Włodzimierz Dobrowolski (ur. 1960)

---

Życiorys

Włodzimierz Dobrowolski, urodzony w 1960 roku, rozpoczął swoją edukację w 1978 roku w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu, gdzie uczył się do 1982 roku. Po ukończeniu tego etapu kształcenia, podjął dalsze studia na Wydziale Mechanicznym, Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, które zakończył w 1986 roku i kontynuował jeszcze przez dwa lata aż do 1988 roku.

W trakcie swojej młodzieńczej drogi Dobrowolski był aktywnym członkiem Ruchu Narodowego od 1978 do 1980 roku. Wspierał działania Duszpasterstwa Akademickiego, będąc moderatorem w Warszawie i Radomiu, w parafiach takich jak św. Józefa na Kole, św. Anny, Najświętszego Zbawiciela oraz św. Katarzyny. W tym samym okresie organizował piesze pielgrzymki młodzieży akademickiej na Jasną Górę oraz majowe pielgrzymki w rocznice Ślubowań Młodzieży Akademickiej z 1926 roku. Dobrowolski współpracował także z ks. Józefem Majem i ks. Jerzym Banaśkiewiczem.

W 1980 roku, jeszcze jako student WSI w Radomiu, był członkiem Komitetu Założycielskiego Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a od września tego samego roku pełnił rolę rzecznika prasowego. Pasjonujący się aktywizmem, stał się jednym z liderów strajku akademickiego w październiku 1981 roku. W tym czasie pełnił funkcję rzecznika prasowego strajku oraz był przedstawicielem Komitetu Strajkowego na WSI. Dobrowolski współpracował z NSZZ „Solidarność” Region „Ziemia Radomska” oraz NSZZ Rolników Indywidualnych „Ziemia Radomska”, a także angażował się w działania Ruchu Młodej Polski.

Pomiędzy 1980 a 1981 rokiem organizował Dni Społeczne Ośrodka Dokumentacji i Studiów Społecznych. Po 13 grudnia 1981 roku podjął się prób reaktywacji KK NZS oraz uczestniczył w ogólnopolskich zjazdach delegatów samorządu studenckiego. Od 1982 roku był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa, co zmusiło go do zmiany uczelni z WSI w Radomiu na Politechnikę Warszawską.

Od 1983 roku zaangażował się w działalność samorządu studenckiego na Politechnice Warszawskiej, pełniąc rolę przewodniczącego w latach 1984–1985 przed wprowadzeniem zmian w ustawie o szkolnictwie wyższym. W tym czasie był również kolporterem wydawnictw podziemnych, takich jak kasety audio, tzw. cegiełki, medale, monety oraz różne wydawnictwa okolicznościowe. Dobrowolski działał jako wydawca, redaktor i kolporter, między innymi dla „Periculum”, „Ślubujemy” oraz „Sprawy Polskiej”. Zajmował się także zaopatrzeniem w sprzęt poligraficzny dla pisma „Solidarność Podziemna”. W latach 1984–1986 był wielokrotnie przesłuchiwany przez SB.

W marcu 1987 roku dobrowolnie brał udział w spotkaniu reaktywującym Komisję Krajową NZS w Warszawie, w której uczestniczył, między innymi, z panią profesor Czarnecką, matką Ryszarda Czarneckiego. Współpracował z Henrykiem Klatą, organizując studenckie grupy samokształceniowe, gdzie mówcami byli notable jak Janusz Krzyżewski, Jan Łopuszański i Henryk Goryszewski. Wspierał działalność salonu narodowego z mec. Napoleonem Siemaszką i uczestniczył w Światowym Zjeździe Stronnictwa Narodowego w Londynie w 1987 roku, a także brał udział w światowym zjeździe młodzieży katolickiej UNIV 1987 w Rzymie.

Włodzimierz Dobrowolski był jedną z kluczowych postaci, które zapoczątkowały powstanie Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej oraz Akademickiego Stowarzyszenia Katolickiego „Soli Deo”. Na podstawie dokumentacji IPN, od 26 października 1984 roku był inwigilowany i obserwowany przez SB aż do 26 września 1989 roku przez Wydział III SUSW. Współpracował z mec. Władysławem Siłą-Nowickim jako koordynator jego kampanii wyborczej w 1989 roku na warszawskim Żoliborzu, startując z listy niezależnej do Sejmu.

W 1989 roku Dobrowolski zasiadł w gronie współzałożycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, gdzie objął funkcję pierwszego sekretarza generalnego i współpracował z prof. Wiesławem Chrzanowskim. Doprowadził do zorganizowania Zjazdu Założycielskiego na Politechnice Warszawskiej 28 października 1989 roku oraz utworzenia Regionu Mazowieckiego Stronnictwa, będąc delegatem na zjazdy krajowe oraz członkiem władz krajowych i regionalnych aż do 2001 roku.

Po 1990 roku Dobrowolski pełnił funkcje radnego w różnych instytucjach, w tym w warszawskiej dzielnicy Praga Południe oraz Mazowieckim Sejmiku. W latach 1997–1999 był podsekretarzem stanu w gabinecie Jerzego Buzka, kierując Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Następnie zajmował stanowiska kierownicze w kilku państwowych przedsiębiorstwach, takich jak NBP, PPL, PERN oraz OGP „Gaz-System” S.A. i Bank Ochrony Środowiska S.A.

W ostatnich latach, w jesieni 2021 roku, stał się inicjatorem obchodów 40-lecia strajku w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu. Był pomysłodawcą i redaktorem komentarzy opublikowanych w 2021 roku na temat strajku, pozyskując dokumenty przechowywane przez Michała i Wojciecha Jakubiaków oraz archiwalne zdjęcia Jerzego Kośnika z czterodniowego strajku. Książka zatytułowana „Nasz czas – Kronika strajku pracowników i studentów w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu” została opublikowana 13 grudnia 2023 roku w nakładzie 500 egzemplarzy, uzyskując numer ISBN 978-83-68001-00-6.

Włodzimierz Dobrowolski jest żonaty z Iwoną Skowron-Dobrowolską, z którą ma troje dzieci.

Odznaczenia i zasługi

Włodzimierz Dobrowolski, uwieczniony w historii naszych czasów, otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, co jest dowodem na jego zaangażowanie i działalność na rzecz Polski. Oto kilka z jego najważniejszych wyróżnień:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2010 roku, za jego działalność w Narodowych Siłach Zbrojnych,
• Krzyż Wolności i Solidarności, nadany w 2015 roku na wniosek NSZZ Solidarność Region „Ziemia Radomska”, za zasługi w walce o niepodległość i suwerenność Polski,
• Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości, otrzymany w 2021 roku, uhonorowujący wkład w budowanie i wzmacnianie suwerenności, tożsamości kulturowej oraz materialnej pomyślności Rzeczypospolitej.

---

Oceń: Włodzimierz Dobrowolski (ur. 1960)

---