Patrycja Gruszyńska-Ruman

---

Życiorys

Córka Jana i Grażyny, Patrycja Gruszyńska-Ruman, zdobyła wykształcenie w Laboratorium Reportażu, które znajduje się na Wydziale DziennikarstwaUniwersytetu Warszawskiego. Jej kariera zawodowa rozpoczęła się w 1994 roku. W początkowym okresie pracy była związana z Radiem Warszawa oraz Radiem Plus, gdzie spędziła lata 1999-2000. Następnie, w latach 2000-2016, pracowała dla Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia.

Patrycja zdobyła wiele prestiżowych nagród za swoje reportaże, z których na szczególną uwagę zasługuje **WINna nie WINna** — opowieść o Stanisławie Rachwał, byłej więźniarce obozu Auschwitz-Birkenau. Rachwał, za swoje zaangażowanie w antykomunistyczną organizację Wolność i Niezawisłość (WiN), została skazana na karę śmierci. W więzieniu Montelupich zmuszona była do konfrontacji z komendantką obozu, Marią Mandel, jej dawną oprawczynią. Inne znaczące reportaże Gruszyńskiej-Ruman to: **Awantura o Asię**, **Cudowny przypadek**, **Śmietnik po Śląsku** oraz **Wrócę, kiedy słońce już nie będzie mi potrzebne**.

Patrycja była żoną Jana i razem wychowywali cztery córki: Kaję, Klarę, Carmen oraz Kamilę. Niestety, zmarła po długiej walce z chorobą nowotworową. Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

Nagrody i wyróżnienia

Patrycja Gruszyńska-Ruman osiągnęła wybitne sukcesy w dziedzinie reportażu, co potwierdzają liczne nagrody i wyróżnienia, które otrzymała na przestrzeni lat. Jej prace, w szczególności reportaż „WINna nie WINna”, zdobyły uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą.

• 2008 – laureatka nagrody dla najlepszego reportażu audio Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu za reportaż WINna nie WINna,
• 2009 – Główna Nagroda Wolności Słowa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za reportaż WINna nie WINna,
• 2009 – nagroda Prix Italia: Radio documentary – overall quality za reportaż WINna nie WINna (ang. Guilty or Not Guilty),
• 2009 – Radiowy Reportażysta Roku,
• 2010 – laureatka VI edycji Ogólnopolskiego Konkursu Reportażystów Melchiory,
• 2011 – Grand Press w kategorii reportaż radiowy,
• 2013 – Nagroda im. Janusza Kurtyki za reportaż Szczęśliwy żywot Michała Wysockiego,
• 2014 – Złoty Mikrofon „za wrażliwość w opowiadaniu prawdy o człowieku i świecie”,
• 2013 – Special Mention: Documentary w kategorii dokumentu radiowego Prix Italia za reportaż Dopóki jestem.

Każde z tych osiągnięć świadczy o wysokim poziomie jej twórczości oraz zaangażowaniu w tematykę, która dotyka istotnych społecznych i ludzkich spraw.

---

Oceń: Patrycja Gruszyńska-Ruman

---