Amfiteatr w Łazienkach Królewskich

Teatry

Amfiteatr w Łazienkach Królewskich to niezwykle interesujący teatr, który znajduje się w malowniczym parku Łazienkowskim w Warszawie. Położony w bliskim sąsiedztwie pałacu Na Wyspie, stanowi doskonały przykład krajobrazowej architektury tego urokliwego parku.

To miejsce przyciąga uwagę zarówno turystów, jak i mieszkańców stolicy, a jego unikalna lokalizacja oraz historia czynią go istotnym punktem kulturalnym Warszawy.

Opis

Amfiteatr, który powstał w 1785 roku, z początku was ziemnym obiektem, z niewielkimi modyfikacjami zyskał kamienną formę w 1790, dzięki projektowi Jana Chrystiana Kamsetzera. Jest to imponująca struktura, składająca się z dwóch podstawowych elementów: widowni oraz sceny, które oddziela kanał wypełniony wodą. Jego pojemność wynosi około 950 widzów.

Architektura amfiteatru inspirowana była teatrem znajdującym się w Herkulanum. Półkolista widownia wsparła swoje istnienie na arkadach, co dodaje jej niepowtarzalnego wyglądu. Całość wieńczy rząd kamiennych rzeźb, które przedstawiają szesnastu wybitnych dramaturgów, w tym Ajschylosa, Eurypidesa, Sofoklesa, Arystofanesa, Menandra, Plauta, Terencjusza, Senekę, Szekspira, Calderona, Racine’a, Moliera, Metastasia, Lessinga oraz dwóch Polaków: Niemcewicza i Trembeckiego, którzy mieli to szczęście, aby ich wizerunki zostały uwiecznione za życia.

Scena amfiteatru ulokowana jest na sztucznej wyspie i otoczona ruinami, które nawiązują do architektury Forum Romanum, a cała kompozycja odzwierciedla sentymentalny styl końca XVIII wieku. Po lewej stronie sceny znajduje się niewielki pawilon, w którym mieszczą się garderoby aktorów. Pomiędzy sceną a kanałem przewidziano miejsce dla orkiestry. Fosa była także wykorzystywana podczas występów – na dowód czego podano akwarelę Jana Piotra Norblina, która przedstawia inscenizację baletu „Kleopatra” w 1791 roku. Po bokach sceny dumnie ustawione są rzeźby z mitologicznymi motywami.

Przez dłuższy okres, po tym jak w 1817 roku Łazienki przeszły w ręce cara Aleksandra I, amfiteatr nie funkcjonował jako miejsce wystaw. Zaniedbany, budowla stopniowo traciła swoje właściwości techniczne. Dopiero w 1822 roku, po objęciu administracji przez dyrektora Ludwika Osińskiego, amfiteatr ponownie zaczął gościć pierwsze przedstawienia. Goście z chęcią przychodzili, aby oglądać spektakle, pomimo braku wygód. Na przykład, podczas wystawienia opery „Biała dama” w 1830 roku, publiczność wypełniła amfiteatr niemal do pełna, gromadząc około 900 osób.

W 1916 roku amfiteatr przeszedł na własność miasta, a w 1926 roku poddano go gruntownemu remontowi. W tej fazie oryginalne XVIII-wieczne rzeźby zostały zastąpione ich wierno kopiami.

Jak to miało miejsce z większością obiektów w Łazienkach, również amfiteatr uniknął zniszczeń w czasie II wojny światowej. W okresie okupacji odbywały się w nim sztuki dedykowane niemieckiej ludności.

W 2015 roku zakończono kolejny remont, będący częścią szerokich prac renowacyjnych realizowanych w Łazienkach. Wówczas odnowiono widownię z dekoracjami rzeźbiarskimi oraz przeprowadzono modernizację sceny z towarzyszącymi garderobami.

Przypisy

  1. Tomasz Urzykowski. Łazienki piękniejsze i bez asfaltu. „Gazeta Stołeczna”, 11.09.2015 r.
  2. Amfiteatr | Łazienki Królewskie [online], www.lazienki-krolewskie.pl [dostęp 11.03.2019 r.]
  3. Amfiteatr na Wyspie [online], vinci.org.pl [dostęp 11.03.2019 r.]
  4. Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Warszawa w latach 1939-1945. Państwowe Wydawnictwo Naukowe: 1984 r. s. 51. ISBN 83-01-04207-9
  5. Barbara B. Król-Kaczorowska, Teatry Warszawy, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986 r. s. 57-59, ISBN 83-06-01183-X
  6. a b c Marek Kwiatkowski: Wielka księga Łazienek. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000 r. s. 124. ISBN 83-7255-684-9
  7. Wielka Encyklopedia PWN. Tom 16. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003 r. s. 272. ISBN 83-01-13826-2

Oceń: Amfiteatr w Łazienkach Królewskich

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:8