Zofia Zakrzewska

Polityka i administracja

Zofia Zakrzewska to postać niezwykle istotna w historii harcerstwa oraz życia politycznego w Polsce. Urodziła się 7 kwietnia 1916 roku w Warszawie i przeżyła długie, pełne zaangażowania życie, które zakończyła 8 stycznia 1999 roku, również w stolicy kraju.

Była harcmistrzynią Związku Harcerstwa Polskiego i sprawowała wysoką funkcję naczelnika Harcerstwa w latach 1956–1964, co odpowiada późniejszemu stanowisku naczelnika ZHP. Zakrzewska była osobą o wyjątkowym wpływie na rozwój organizacji harcerskiej w Polsce, która odegrała kluczową rolę w wychowywaniu młodzieży w duchu patriotyzmu oraz solidarności.

W swoim bogatym dorobku zawodowym pełniła także funkcję zastępcy członka Komitetu Centralnego PZPR w latach 1959–1964, a także była posłanką na Sejm PRL III kadencji, co świadczy o jej zaangażowaniu w życie publiczne oraz polityczne kraju. Jej działalność miała znaczący wpływ na kształtowanie się społeczeństwa w trudnych czasach powojennych.

Życiorys

Zofia Zakrzewska była niezwykle barwną postacią w historii harcerstwa. Córka Mariana, miała wykształcenie w dziedzinie fizyki i pracowała jako tłumaczka. W 1928 roku rozpoczęła swoją przygodę z harcerstwem, stając się drużynową 3 Warszawskiej Drużyny Harcerek, znanej jako „Czarna Trójka”, przy Żeńskim Gimnazjum Państwowym im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. Z czasem pełniła również rolę komendantki hufca Ochota oraz hufca Skierniewice.

Jej zaangażowanie w ruch harcerski zaowocowało aktywną współpracą z komendantką Pogotowia Wojennego Harcerek. Podczas II wojny światowej działała w konspiracyjnej Organizacji Harcerek, znanej jako „Bądź Gotów”. Po zakończeniu działań wojennych, Zofia Zakrzewska objęła kierownictwo Wydziału Kształcenia Głównej Kwatery Harcerek Związku Harcerstwa Polskiego, co było znaczącym krokiem w jej karierze.

W grudniu 1956 roku współorganizowała Krajowy Zjazd Działaczy Harcerskich, wydarzenie, które wpisało się w karty historii, gromadząc przedstawicieli Organizacji Harcerskiej Polski Ludowej, przedwojennych działaczy oraz przedstawicieli Szarych Szeregów. Spotkanie to doprowadziło do reaktywowania Związku Harcerstwa Polskiego, z Zakrzewską jako współautorką tego istotnego kompromisu. Została wybrana na Naczelnika Harcerstwa, a tę funkcję pełniła do 1964 roku.

Od marca 1959 roku do czerwca 1964 roku zajmowała także stanowisko zastępcy członka Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a jej obecność w Ogólnopolskim Komitecie Frontu Jedności Narodu podkreślała jej wpływ na politykę harcerską. Z powodzeniem reprezentowała propartyjną politykę władz ZHP, co jednak prowadziło do kontrowersji, zwłaszcza po odejściu Aleksandra Kamińskiego z funkcji przewodniczącego RN ZHP oraz samego ZHP w 1959 roku.

W 1961 roku Zofia Zakrzewska uzyskała mandat posłanki na Sejm PRL z okręgu Dąbrowa Górnicza, gdzie pracowała w Komisji Oświaty i Nauki oraz w Komisji Spraw Zagranicznych. W latach 80. XX wieku stała się jedną z ważniejszych postaci ruchu starszoharcerskiego, angażując się w pozytywne zmiany zaszłe w ZHP. W polemice z hm. Bogusławem Molendą wyraźnie przyznała rację krytykom, co było znaczącym momentem w jej karierze.

W 1954 roku została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1960 roku otrzymała odznakę honorową „Zasłużony dla Warmii i Mazur”. Zofia Zakrzewska spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 273-8-3/4/5), gdzie jest upamiętniana jako wybitna działaczka harcerska i polityk.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: Teofil Darski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 27.12.2020 r.]
  2. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20.09.1960 r., s. 2.
  3. „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350), 07.01.1958 r., s. 2.
  4. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1307.
  5. Informacje w BIP IPN.

Oceń: Zofia Zakrzewska

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:7