Sławomir Wiesław Szof był niezwykle utalentowanym polskim dziennikarzem, który zyskał uznanie w obu mediach: radiu i telewizji. Urodził się 11 lipca 1933 roku w Warszawie, gdzie także spędził swoje ostatnie dni, bowiem zmarł 3 stycznia 2019 roku w swoim rodzinnym mieście.
Jego życie i kariera są przykładem pasji do dziennikarstwa oraz nieustannego dążenia do przekazywania informacji społeczności. W ciągu swojej pracy Szof wpłynął na wiele osób poprzez swoje niezapomniane relacje i programy, które pozostaną w pamięci wielu Polaków.
Życiorys
Urodziny w Warszawie na Czerniakowie stanowią początek historii Sławomira Szofa. W 1951 roku ukończył liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie, zdobijając maturę, co otworzyło mu drzwi do dalszej edukacji. Po zakończeniu nauki na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiował na wydziale dziennikarskim, rozpoczął swoją karierę zawodową.
W 1953 roku Sławomir związał się z Polskim Radiem, gdzie stał się kluczową postacią w tworzeniu nowatorskich audycji. Współtworzył i prowadził codzienny magazyn informacyjny Z kraju i ze świata oraz program Na warszawskiej fali. Był również głosem popularnych audycji, takich jak Sygnały Dnia, 4 Pory Roku, Lato z Radiem czy Wieczór z Dziennikiem. Jego doświadczenie obejmowało także kierowanie redakcją „Muzyki i aktualności”.
W Telewizji Polskiej był zastępcą redaktora naczelnego Naczelnej Redakcji Informacji i Programu I. W latach 1984–1988 pełnił obowiązki korespondenta w Rzymie, gdzie dokumentował ważne wydarzenia, w tym transmisje z pasterki w Watykanie oraz modlitwy Anioł Pański. Jego program radiowy Postacie XX wieku cieszył się wielką popularnością przez wiele lat.
W sferze politycznej, od 1970 roku Sławomir był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a w latach 1972–1974 podjął się roli członka egzekutywy. Funkcję I sekretarza POP Programu Krajowego Polskiego Radia sprawował od 1977 do 1979 roku. Jego działalność polityczna obejmowała także okres 1974–1979, kiedy to był aktywnym członkiem egzekutywy PZPR, a w 1980 roku funkcjonował jako sekretarz Komitetu Zakładowego PZPR w Radiokomitecie.
Sławomir Szof przeszedł na emeryturę w 1999 roku. Po długiej i ciężkiej chorobie zmarł w 2019 roku. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze D 26-19-1.
Odznaczenia
Sławomir Szof otrzymał szereg szanowanych odznaczeń, które mają na celu uhonorowanie jego zasług. Poniżej przedstawiamy wyróżnienia, jakie zdobył w ciągu swojej kariery:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 29 listopada 2000 roku,
- Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”, przyznana w 1977 roku.
Nagrody
Sławomir Szof został wyróżniony ważną nagrodą w 1972 roku. Otrzymał Złoty Mikrofon za swoją „błyskotliwą działalność na polu radiowej informacji społeczno-politycznej”.
Przypisy
- a b c Informacje w BIP IPN. [dostęp 05.03.2022 r.]
- Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 21.04.2020 r.]
- Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 08.01.2019 r.]
- Sławomir Szof, Warszawa, 08.01.2019 – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 08.01.2019 r.]
- Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 27.02.1978 r., s. 4.
- M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 78 „za wybitne zasługi w długoletniej działalności radiowej”.
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Andrzej Miszkurka | Tomasz Szachowski | Jakub Wesołowski | Magdalena Pinkwart | Jacek Pawlicki (dziennikarz) | Katarzyna Nazarewicz | Leopold Sobel | Tomasz Wróblewski (dziennikarz) | Andrzej Manuski | Mirosław Skurzewski | Mieczysław Świderski | Mieczysław Obarski | Krzysztof Sokołowski (tłumacz) | Bogdan Żołtak | Wacław Czarnecki | Sylwester Braun | Bogdan Kołodziejski | Piotr Cegielski | Aleksander Reksza | Janusz WeissOceń: Sławomir Szof