Maria Bechczyc-Rudnicka

W 1911 roku Bechczyc-Rudnicka spędziła czas w Paryżu, prowadząc badania dotyczące historii Wielkiej Rewolucji Francuskiej i administracji państwowej czasów Napoleona I. Owocem tych badań były dwie rozprawy naukowe opublikowane w Petersburgu: Z historii opinii publicznej we Francji w okresie rewolucji (paźdz. 1792 – styczeń 1793) oraz Napoleon i prefekci: wstęp do historii administracji za Napoleona I.

Po powrocie do Polski podjęła pracę jako nauczycielka języka francuskiego w gimnazjum oraz działała jako tłumaczka i publicystka. W 1935 roku wydała powieść, która budziła kontrowersje swoim antyfaszystowskim przesłaniem, pod tytułem Sol lucet Germaniae. Kolejne lata spędziła na wykopaliskach archeologicznych w Biskupinie, z których rezultatami podzieliła się w cyklu artykułów prasowych, a także w powieści Dziw (1937), napisanej wspólnie z mężem.

W latach przed wybuchem II wojny światowej, Bechczyc-Rudnicka była autorką kilku znakomitych dzieł, w tym Niezwykłe przygody zwykłego człowieka (1936) oraz dwujęzycznej opowieści Malarza raweńskiego owieczek dwanaście, a także zbioru nowel W retorcie życia (1938).

W czasie okupacji brała udział w przekładach tekstów muzyki wokalnej na język polski, między innymi pierwszego tłumaczenia Pasji według św. Mateusza. Po zakończeniu powstania warszawskiego osiedliła się w Lublinie, gdzie z ramienia PKWN rozpoczęła organizację Wojewódzkiego Wydziału Kultury i Sztuki. Musiała również zmierzyć się z wymaganiami współpracy z Janem Parandowskim przy reaktywacji PEN Clubu, w którym aktywnie uczestniczyła przez wiele lat.

W latach 1947-1964 pełniła funkcję kierownika literackiego Państwowego Teatru im. Juliusza Osterwy, a w latach 1949-1952 była przewodniczącą oddziału Związku Literatów Polskich. Jej wkład w polską kulturę nie uszedł uwadze, co potwierdzają liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski oraz Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Ostatnie lata jej twórczości to wydanie zbiorów, takich jak Godziny osobliwe oraz Uchylanie masek, a także zbioru opowiadań Nagłe zamyślenia w 1979 roku. Ponadto, jej pasja do tłumaczeń zaowocowała przekładami sztuk teatralnych z języka francuskiego oraz rosyjskiego, a także działalnością redakcyjną, w której uczestniczyła z wielkim zaangażowaniem, współpracując chociażby z Konradem Eberhardtem.