Wacław Husarski

---

Życiorys

Uczęszczał do Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie oraz do szkoły realnej w Łowiczu. W latach 1902–1906 studiował w Paryżu, gdzie uczęszczał do prestigowych instytucji takich jak Académie Julian, Akademia Colarossiego, Instytut Nauk Politycznych oraz Sorbona. Po powrocie do ojczyzny zainicjował swoją działalność artystyczną. W okresie od 1908 do 1910 roku odbył podróże artystyczne do Włoch i Francji, które miały znaczny wpływ na jego twórczość.

W 1912 roku dołączył do Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości (TOnZP), aktywnie uczestnicząc w jego sekcji konserwatorskiej. Już w następnym roku zadebiutował jako krytyk w miesięczniku „Sztuka”. W trakcie I wojny światowej pełnił rolę wykładowcy historii sztuki na Uniwersytecie Ludowym w Warszawie, jednocześnie prowadząc dział krytyki literackiej w dzienniku „Głos Stolicy” oraz w miesięczniku „Sfinks”. W latach 1919–1921 był zatrudniony jako państwowy konserwator zabytków w Siedlcach.

Od 1924 roku był członkiem Stowarzyszenia Artystów „Rytm”. Oprócz malarstwa prezentował również projekty ceramiki oraz haftu. W połowie lat 20. XX wieku zaprzestał aktywności artystycznej, skupiając się na krytyce literackiej oraz historii sztuki. W latach 1924–1935 pełnił funkcję redaktora artystycznego i autora artykułów w „Tygodniku Ilustrowanym”, gdzie publikował różnorodne teksty, w tym recenzje, w takich pismach jak „Wiadomości Literackie”, „Czas”, „Wiek XX”, „Pani”, „Południe”, „Sztuki Piękne”, „Przegląd Współczesny”, „Świat Książki” i „Pologne litteraire”.

W 1932 roku uzyskał habilitację w zakresie historii sztuki na warszawskiej Wolnej Wszechnicy Polskiej. Od 1935 roku wykładał ten przedmiot w Państwowym Instytucie Nauczycielskim. W latach 1945–1949 pełnił rolę profesora historii sztuki na Uniwersytecie Łódzkim. W 1935 roku został również członkiem PEN Clubu. W latach 1945–1946 sprawował urząd wojewódzkiego konserwatora zabytków w Łodzi.

Ostatnie chwile swojego życia spędził w sanatorium w Sokołowsku pod Wałbrzychem, zmagał się tam z ciężką chorobą płuc. Zmarł w tym miejscu 27 stycznia 1951 roku.

Twórczość

Wacław Husarski był artystą, którego działalność obejmowała różnorodne aspekty sztuki. Jednym z jego wkładów w świat artystyczny było projektowanie i tworzenie ekslibrisów, które odznaczały się wyjątkowym stylem. W swoim rzemiośle posługiwał się technikami takimi jak akwaforta, rysunek oraz cynkotypia kreskowa, co dawało mu możliwość wyrażenia swojej artystycznej wizji.

Oprócz pracy twórczej, Husarski zajął się również krytyką oraz historią sztuki. Jego zainteresowania koncentrowały się na analizie stylu XIX wieku, czego przykładem jest jego publikacja zatytułowana „Le style romantique”, wydana w Paryżu w 1931 roku. Skupiał się także na badaniach polskiej sztuki, szczególnie tej nowożytnej i nowoczesnej, zwracając uwagę na jej znaczący wkład w kontekst europejskiej kultury artystycznej. Jego dorobek obejmuje liczne prace popularnonaukowe z zakresu sztuki, które miały na celu przybliżenie szerokiemu gronu czytelników tematyki artystycznej.

Publikacje

• Malarstwo nowoczesne, 1925,
• Kościół farny w Kazimierzu Dolnym, 1924,
• Velazquez-Ribera-Murillo, 1925,
• Francisco Goya y Lucientes, 1925,
• Karykatura w Polsce, 1926,
• Portreciści angielscy, 1927,
• Le style romantique, 1931,
• Attyka polska i jej wpływy na kraje sąsiednie, 1936,
• Nowoczesne malarstwo francuskie, 1937,
• Malarstwo włoskie • Odrodzenie, 1939,
• Józef Brandt, 1949,
• Kazimierz Dolny, 1953 – wyd. pośmiertnie, opracowanie dorobku życiowego.

Przekłady

• Ernst Flemming, Tkanina – ornamenty i wzory, używane na tkaninach od czasów starożytnych do początków w. XIX-go, 1928,
• Jean-Jacques Rousseau, Emil, czyli o wychowaniu, wyd. Naukowe Towarzystwo Pedagogiczne, 1930.

---

Oceń: Wacław Husarski

---