Wacław Kwiatkowski

---

Życiorys

Po zakończeniu edukacji w szkole podstawowej, Wacław Kwiatkowski podjął pracę jako ślusarz. W 1912 roku dołączył do Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy, gdzie odegrał kluczową rolę w organizacji powszechnego strajku w Warszawie oraz w kampanii wyborczej do IV Dumy, reprezentując interesy kurii robotniczej. W kolejnym roku, 1913, zaangażował się w działalność wyborczą na rzecz Kasy Chorych.

Od 1914 roku był aktywnym członkiem Komitetu Warszawskiego PPS-Lewicy. Liczne inicjatywy Kwiatkowskiego obejmowały współzałożenie Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Metalowego w sierpniu 1915. Jego zaangażowanie obejmowało przemawianie na wiecach, gdzie poruszał kwestie takie jak bezrobocie, głód oraz sytuacja związana z toczącą się wojną. Kwiatkowski organizował również kuchnie robotnicze oraz demonstracje w sprawie głodu pod ratuszem.

20 kwietnia 1916 roku został aresztowany i skazany na 5 lat więzienia, jednak 4 listopada 1918 roku udało mu się uciec z twierdzy Modlin. Po tej ucieczce wziął udział w rozbrajaniu niemieckich żołnierzy, a w grudniu tego samego roku brał czynny udział w ostatnim zjeździe PPS-Lewicy oraz I Zjeździe KPP, gdzie został członkiem Komitetu Warszawskiego KPP.

W lutym 1921 roku na warszawskiej konferencji partyjnej został wybrany delegatem na II Konferencję KPP. Niespełna miesiąc później, w marcu, przyjęto go do egzekutywy Komitetu Warszawskiego KPP. Latem tego samego roku reprezentował Polskę na III Kongresie Międzynarodówki Komunistycznej (MK) w Moskwie. Kwiatkowski brał również udział w III Konferencji KPP w Gdańsku w kwietniu 1922 oraz w II Zjeździe KPP we wrześniu 1923, a także na V Zjeździe KPP w Peterhofie.

24 listopada 1924 roku Kwiatkowski został aresztowany na okres 2 miesięcy. Po uwolnieniu, zaangażował się w działalność Komitetu Centralnego KPP. Kolejny areszt zdarzył się w grudniu 1926 roku, kiedy to został skazany na 6 lat więzienia. Z powodzeniem udało mu się uciec w sierpniu 1928, a następnie podjął studia w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej, po czym pracował w przedstawicielstwie KPP przy Komitecie Wykonawczym MK.

Od wiosny 1931 roku Kwiatkowski był członkiem Sekretariatu Krajowego KC KPP. W styczniu 1932 roku aresztowano go ponownie i skazano na 6 lat więzenia oraz dodatkową utratę praw na 10 lat. W wyniku amnestii w 1936 roku jego wyrok uległ skróceniu do 4 lat, mimo że pozostały mu jeszcze 4 lata z wcześniejszego wyroku. W koronowskim więzieniu pełnił funkcję starosty komuny więziennej.

Po wybuchu II wojny światowej, 2 września 1939 roku Kwiatkowski odzyskał wolność. Od marca 1940 roku pracował w regionie Kielecczyzny u byłego członka KPP, który znalazł się na volksliście. W 1944 roku przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a od listopada 1944 do lipca 1945 roku był więziony w związku z zarzutami o współpracę z Niemcami, co skutkowało jego usunięciem z PPR.

Po zwolnieniu objął stanowisko dyrektora Państwowej Centrali Handlowej w Bytomiu. Potem piastował funkcję dyrektora w fabryce acetylenu w Katowicach. Od września 1949 do marca 1951 roku ponownie trafił do więzienia z powodu oskarżeń o współpracę z okupantem.

W kwietniu 1959 roku przywrócono mu prawa członka partii, a także przyznano rentę dla zasłużonych. Kwiatkowski był odznaczony wieloma nagrodami, w tym Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Wacław Kwiatkowski

---