Zbigniew Czajkowski (polityk)

Polityka i administracja

Zbigniew Czajkowski, znany także pod pseudonimem „Dębicz”, to postać, której życie i działalność pozostawiły znaczący ślad w polskiej historii.

Urodził się 16 stycznia 1923 roku w Warszawie, a zmarł w tym samym mieście 25 sierpnia 1998 roku. Był nie tylko publicystą, ale także aktywnym działaczem katolickim, który przez wiele lat angażował się w sprawy społeczne i polityczne w Polsce.

Zbigniew Czajkowski zasłynął jako poseł na Sejm PRL w siódmej kadencji, która trwała od 1976 do 1980 roku. Jego działalność polityczna nie ograniczała się jednak tylko do roli posła. Był także członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa, reprezentując Stowarzyszenie „Pax”, które miało istotny wpływ na życie katolickie i społeczne Polski w czasach PRL.

Wiele lat swojej kariery Czajkowski poświęcił również pracy w Stowarzyszeniu PAX, gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego. Dodatkowo, był członkiem prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w latach 1971–1983, co świadczy o jego aktywnej roli w polityce i społeczeństwie tamtych czasów.

Życiorys

Zbigniew Czajkowski był synem Kazimierza oraz Stanisławy. W okresie II wojny światowej brał czynny udział w działalności Armii Krajowej, należąc do 2 Kompanii „Genowefa” batalionu „Gustaw” Narodowej Organizacji Wojskowej, a jego odwaga i poświęcenie zaowocowały uczestnictwem w powstaniu warszawskim. Po wojnie, kontynuował swoją edukację na Wydziale Ekonomii Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, co miało istotnie wpłynąć na jego karierę profesjonalną.

Po ukończeniu studiów, Zbigniew Czajkowski podjął pracę jako asystent na Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie. Również zdobył doświadczenie w wykładaniu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie dzielił się swoją wiedzą i umiejętnościami. Ponadto, odgrywał kluczową rolę jako redaktor w periodykach, pełniąc funkcję redaktora naczelnym pisma „Dziś i Jutro” w latach 1954–1955 oraz miesięcznika „Życie i Myśl” między 1961 a 1972 rokiem.

Zajmował się również dziennikarstwem, będąc stałym korespondentem „Słowa Powszechnego” w Rzymie i Watykanie, co miało miejsce w latach 1973–1975. Jako człowiek zasługujący na uznanie, od 1973 roku piastował stanowisko redaktora naczelnego w Zeszytach Naukowych Stowarzyszenia PAX, w którym był aktywnym członkiem przez wiele lat. W 1976 roku zdobył mandat posła na Sejm z okręgu Gdynia, co zapoczątkowało jego wkład w działalność legislacyjną.

W swoim czasie politycznym znajdował się w Komisjach Gospodarki Morskiej i Żeglugi oraz Nauki i Postępu Technicznego. Jego kariera w polskim życiu publicznym obejmowała także okres, w którym pełnił funkcję dyrektora naczelnego Instytutu Wydawniczego „Pax” w latach 1975–1980. Czajkowski był również członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w latach 1958–1983, a od 1971 roku uczestniczył w jego prezydium.

W latach 80. XX wieku jego zaangażowanie objęło również Narodową Radę Kultury oraz Radę Konsultacyjną przy Przewodniczącym Rady Państwa z ramienia Stowarzyszenia „Pax” w latach 1986–1989. Zasiadał również w prezydium Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. Angażował się także w działania na rzecz upamiętnienia, stając się członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w latach 1988–1990 oraz uczestniczył w Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego. Jego karierę zawodową ukoronowało pełnienie funkcji sędziego Trybunału Stanu w latach 1985–1991.

Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL

Na podstawie dokumentów przechowywanych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, ujawniono, że w okresie od 1952 do 1989 roku Zbigniew Czajkowski miał status tajnego współpracownika Służby Bezpieczeństwa. Działał pod pseudonimem „Wiesław”, co może budzić wątpliwości co do charakteru jego działalności w tamtych czasach.

Publikacje i wypisy

Zbigniew Czajkowski był autorem wielu istotnych publikacji. Jego twórczość obejmowała zarówno książki, jak i liczne artykuły tematyczne.

  • Zmowa bohaterów, 1961,
  • Na Soborze i poza Soborem, 1965,
  • Ostatnia sesja Vaticanum II, 1967,
  • Wiosna na Syberii: notatnik z podróży po Kraju Rad, „Pax” Warszawa 1967,
  • Polemiki i repliki, „Pax”, Warszawa 1969,
  • Zanim wybuchnie znów Wezuwiusz, 1977,
  • Kultura obszarem porozumienia: artykuły i wystąpienia 1982–1985, „Pax”, Warszawa 1987,
  • Papieże odnowy soborowej, „Pax”, Warszawa 1987,
  • Przyjaźnie i miłości Norwida: rzecz bez przypisów, „Pax”, Warszawa 1998,
  • liczne artykuły społeczno-polityczne w prasie: „Dziś i Jutro”, „Życie i myśl”, „Słowo Powszechne”, „WTK”, „Kierunki”.

Jego prace miały ogromny wpływ na myślenie o kulturze i społeczeństwie w Polsce. Czajkowski nie tylko analizował, ale także wpływał na kierunki rozwoju myśli społecznej.

Nagrody i odznaczenia

W trakcie swojej kariery Zbigniew Czajkowski zdobył wiele cennych wyróżnień. Oto najważniejsze z nich:

  • nagroda Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka (1957, 1963 – zespołowa),
  • Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Partyzancki,
  • Warszawski Krzyż Powstańczy,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej,
  • Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”,
  • Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Morza”.

Przypisy

  1. Informacje w inwentarzu IPN.
  2. „Rzeczpospolita”, 1989 r., nr 37 (2171), s. 1–2.
  3. Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl.
  4. a b Profil na stronie Powstańcze Biogramy.

Oceń: Zbigniew Czajkowski (polityk)

★★★★★
Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:13