Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc

Instytuty

Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc to kluczowa instytucja badawcza w Polsce, podlegająca Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej, specjalizująca się w obszarze schorzeń płuc. Oferuje nowoczesne podejście do diagnostyki i terapii, łącząc działalność kliniczną z innowacyjnymi badaniami naukowymi. Szpital ten znajduje się przy ul. Płockiej 26, co czyni go łatwo dostępnym dla pacjentów.

Instytut podejmuje kroki w kierunku implementacji nowoczesnych technologii medycznych, prowadząc zarówno własne programy badawcze, jak i uczestnicząc w projektach współpracy z innymi jednostkami. Zakres jego działalności obejmuje szereg poważnych schorzeń związanych z narządami klatki piersiowej, takich jak choroby płuc, niewydolność oddychania, nowotwory, zakażenia oraz różnego rodzaju zaburzenia związane z krążeniem płucnym.

Dodatkowo, w przestrzeni Instytutu znajduje się kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej, która stanowi miejsce refleksji i zadumy dla pacjentów oraz ich rodzin, podkreślając holistyczne podejście do zdrowia, które w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc jest szczególnie cenione.

Historia

W końcowej fazie XIX wieku, obiekt będący pod opieką Stanisława Staszica przy ul. Okopowej 2/4, przeszedł przekształcenia i stał się Szpitalem Wolskim. W tej instytucji pracował m.in. Odo Bujwid, uznawany za pioniera w dziedzinie bakteriofilów, który prowadził badania nad szczepionką przeciw wściekliźnie. W szpitalu odnotowano również działalność Edmunda Biernackiego, którego osiągnięciem było opracowanie testu znanego jako odczyn Biernackiego, dotyczącego szybkości opadania erytrocytów. W czasie lat 20. i 30. XX wieku placówka przeszła szereg modernizacji i rozwoju, co skutkowało przeniesieniem jej do nowej siedziby przy ulicy Płockiej 26 w 1935 roku. Projekt budynku przygotowali Henryk Stifelman oraz Maurycy Grodzieński między 1927 a 1933 rokiem. Szpital ten, wyspecjalizowany w leczeniu gruźlicy oraz chorób płuc, przetrwał do dzisiaj w tym samym miejscu.

W trudnych realiach II wojny światowej szpital przekształcił się w Wydział Medyczny podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Ziem Zachodnich, a jego personel angażował się w działalność opozycyjną względem okupantów. W 1941 roku zorganizowano niezwykle odważną akcję wymiany jednego z więzionych przez Gestapo, Stanisława Miedzy-Tomaszewskiego, na zwłoki innego mężczyzny, co miało na celu uchronienie go przed śmiercią. Kolejnymi tragicznymi wydarzeniami były m.in. śmierć Jana Bytnara „Rudego” 30 marca 1943 roku, po brutalnych przesłuchaniach, oraz śmierć Bronisława Pietraszewicza „Lota” 4 lutego 1944 roku.

5 sierpnia 1944 roku, w trakcie zwanego „rzezią Woli”, życie stracili m.in. dyrektor szpitala, doktor Józef Marian Piasecki, pediatra profesor Janusz Zeyland oraz ksiądz kapelan Kazimierz Ciecierski, a starszy personel szpitala oraz pacjenci zostali rozstrzelani przy ul. Górczewskiej. Pomimo tych tragicznych wydarzeń, już po kilku dniach Szpital Wolski wznowił swoją działalność, pod kierownictwem dr Zbigniewa Woźniewskiego, niosąc pomoc cywilom uchodźcom z Warszawy, aż do końca października 1944 roku. Oprócz tego, dzięki wysiłkom dr Janiny Misiewicz, powstały trzy filie szpitala poza Warszawą, zlokalizowane w Podkowie Leśnej, Olszance w Puszczy Mariańskiej oraz Pszczelinie pod Brwinowem.

Po zakończeniu wojny, w marcu 1948 roku, Szpital Wolski został przekształcony w Polski Instytut Przeciwgruźliczy. Od 1951 roku działał jako Instytut Gruźlicy, który zgromadził dyrekcję i radę naukową. Dzięki postępom w terapii gruźlicy, instytut poszerzył swoje działania o inne schorzenia związane z układem oddechowym. W 1986 roku nastąpiła zmiana nazwy placówki na Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc, a od 1993 roku instytut ten stał się ośrodkiem referencyjnym Światowej Organizacji Zdrowia w zakresie gruźlicy.

Przypisy

  1. Historia Szpitala Wolskiego i Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc [online], Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc [dostęp 10.08.2022 r.]
  2. Wydawnictwo Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc [online], Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc [dostęp 10.08.2022 r.]
  3. BarbaraB. Lis-Udrycka BarbaraB., Zarys historii Szpitala Wolskiego, dawniej Szpitala Starozakonnych na Czystem [online], Szpital Wolski, 2012 [dostęp 10.08.2022 r.]
  4. Grzegorz Kalwarczyk: Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji Warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 613. ISBN 978-83-7821-118-1.
  5. Piotr Stachiewicz: „Parasol”. Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 48. ISBN 83-211-0273-5.
  6. Piotr Stachiewicz: Akcja „Kutschera”. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1982, s. 104. ISBN 83-05-11024-9.
  7. Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17.03.1951 r. w sprawie ogłoszenia statutu Instytutu Gruźlicy (M.P. z 1951 r. nr 27, poz. 345).
  8. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10.03.1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Gruźlicy (Dz.U. z 1951 r. nr 15, poz. 122).

Oceń: Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:13