Park Młociński w Warszawie

---

Historia

Pierwotne tereny dzisiejszych Młocin były zamieszkiwane przez wieś Młoszczyny. Nazwa tej osady wywodzi się od słów młoka oraz młaka, co w tłumaczeniu oznacza moczar, bagno, lub mokrą łąkę. Wieś ta była częścią Puszczy Młocińskiej, należącej do historycznej Puszczy Mazowieckiej. Najstarsze wzmianki o niej datowane są na XIV wiek, a jej rozwój wspierał trakt prowadzący z Warszawy do Zakroczymia.

W obrębie puszczy, w XVI wieku, utworzono królewski zwierzyniec. Natomiast w XVIII wieku zbudowano pałac Brühla na Młocinach, otoczony malowniczym parkiem krajobrazowym oraz własnym zwierzyńcem. W 1822 roku tereny Młocin i Bielan zaczęły obsługiwać pierwsze konne omnibusy, zwane potocznie żurnalierami.

W 1907 roku magistrat warszawski zakupił obszar znany jako Budki oraz Gór Burakowskich, by stworzyć plan parku miejskiego, a w roku 1930 Młociński Park Miejski zyskał miejsce na mapach. Około 1913 roku zaczęto projektować miasto-ogórd Młociny, zaprojektowane przez architekta Ignacego Miśkiewicza, które miało obejmować budowę setek willi wokół pałacu. Jednak realizacja planu została przerwana przez wybuch I wojny światowej. W tym czasie Młociny były doskonale skomunikowane z Warszawą dzięki parostatkom i autobusom, a w planach była również budowa tramwaju, która zrealizowana została dopiero po II wojnie światowej (linia nr 28 została zlikwidowana w latach 70. XX wieku w trakcie budowy Wisłostrady). Już wtedy teren parku zyskał reputację modnego miejsca wypoczynku dla mieszkańców Warszawy.

W 1929 roku uruchomiona została w pobliżu parku linia kolejowa Warszawa Gdańska – Palmiry, niestety zlikwidowana w latach 40. XX wieku. Okres II wojny światowej był czasem dramatycznych wydarzeń; teren parku stał się miejscem walk. Warto przypomnieć, że w 1939 roku 30 Pułk Strzelców Kaniowskich pod dowództwem mjr Bolesława Kamińskiego toczył tu opóźniający bój z niemieckimi siłami. Dodatkowo, obszar ten był związany z działalnością Zgrupowania AK Kampinos, zwłaszcza w trakcie powstania warszawskiego. Ślady tych wydarzeń można dostrzec do dziś, w postaci wyczuwalnych śladów pocisków w starym drzewostanie oraz kul wyłuskanych z drewna powalonych drzew.

W lesie znajdują się groby polskich żołnierzy z 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich, którzy polegli w bitwie pod Łomiankami.

Współczesność

Pomimo ograniczonej powierzchni, las w Parku Młocińskim wyróżnia się znaczną różnorodnością przyrodniczą. Na ten stan rzeczy wpływa zróżnicowana rzeźba terenu, typy gleb oraz warunki wilgotnościowe, które są efektem bliskości rzeki Wisły.

Park Młociński pełni nie tylko funkcje rekreacyjne, ale również realizowane są tu działania charakterystyczne dla kompleksów leśnych, takie jak gospodarka leśna i łowiecka. W ramach tych działań szczególną uwagę poświęca się dokarmianiu zwierząt. Znaczny teren lasu pokryty jest różnorodnymi drzewostanami, od borów świeżych, przez lasy mieszane, aż po lasy łęgowe.

Wśród dominujących drzew wymienia się sosnę, dąb, olchę oraz jesion. Teren ten jest również domem dla licznych gatunków ptaków oraz dużych ssaków, które migrują z pobliskiej Puszczy Kampinoskiej – można tu spotkać dziki, sarny, łosie oraz inne mniejsze zwierzęta.

Park objęty jest różnymi formami ochrony przyrody. Do najważniejszych z nich należą:

• otulina Kampinoskiego Parku Narodowego,
• granice Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu,
• fragment skarpy warszawskiej,

w obrębie której zabronione jest naruszanie naturalnej rzeźby terenu i niszczenie roślinności ekosystemu.

Spacerowanie po lesie odbywa się po dwóch wytyczonych trasach, które się ze sobą łączą. Przy tych trasach można znaleźć parkingi, place zabaw, ścieżkę sprawnościową, miejsca piknikowe oraz dwa punkty widokowe usytuowane na drewnianych podestach.

Inne informacje

Las Młociny, znany także jako park Młociński, jest często mylony z Lasem Nowa Warszawa, który nazywany jest również Lasem Młocińskim. Należy pamiętać, że pierwszy z tych lasów znajduje się po wschodniej stronie ulicy Pułkowej, w kierunku rzeki Wisły, podczas gdy drugi jest usytuowany po zachodniej stronie, w okolicach Wólki Węglowej.

W obrębie Lasu Młociny dostrzega się imponującą zasobność drzewostanu. Ta miara ilości masy drzewnej w przeliczeniu na hektar wynosi w tym przypadku 720–730 m³/ha, co znacznie przewyższa przeciętną wartość w Polsce, wynoszącą około 250 m³/ha. Taki wynik uzasadniony jest optymalnym wykorzystaniem bogactwa pokarmowego siedliska przez wielogatunkowy drzewostan, którego wiek ocenia się na około 70 lat.

Ulica Dziwożony, znana w tym rejonie, nosi swoją nazwę jedynie od strony Lasu, gdzie znajduje się jedynie leśniczówka. Natomiast przeciwległa strona ulicy określa się mianem ulicy Parkowej, która jest częścią miasta Łomianki. Ulica ta jest szczególnie interesująca, ponieważ jest najdalej wysuniętą na północ arterią drogową w dzielnicy Bielany.

---

Oceń: Park Młociński w Warszawie

---