Ludwika Wolska


Ludwika Wolska, urodzona w 1895 roku w Warszawie, to znana działaczka kobieca oraz posłanka na Sejm II Rzeczypospolitej. Jej życie i kariera są nie tylko świadectwem determinacji, ale również nieustannego dążenia do równości społecznej. Wolała poświęcić się edukacji i polityce, co przyniosło jej uznanie w różnych środowiskach.

Wolska studiowała filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim, a po uzyskaniu absolutorium w 1922 roku podjęła pracę jako nauczycielka łaciny w prywatnych gimnazjach w Warszawie. Jej zaangażowanie w działalność społeczną objawiało się poprzez członkostwo w Klubie Politycznym Kobiet Postępowych, gdzie aktywnie promowała prawa kobiet.

W swojej pracy publicystycznej, Ludwika Wolska często podejmowała temat uczestnictwa kobiet w samorządzie, publikując artykuły w renomowanych gazetach, takich jak „Bluszcz”. Jako jedna z liderek Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet, pełniła znaczącą rolę, będąc członkinią Zarządu Głównego od 1932 roku. W latach 1930-1935 była posłanką III kadencji z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem w okręgu nr 10.

W Sejmie Wolska była aktywnym członkiem Grupy Kobiecej BBWR. Uczestniczyła w wielu dyskusjach, przez co jej głos był słyszany w 19 debatach sejmowych. Warto również wspomnieć, że w 1933 roku reprezentowała Polskę na Kongresie Kobiet Słowiańskich w Belgradzie, co podkreślało jej zaangażowanie w sprawy socjalne i polityczne.

Po wojnie, w czasach powstania warszawskiego, Ludwika Wolska przeniosła się do Zakopanego. W latach 1944-1945 uczyła tam łaciny na tajnych kompletach w liceum im. Oswalda Balzera, kontynuując swoją misję edukacyjną pomimo trudnych warunków historycznych.

Przypisy

  1. Robert Kotowski, Rola tygodnika „Bluszcz” w kształtowaniu społecznych i politycznych postaw kobiet w latach 1921–1939, „Rocznik Historii Prasy Polskiej” t. 23, 2020, z. 3 (59), s. 53, 54.
  2. Jolanta Chwastyk-Kowalczyk, Agitacja obywatelska przed- i powyborcza 1928 roku na łamach „Kobiety Współczesnej”, „Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych” 1(6) 2019, s. 127.
  3. Joanna Dufrat, Obóz rządzący w Polsce w latach 1926–1939 a aktywizacja kobiet, w: Państwo i społeczeństwo Drugiej Rzeczypospolitej, red. Janusz Żarnowski, seria „Metamorfozy” t. 8, Warszawa 2014, s. 305.
  4. Joanna Dufrat, W służbie obozu marszałka Józefa Piłsudskiego. Związek Pracy Obywatelskiej Kobiet (1928-1939), Kraków-Wrocław 2013, biogram s. 425.
  5. Paweł Fiktus, Poselska aktywność kobiet na mównicy sejmowej w dobie II RP, Wrocławskie Studia Erazmiańskie = Studia Erasmiana Wratislaviensia. 2015, s. 561.
  6. a b c Kamil Stepan, Ludwika Wolska, w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, red. nauk. prof. Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana, Warszawa 1994, s. 476.
  7. Nauczyciele Liceum Ogólnokształcącego im. Oswalda Balzera uczący w latach 1912–2012 – wersja elektroniczna.
  8. Odkrywamy Bliskie Historie – Ludwika Wolska.

Oceń: Ludwika Wolska

Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:17