Michalina Rogalewiczówna

Rogalewiczówna była córką Tomasza Rogalewicza, który piastował funkcję rewizora dochodów konsumpcyjnych w Urzędzie Konsumpcyjnym w Warszawie, oraz Antoniny z Głuchowskich. W jej rodzeństwie znajdował się także brat, Antoni Rogalewicz, znany warszawski pedagog oraz chemik. Michalina nawiązała relacje z miejscowymi kręgami spiskowymi oraz grupą znaną jako „entuzjastki”, co znacząco wpłynęło na jej działalność.

W roku 1844, razem ze spiskowcem Franciszkiem Gawareckim oraz swoim narzeczonym Karolem Klattem, Rogalewiczówna zaangażowała się w akcję mającą na celu pomoc dla więźniów oraz zesłańców. Jej śmiała interwencja umożliwiła ucieczkę z warszawskiego Ordonshausu Janowi Krzywickiemu, który był jednym z bardziej aktywnych konspiratorów. Niestety, po aresztowaniu Klatta, Rogalewiczówna utrzymywała z nim kontakt wykorzystując przesyłanie grypsów.

Aresztowana w 1846 roku, zarówno ona, jak i jej matka zostały ujawnione w momencie przekazywania grypsu, który został wyrzucony przez okno ich celi w Cytadeli. Dokument ten zawierał informacje dotyczące denuncjatorów oraz więźniów, którzy byli skłonni do zdrady (między innymi o Piotrze Ściegiennym). Podczas rewizji w jej mieszkaniu między innymi znaleziono jedynie wiersze patriotyczne, co świadczy o jej niezłomności w dążeniu do wolności.

Rogalewiczówna została umieszczona w Ratuszu, w celi sąsiadującej z celą Maksymiliana Jatowta (Gordona), którego wspierała psychicznie w trudnych chwilach. Mimo brutalności śledztwa, podczas którego nie zdradziła żadnych informacji, podobno została skatowana w Cytadeli. Dopiero 2 marca 1846 roku, po udowodnieniu ciężkiej choroby, którą była gruźlica, została zwolniona na mocy decyzji, powracając pod nadzór policyjny. Jej matka doświadczyła podobnego losu, co również wpłynęło na ich wspólną tragedię.

Michalina zmarła krótko po zwolnieniu, 12 marca 1846 roku w Warszawie. Jej pogrzeb na Powązkach stał się momentem wzniosłym i manifestacją patriotyczną, chociaż lokalizacja jej grobu pozostaje nieznana. Śmierć Rogalewiczówny oraz jej działalność spiskowa szybko stała się tematem legend, w tym opowieści, że przechowywała ważne dokumenty Edwarda Dembowskiego.