Parafia Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie

Kościoły

Parafia Nawrócenia Świętego Pawła Apostoła to ważny ośrodek życia religijnego w Warszawie, który należy do dekanatu grochowskiego oraz diecezji warszawsko-praskiej. W ramach metropolii warszawskiej Kościoła katolickiego, parafia ta odgrywa istotną rolę w społeczności lokalnej.

Parafia została erygowana w 1948 roku, co czyni ją ważnym miejscem dla wielu wiernych. Kościół parafialny Nawrócenia św. Pawła Apostoła, który obecnie pełni funkcję ośrodka kultu, został zbudowany w latach 1978–1985. Ten nowoczesny gmach jest świadectwem rozwijającej się wspólnoty.

Obsługiwany przez księży diecezjalnych, nasza parafia ma na celu zapewnienie duchowego wsparcia i wszechstronnej obsługi mieszkańców. Jesteśmy otwarci na wszystkich, którzy pragną uczestniczyć w życiu naszej społeczności, zarówno poprzez liturgię, jak i różne inicjatywy duszpasterskie.

Historia

Parafia Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie rozpoczęła swoją historię w lipcu 1948 roku, kiedy to została erygowana przez kard. Augusta Hlonda. Została wydzielona z trzech istniejących parafii, jakimi były: Bożego Ciała, Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz Najczystszego Serca Maryi. Początkowo parafia funkcjonowała w kaplicy Braci Albertynów usytuowanej przy ul. Grochowskiej 194/196.

W miarę upływu czasu, władze kościelne nieustannie podejmowały starania dotyczące budowy nowego kościoła, co jednak spotykało się z odmową ze strony lokalnych autorów. Dnia 9 sierpnia 1948 roku, urząd kwaterunkowy opieczętował kaplicę, w której odbywały się nabożeństwa, a także mieszkania księży. To wówczas kuratorium szkolne rościło sobie pretensje do tych lokalów, które wcześniej były używane przez zlikwidowaną szkołę i internat Albertynów.

W tej sytuacji, bp Zygmunt Choromański, jako sekretarz Episkopatu, podjął interwencję w Ministerstwie Administracji Publicznej. Później sprawą zajmowały się także inne instytucje, w tym członkowie Prezydium Rady Narodowej oraz Wojewódzkiej Komisji Lokalowej. W dniu 22 sierpnia 1948 roku, próba wprowadzenia przedstawicieli Kuratorium do kaplicy spotkała się z zdecydowanym oporem wiernych. Bp Choromański podkreślił w swoim piśmie, że „przybyłe milicja XVII Komisariatu i inne wyższe władze bezpieczeństwa, widząc stanowczą postawę wiernych, nakazały przedstawicielom Urzędu Kwaterunkowego i Kuratorium opuścić teren aż do decyzji wyższych władz”.

Pomimo licznych problemów, takich jak konieczność wynajmowania mieszkań przez księży usytuowanych w różnych częściach parafii, życie religijne parófii rozwijało się prężnie. W tym czasie powstały różne inicjatywy, w tym Żywy Różaniec, Caritas, Krucjata Eucharystyczna oraz chór kościelny. 28 października 1951 roku parafia została oddana pod opiekę Najświętszego Serca Jezusowego. W ciągu roku powstał prowizoryczny ołtarz w oknie kaplicy, a później dobudowano taras dla wiernych. W 1959 roku rozpoczęła funkcjonowanie kaplica Matki Bożej Częstochowskiej, a dziesięć lat później do użytku oddano kaplicę św. Józefa, choć ta ostatnia spłonęła po roku istnienia. Jednakże, dziesięć dni po pożarze, w odremontowanej kaplicy znowu odbywały się nabożeństwa.

W tym okresie duszpasterzem parafii był ks. Stanisław Czapski, który pełnił swoją funkcję przez niemal 21 lat, aż do roku 1969. Msze św. miały miejsce w niedziele i święta, równocześnie w trzech kaplicach, które również były miejscem katechizacji w dni powszednie.

Przypisy

  1. Kościoły Warszawy. Warszawa: Wydawnictwa Rady Prymasowskiej Budowy Kościołów Warszawy, 173.1982 r.

Oceń: Parafia Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:8