Wanda Władysława Ładzina

Polityka i administracja

Wanda Władysława Ładzina, z domu Szczuka, urodziła się 18 lipca 1880 roku w Warszawie, a jej życie zakończyło się 12 grudnia 1966 roku w Paryżu. Była osobą niezwykle zaangażowaną w działalność społeczną oraz polityczną w Polsce.

Ładzina zasłynęła jako utalentowana pisarka oraz publicystka, a także jako poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji, reprezentująca Związek Ludowo-Narodowy. Jej wpływ na życie polityczne i społeczne kraju był znaczny, a jej prace literackie i publicystyczne wciąż są wartościowym świadectwem tamtej epoki.

Biografia

Córka Stanisława Szczuki, prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie oraz Wandy Szczuki, z domu Starzyńskiej, rozpoczęła swoją edukację w Wyższej Szkole im. Królowej Saskiej w Dreźnie, gdzie zdobyła maturę. Następnie kształciła się w Szkole Gersona w Warszawie, wybierając klasę rysunkową. Jej pasja do malarstwa zyskała nowy wymiar, gdy w 1906 roku zaangażowała się w działalność charytatywną, uczestnicząc w organizacjach wsparcia społecznego w Łodzi oraz prowadząc stałe kursy dla robotników.

W czasie I wojny światowej przebywała we Francji, gdzie ukończyła kursy pielęgniarskie w Paryżu, zdobywając tytuł instruktorki sanitarnej. Jako członek Czerwonego Krzyża oraz Union des Femmes de France, aktywnie pracowała w szpitalach, a swoją służbę zakończyła w stopniu kapitana służby sanitarnej. Po powrocie do Polski w 1918 roku, zaangażowała się w zakładanie Narodowej Organizacji Kobiet. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej prowadziła patrol sanitarny, a później została przydzielona do dowództwa 3. Armii, biorąc udział w akcji plebiscytowej na Śląsku.

Po zakończeniu działań wojennych powróciła do Łodzi, gdzie angażowała się w działalność Polskiego Czerwonego Krzyża jako przewodnicząca Sekcji Sióstr. Uczestniczyła w ruchach zawodowych kobiet oraz była kierowniczką Stowarzyszenia Sług Katolickich, gdzie dbała o opiekę nad osobami potrzebującymi. Jej działania koncentrowały się na walce o prawa socjalne dla pracownic domowych oraz na wsparciu dla najbardziej potrzebujących.

W 1922 roku zdobyła mandat poselski w Sejmie RP z okręgu nr 13 Łódź. Jako posłanka, aktywnie uczestniczyła w pracach komisji zajmujących się ochroną pracy, opieką społeczną oraz wsparciem dla inwalidów. Odgrywała kluczową rolę w tworzeniu przepisów socjalnych, które miały na celu zabezpieczenie praw kobiet i dzieci. Ponadto, część swoich diet poselskich przekazywała na rzecz żlobków oraz sekcji Ratujmy Dzieci w Łodzi.

Po zakończeniu swojej kadencji, poświęciła się pracy społecznej, wygłaszając odczyty o tematyce społecznej i religijnej w całej Europie, a także wydając broszury promujące te zagadnienia. W 1939 roku udała się na leczenie do Vichy, gdzie zastała ją wojna. Natychmiastowo zgłosiła się do pracy szpitalnej, a po klęsce Francji zamieszkała w Vichy, gdzie pełniła rolę komendantki pociągów sanitarnych, pomagając w ucieczkach Żydów.

Po wojnie postanowiła nie wracać do Polski, która była pod rządami komunistycznymi, i osiedliła się we Francji. Uczestniczyła w organizacji komitetu beatyfikacji Jadwigi Andegaweńskiej oraz utrzymywała stałe kontakty z Polonią oraz francuskimi pisarzami katolickimi. Po długim i intensywnym życiu, zmarła 12 grudnia 1966 roku w wyniku zatrucia tlenkiem węgla z piecyka. Została pochowana na polskim cmentarzu w Montmorency.

Życie prywatne

Wanda Władysława Ładzina zawarła związek małżeński z notariuszem, panem Julianem Ładą. W wyniku tego związku urodziła się ich jedyna córka, Irena.

Publikacje

W życiu Wandy Władysławy Ładziny publikacje stanowią istotny element twórczości. W ciągu swojej kariery napisała wiele znaczących tekstów, które przyczyniły się do rozwoju kultury i historii Polski.

  • zjawiska w Lourdes – garść dokumentów na miejscu zebranych (1926),
  • czestochowa. La Montagne Lumineuse. Étude d’union franco-polonaise (1928),
  • ratujmy rodzinę (1927),
  • kobieta w Sejmie, Działalność posłanek i radnych N.O.K.,
  • seria artykułów o pomnikach i architekturze polskiej w Grand illustré catholique (1937),
  • jadwiga, wielka królowa Polski (1950).

Każda z tych publikacji wnosi wyjątkową wartość do polskiej literatury oraz badań nad historią i społeczeństwem.

Odznaczenia

W życiu Wandy Władysławy Ładziny szczególnie ważne były osiągnięcia, które przyniosły jej liczne odznaczenia, uznane zarówno w kraju, jak i za granicą.

  • 1917 – nagrodzona Medalem Czerwonego Krzyża we Francji,
  • 1917 – otrzymała Medaille d’honneur des Epidémies we Francji,
  • 1917 – laureatka Palmy d’or we Francji,
  • 1921 – uhonorowana Medalem Czerwonego Krzyża w Polsce,
  • 1925 – odznaczona Pro Ecclesia et Pontifice przez papieża.

Oceń: Wanda Władysława Ładzina

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:25