Paweł Pitera

---

Życiorys

Paweł Pitera, to człowiek o bogatym dorobku kulturalnym. Jest absolwentem Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobył dyplom w 1976 roku, a swoją edukację kontynuował na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, gdzie uzyskał dyplom w 1980 roku.

W ciągu swojej kariery wielokrotnie współpracował z różnorodnymi teatrami, gdzie specjalizował się głównie w reżyserowaniu komedii i fars. Swoje umiejętności miał okazję wykazać na deskach takich scen jak: Teatr Wybrzeże w Gdańsku w latach 1987-1989, Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie w latach 2002-2003, Teatr Muzyczny w Poznaniu w 2003 i 2007, Teatr Polski w Poznaniu w 1999 roku, a także Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu w latach 2003 i 2005. W 2004 roku pracował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, natomiast w 2011 roku w Teatrze Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, oraz w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu w 2009 roku. Ostatnie lata jego kariery to praca w Teatrze Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego w Krakowie, w latach 2007 oraz 2011–2013.

Jako reżyser filmów dokumentalnych, seriali telewizyjnych i pełnometrażowych projektów telewizyjnych, Pitera zyskał uznanie dzięki takim dziełom jak Szkatułka z Hongkongu (1983), Na kłopoty… Bednarski (1986), Powrót do Polski (1988) oraz Świadectwo (2008). Dodatkowo, reżyserował liczne programy telewizyjne, które miały charakter publicystyczny, muzyczny i edukacyjny.

Warto również wspomnieć, że Pitera był stypendystą National Forum Foundation, założonej przez Ronalda Reagana, co podkreśla jego znaczenie w dziedzinie sztuki i kultury.

Życie prywatne

Paweł Pitera to postać związana z ciekawą historią rodzinną. Jest synem Zbigniewa Pitery, znanego krytyka filmowego, który żył w latach 1918-2014, oraz Ireny z domu Pałygiewicz, która odeszła w 2020 roku.

W życiu osobistym Paweł jest mężem politykJulii Pitery. Razem tworzą rodzinę, mając syna Jakuba, co czyni ich życie rodzinnym i pełnym wyzwań.

Filmografia

Filmy fabularne

Chronologicznie przedstawiając dorobek Pawła Pitery w obszarze filmów fabularnych, w 1995 roku miał miejsce jego występ w serialu telewizyjnym Odjazd, gdzie wcielił się w rolę lekarza. Dwa lata wcześniej, w 1992 roku, współtworzył nowelę Łza księcia ciemności. Rok 1990 przyniósł mu z kolei możliwość występu jako nauczyciel w filmie W środku Europy.

Warto również wspomnieć, że w 1988 roku pełnił funkcję reżysera w filmie Powrót do Polski. Jego talent aktorski można było zobaczyć w 1987 roku w produkcji Kocham kino, gdzie zagrał naczelnik miasta.

Ponadto, w latach 80. pracował nad Na kłopoty… Bednarski, gdzie pełnił funkcję reżysera w serialu TV, oraz nad filmem Szkatułka z Hongkongu, również jako reżyser. W 1983 roku stworzył również Sen o Violetcie w ramach Sny i marzenia, zarówno jako reżyser, jak i scenarzysta.

Pełnił różne role w licznych produkcjach, takich jak Prawo jest prawem (1982), gdzie współpracował jako reżyser. W 1981 roku był drugim reżyserem w filmie Był Jazz, a po dziesięciu latach, w 1974 roku, brał udział w realizacji Urodzin Matyldy, w której współpracował reżysersko. Ostatnie lata jego kariery fabularnej to współpraca przy filmie Nie będę cię kochać w 1973 roku.

Filmy dokumentalne

W sferze filmów dokumentalnych, Paweł Pitera również wykazał się nieprzeciętnymi zdolnościami. W 2017 roku wyreżyserował oraz napisał scenariusz do dokumentalnego filmu Habit i zbroja. W 2008 roku zaangażował się jako konsultant w projekcie Zapomniane powstanie, a także pełnił rolę reżysera i scenarzysty w filmie Świadectwo.

W 2006 roku zasiadł na fotelu reżysera i scenarzysty przy Tajemnicach Watykanu. W poprzednich latach, konkretnie w 2003 roku, podobne role przyjął przy Nie lękajcie się oraz Watykan Jana Pawła II z roku 2000, które również stworzył w podobnym charakterze. Możemy wymienić także Papieża Jana Pawła II i jego przyjaciela oraz Historię ubezpieczeń, gdzie Pitera pełnił rolę reżysera oraz scenarzysty.

Na koncie ma także film Ach, te okienka z 1997 roku w roli reżysera oraz wieloletni projekt Maciek, rower i ekonomia realizowany w latach 1996-1998, gdzie zarówno reżyserował, jak i pisał scenariusz. W latach 1993-1994 pracował nad Komputerowa szkoła Marka Peryta, a także realizował Statek w 1980 roku. Ostatnią produkcją, w którą się zaangażował, była To także Berlin West z 1979 roku, gdzie pełnił rolę realizatora.

Etiudy szkolne PWSFTviT

Działalność Pawła Pitery w obszarze etiud szkolnych PWSFTviT również zasługuje na uwagę. W 1979 roku zrealizował etiudę Postiv, a także współpracował przy Niedzieli, gdzie odgrywał znaczącą rolę. W tym samym roku zadbał o reżyserię Ceremoniału.

Rok wcześniej, w 1978 roku, zrealizował etiudę o nazwie Spotkałem kiedyś szczęśliwych Tatarów… oraz napisał scenariusz do Kocham Johny’ego Travoltę, gdzie również zajmował się dźwiękiem. Jego pierwsze kroki w reżyserii stawiał w 1977 roku, realizując Lustro oraz film Jestem zwykłym pracownikiem.

Nagrody filmowe

Paweł Pitera otrzymał wiele znaczących wyróżnień i nagród za swoje wyjątkowe osiągnięcia w dziedzinie kinematografii. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego najbardziej prestiżowych nagród filmowych:

• 1984 – Sny i marzenia – Avellino (Międzynarodowy Festiwal Filmu Neorealistycznego), II Nagroda,
• 2004 – Nie lękajcie się – Niepokalanów (Międzynarodowy Festiwal Filmów Katolickich) I Nagroda w kategorii filmu dokumentalnego,
• 2008 – Świadectwo – Nagroda Stowarzyszenia „Kina Polskie” Platynowy Bilet.

---

Oceń: Paweł Pitera

---