Pomnik Wandy Tazbir, to szczególny obiekt, który przyciąga uwagę swoim niepowtarzalnym kształtem, przypominającym kamienną ławkę. Został usytuowany na dziedzińcu Instytutu Głuchoniemych w Warszawie, znajdującym się przy pl. Trzech Krzyży 4/6. Pomnik ten ma na celu uhonorowanie pamięci harcmistrzyni Wandy Tazbir (1920-2006), która była nie tylko instruktorką Związku Harcerstwa Polskiego, ale również aktywną uczestniczką powstania warszawskiego.
Odsłonięcie tego pomnika miało miejsce 21 października 2007 roku, stanowiąc ważny symbol dla społeczności harcerskiej oraz dla wszystkich, którzy pragną przypomnieć sobie o wkładzie Tazbir w historię Polski.
Opis
Pomnik w Warszawie upamiętnia Wandę Tazbir, ukazując ją w mundurze harcerskim, siedzącą na kamiennej ławeczce. Jej lewa ręka jest wyciągnięta, jakby trzymała kwiaty, co symbolizuje jej oddanie i miłość do bliskich. U stóp posągu znajduje się okrągły kamień, w który wkomponowana jest lilijka harcerska oraz napis: „1920 WANDA TAZBIR 2006”. Po lewej stronie monumentu umieszczono mniejszy głaz z tablicą, która ma kształt otwartej książki.
Na lewej stronie tej tablicy można znaleźć dedykację napisaną w języku polskim:
Wanda Tazbir. Pseudonimy konspiracyjne: Dobrochna Suliborska i Dopływ, żołnierz AK, Harcmistrz ZHP, komendantka Szczepu „Tęcza”, Kawaler Orderu Uśmiechu, w swojej skromności najszlachetniejszej wielki przyjaciel głuchych. Druhna Wanda Tazbirówna, będąc jeszcze uczennicą Liceum im. Królowej Jadwigi, rozpoczęła w 1937 r. pracę harcerską w Instytucie. Po wybuchu wojny w 1939 r. włączyła się w pracę konspiracyjną: była instruktorką sanitariuszek i nauczycielką tajnego nauczania. Z narażeniem życia ratowała Żydów, za co została odznaczona medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, a w 2002 r. otrzymała tytuł Honorowej Obywatelki Izraela. Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim. Po kapitulacji więziona była w niemieckich obozach jenieckich. W 1945 r. została żołnierzem RAF w Anglii. W 1947 r. wróciła do Polski i natychmiast włączyła się w pracę harcerską. W ciągu ponad 60-ciu lat pracy wychowała tysiące niesłyszących harcerzy i liczne grono instruktorów. Wszystkim przekazywała zasady skautingu, uczyła miłości do Polski, braterstwa i poszanowania każdego człowieka. Nikomu nigdy nie odmówiła pomocy. Organizowała spotkania, podczas których opowiadała młodzieży polskiej i żydowskiej o okrutnych latach wojny, o holocauście, o Powstaniu Warszawskim. Druhna Wanda Tazbirówna ukochała postać ks. Jakuba Falkowskiego, założyciela Instytutu Głuchoniemych, a swoje życie bez reszty poświęciła jego wychowankom.
Na prawej stronie tablicy umieszczono tekst o Wandzie Tazbir, napisany zarówno w języku angielskim, jak i hebrajskim, co podkreśla jej międzynarodowe uznanie i dziedzictwo.
Pozostałe obiekty w kategorii "Pomniki":
Pomnik Wojciecha Korfantego w Warszawie | Pomnik żołnierzy „Baszty” w Warszawie | Pomnik żołnierzy AK poległych w ataku na Dworzec Gdański w Warszawie | Pomnik żydowskich oficerów Wojska Polskiego | Popiersie Jerzego Waszyngtona w Warszawie | Popiersie Krzysztofa Kozłowskiego w Warszawie | Sosna Falenicka | Topola Obrońców | Portalowy kenotaf wojewody Jana Tarły | Pomnik Bohaterów Warszawy | Pomnik Umschlagplatz | Pomnik Szmula Zygielbojma w Warszawie | Pomnik Stefana Wyszyńskiego w Warszawie | Pomnik Stefana Starzyńskiego w Warszawie (pl. Bankowy) | Pomnik Stanisława Staszica w Warszawie | Pomnik Ronalda Reagana w Warszawie | Pomnik poświęcony udziałowi profesorów Politechniki Warszawskiej w akcji V1 i V2 | Pomnik Polegli Niepokonani w Warszawie | Pomnik partyzantów oddziału GL im. Mordechaja Anielewicza w Warszawie | Pomnik Napoleona Bonapartego w WarszawieOceń: Pomnik Wandy Tazbir w Warszawie