygn. 11181/I,
  • Trzewiki morderowe, albo szewcowa niemiecka. Komedia w 3 aktach. Najpierwszy raz po francusku na teatrze francuskim w Paryżu reprezentowana dnia 11 stycznia 1777, dla teatru warszawskiego z niektórymi przydatkami przez A. M. napisana, wyst. Warszawa lipiec 1776, wyd. Warszawa 1777, (autorstwo według L. Bernackiego; według A. Ferrières: Les Souliers mordorés, ou la cordonnière allemande).

Przypisy

  1. T. 5: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 31.12.1967 r., s. 312.

Oceń: Antoni Michniewski

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:10