Marian Celler, urodzony 7 września 1889 roku w Warszawie, to osoba, której działalność miała znaczący wpływ na historię Polski. Jako działacz komunistyczny oraz aktywista związkowy, odegrał istotną rolę w kształtowaniu środowiska politycznego swojego czasu.
Jego życie zakończyło się 6 kwietnia 1963 roku w tej samej stolicy, gdzie rozpoczęła się jego droga życiowa. Celler pozostaje postacią, której osiągnięcia i zaangażowanie są nadal przedmiotem zainteresowania historyków i badaczy.
Życiorys
Marian Celler był ważną postacią w ruchu robotniczym w Polsce. Urodził się jako syn Ludwika, a swoją edukację rozpoczął w gimnazjum, które ukończył jedynie w czterech klasach. Niestety, jego związek ze strajkiem szkolnym w 1905 roku skutkował wyrzuceniem z placówki. Po tym wydarzeniu postanowił zaangażować się w ruch rewolucyjny, co doprowadziło do jego aresztowania i osadzenia na Pawiaku w 1905 roku. W 1906 roku skazano go na zesłanie na Syberię, chociaż udało mu się zbiec i przez kilka lat przebywał za granicą.
Po powrocie do kraju podjął pracę w fabryce wyrobów metalowych, gdzie zatrudniony był jako brązownik. Celler aktywnie angażował się w SDKPiL, gdzie organizował koła partyjne oraz działał jako agitator i kolporter nielegalnej prasy komunistycznej. Był także członkiem Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Metalowego.
W 1915 roku znów został aresztowany, tym razem trafił do obozu jenieckiego na Litwie. Po zakończeniu I wojny światowej powrócił do Polski, przyjmując posadę jako ślusarz w warsztatach kolejowych PKP Warszawa-Praga. W listopadzie 1918 roku uczestniczył w rozbrajaniu niemieckich żołnierzy na stacji kolejowej i pomagał w organizacji Rad Delegatów Robotniczych.
Od grudnia 1918 roku wstąpił do KPRP, gdzie przede wszystkim kolportował literaturę komunistyczną oraz zbierał składki na działalność MOPR. Jego aktywność nie ograniczała się tylko do partii, był również aktywnym działaczem Związku Zawodowego Kolejarzy, uczestnicząc w licznych strajkach, m.in. w 1921 i 1923 roku, a także strajku tramwajarzy w 1931 roku.
W 1941 roku Celler zaangażował się w działalność organizacji Rewolucyjne Rady Robotniczo-Chłopskie „Młot i Sierp”, a po II wojnie światowej przystąpił do PPR. W 1945 roku podjął pracę jako adiunkt w wagonowni Warszawa-Grochów. Był również członkiem Komisji Historycznej przy Komitecie Dzielnicowym PZPR Praga-Południe, a w 1953 roku przeszedł na rentę dla zasłużonych.
Zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Bródnowskim, gdzie został pochowany 10 kwietnia 1963 roku w sektorze 58A-4-16. Więcej informacji na temat tego miejsca można znaleźć tutaj.
Ordery i odznaczenia
Marian Celler był odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które świadczą o jego znaczącej działalności.
- Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany 20 stycznia 1955,
- Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 28 kwietnia 1946.
Przypisy
- Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 29.05.2023 r.]
- M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 496 „w związku z 50 rocznicą Rewolucji 1905 r. za zasługi w solidarnej walce wespół z klasą robotniczą Rosji o obalenie caratu oraz o narodowe i społeczne wyzwolenie ludu polskiego”.
- M.P. z 1946 r. nr 66, poz. 128 „za zasługi robotników przy odbudowie i administracji wyróżniających się szczególnie wydajną pracą w zakładach użyteczności publicznej na terenie m. st. Warszawy”.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Teresa Warchałowska | Marek Krawczyk (urzędnik) | Michał Modzelewski | Bohdan Tomorowicz | Jacek Gawryszewski | Józef Różański | Marceli Szarota | Robert Kupiecki | Edward Kemnitz | Andrzej Smirnow | Zofia Zakrzewska | Witold Nieduszyński | Karol Gzyl | Joanna Erbel | Marek Trochim | Wojciech Grochowski | Krzysztof Tuduj | Marek Wielgus | Marian Piotrowski | Józef BeckOceń: Marian Celler