Wincenty Heinrich

---

Życiorys

Wincenty Heinrich był warszawiakiem, który w 1940 roku podjął decyzję o przystąpieniu do Szarych Szeregów, jednocześnie pracując jako budowlaniec. Ukończył szkołę podchorążych Armii Krajowej, co otworzyło mu drzwi do dalszej kariery wojskowej. W 1943 roku zdecydował się przejść do Gwardii Ludowej, a zaledwie rok później objął stanowisko szefa kompanii w Brygadzie Północnej Lubelszczyzny im. Jana Hołoda, walcząc na froncie pod Rąblowem.

W drugiej połowie maja 1944 roku został szefem sztabu Oddziału Specjalnego Armii Ludowej „Bolka”. Po zakończeniu działań wojennych walczył w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego, biorąc udział w szturmie na Pragę Warszawską, po którym został mianowany komendantem komisariatu Milicji Obywatelskiej. Po krótkim okresie służby w Milicji powrócił do wojska, kończąc w 1947 roku Oficerską Szkołę Lotniczą Wojska Polskiego.

Pełnił szereg istotnych funkcji, w tym rolę szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu Wojsk Lotniczych w latach 1947–1952 oraz szefa Zarządu Operacyjnego SWL w latach 1956-1960. W latach 1960-1963 był szefem sztabu Wojsk Lotniczych-Inspektoratu Wojsk Lotniczych. Od 1963 do 1968 roku pozostawał w dyspozycji ministra obrony narodowej. W 1960 roku ukończył moskiewską Akademię Sztabu Generalnego.

Jednakże, ze względów politycznych, został usunięty z wojska za krytykę działań rządowych. W latach 1973–1981 pracował jako lektor języka niemieckiego w Krajowej Spółdzielni Pracy Lingwista w Warszawie, a następnie w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej do 1990 roku. W 1981 roku objął funkcję dyrektora biura Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich.

Podczas swojej kariery był również aktywnym członkiem KOR, a w 1981 roku wystąpił z PZPR. Po wyborach w 1980 roku włączył się do działań „Solidarności”, a jako wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego, a później przewodniczący KZ w Lingwiście, odegrał znaczącą rolę w ruchu opozycyjnym. 15 grudnia 1981 roku został zatrzymany, jednak po odmowie podpisania tzw. lojalki, został zwolniony z aresztu.

W 1982 roku był współzałożycielem oraz od 1982 do 1985 roku autorem, redaktorem i organizatorem pracy zespołu redakcyjnego podziemnego pisma wojskowego „Reduta”. W latach 1985-1986 był przetrzymywany bez wyroku w Areszcie Śledczym w Warszawie-Mokotów. Znany z krytyki kultu płk Bolesława Kowalskiego, ps. „Cień”, w 1981 roku opublikował list do Trybuny Robotniczej, w którym potępiał ten kult.

Ujawnił również, że w maju 1944 roku partyzanci Armii Ludowej z Obwodu II Lubelskiego oraz lokalni działacze Polskiej Partii Robotniczej potępili zbrodnię w Owczarni i żądali usunięcia z AL oddziału „Cienia”. W 1990 roku przeszedł na emeryturę, a w latach 1996–1998 był autorem artykułów o tematyce wojskowej, m.in. w Tygodniku Solidarność oraz Gazecie Polskiej.

Awanse

Wincenty Heinrich osiągnął szereg ważnych awansów wojskowych podczas swojej służby wojskowej.

• podchorąży – między 1940 a 1943,
• podporucznik – 1944,
• porucznik – 1945,
• podpułkownik – 1951,
• pułkownik – 1957.

Odznaczenia

Wincenty Heinrich, będący znaczącą postacią w historii, otrzymał wiele wyróżnień za swoje zasługi. Poniżej znajduje się lista niektórych z nagród, które mu przyznano:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1957,
• Złoty Krzyż Zasługi – 1956,
• Krzyż Walecznych – 1944,
• Krzyż Partyzancki – 1957,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1945,
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” – 1945,
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
• komplet Medalu „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• i inne.

---

Oceń: Wincenty Heinrich

---