Romuald Zerych, urodzony 7 lutego 1888 roku w Warszawie, to postać znana w polskiej sztuce jako rzeźbiarz, który pozostawił po sobie trwały ślad w dziedzinie rzeźby. Jego życie zakończyło się 2 października 1964 roku, również w Warszawie, co czyni jego karierę nierozerwalnie związaną z tym miastem.
W trakcie swojej twórczości, Zerych stworzył wiele dzieł, które przyciągały uwagę zarówno krytyków, jak i miłośników sztuki. Jego prace charakteryzują się wyjątkowym stylem oraz głębokim zrozumieniem materiału, z którego tworzył. Warto przyjrzeć się bliżej jego osiągnięciom oraz wpływowi, jaki miał na rozwój polskiej rzeźby.
Życiorys
Romuald Zerych to postać o interesującym życiorysie, urodzony w rodzinie Gotfryda i Heleny z Perle’ów. Kształcenie artystyczne zdobywał w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie miał zaszczyt uczyć się pod okiem znakomitego rzeźbiarza, Xawerego Dunikowskiego.
W czasie I wojny światowej, w latach 1914–1918, służył w armii rosyjskiej, a jego losy skomplikowały się, gdy został wzięty do niewoli niemieckiej w bitwie pod Tannenbergiem. Po zakończeniu wojny, w okresie międzywojennym, skupił swoją twórczość na rzeźbiarstwie, biorąc udział w licznych wystawach i zajmując się konserwacją cennych rzeźb.
W swoim dorobku artystycznym ma na koncie wiele ważnych projektów, w tym m.in. pomnik upamiętniający zmarłych jeńców wojennych w Budziszynie oraz pomnik Elizy Orzeszkowej w Grodnie, który powstał w 1924 roku. W tym samym okresie wykonał również popiersie pisarki w drewnie oraz rzeźbę portretową Stanisława Noakowskiego. Zrealizował także tablicę z płaskorzeźbą gen. Sowińskiego, umieszczoną na zewnętrznej ścianie kościoła św. Wawrzyńca na warszawskiej Woli oraz wiele nagrobków, które znajdują się na warszawskich cmentarzach, w tym na Powązkowskim i ewangelicko-augsburskim.
W 1930 roku jego projekt Pomnika Mauzoleum żołnierzy poległych w bitwie pod Ostrołęką (26 maja 1831 roku) zyskał uznanie w konkursie, jednak prace budowlane zostały zrealizowane przez Borysa von Zinserlinga. Dopiero podczas rewitalizacji Mauzoleum, wrócono do oryginalnego projektu Zerycha i umieszczono jego rzeźby husarzy.
Od 1929 roku był członkiem Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik. W latach 50. XX wieku współpracował również z zespołem rzeźbiarskim Stanisława Jagmina, angażując się w ratowanie i rekonstrukcję zabytkowych rzeźb, w tym parkowych z Ogrodu Saskiego w Warszawie.
W 1958 roku, w warszawskim parku Kultury i Wypoczynku (parku Na Książęcem), odsłonięto pomnik Elizy Orzeszkowej, który został stworzony przez Zerycha jako replika monumentu z Grodna.
Artysta zmarł w Warszawie; obecnie spoczywa na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 53−1−65).
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Albert Krystyniak | Andrzej Zygierewicz | Beata Liszewska | Krzysztof Oloś | Dorota Betlewska-Gutowska | Paweł Dębski | Gabriela Pietrucha | Wanda Gosławska | Hanna Kłoskowska | Marek Nowakowski | Wojciech Wójcik (pisarz) | Zbigniew Mentzel | Wojciech Wiśniewski (muzyk) | Maja Hirsch | Abraham Izaak Kamiński | Mila Kamińska | Tomasz Olejarczyk | Paweł Pitera | Zdzisław Krzywicki | Adam ZdrójkowskiOceń: Romuald Zerych