Marian Tatarkiewicz, urodzony 6 grudnia 1875 roku w Warszawie, był wybitnym polskim aktorem, reżyserem oraz dramaturgiem, który znacząco wpłynął na rozwój polskiego teatru. W dniu 17 grudnia 1929 roku zmarł w tym samym mieście, pozostawiając niezatarte ślady w kulturze polskiej. Był potomkiem znanej rodziny artystycznej, synem Stanisława Damazego Tatarkiewicza oraz Leokadii z Thiessów, a jego brat Konstanty także aktywnie działał jako aktor i reżyser.
Po zakończeniu nauki w Gimnazjum Realnym w Warszawie, Tatarkiewicz postanowił rozwijać swoje zainteresowania artystyczne, podejmując studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1893 roku ukończył Klasę Dykcji i Deklamacji, której prowadzenie miało miejsce przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, co pozwoliło mu na zdobycie niezbędnych umiejętności wokalnych i aktorskich.
Wkrótce po tym, w tym samym roku, został dostrzeżony przez Tadeusza Pawlikowskiego i zaproszony do zespołu krakowskiego teatru, gdzie występował w rolach epizodycznych, w tym w roli Maciusia w słynnej komedii Aleksandra Fredry "Pan Benet". Jego debiut na scenie odbył się 11 września 1894 roku, kiedy to wcielił się w postać Wróbelkowskiego w przedstawieniu "Dom otwarty" autorstwa Michała Bałuckiego. To wydarzenie otworzyło przed nim drzwi do świata teatru, gdzie zyskał uznanie jako znakomity aktor dramatyczny.
Do 1919 roku Tatarkiewicz występował głównie w rolach drugoplanowych, które jednak cechowały się jego umiejętnością wcielania się w różne charaktery, zarówno dramatyczne, jak i komiczne. W marcu 1915 roku został mianowany etatowym reżyserem dramatu oraz pomocnikiem kierownika literackiego Teatru Rozmaitości Adama Grzymały-Siedleckiego. Jego kariera kontynuowała rozwój w latach 1919–1921 w Teatrze Praskim, a następnie przez dwa sezony w Teatrze im. Bogusławskiego, gdzie w 1923 roku miał zaszczyt obchodzić jubileusz trzydziestolecia swojej kariery scenicznej.
Oprócz działalności teatralnej, Tatarkiewicz był również utalentowanym pisarzem i dramaturgiem. Swoją karierę literacką rozpoczął w 1897 roku, publikując wiersz "Na morzu. Fantazja" w Bibliotece Warszawskiej. W latach 1897-1899 jego utwory regularnie pojawiały się w tym wydawnictwie. Jego sztuka "Królowa Bajka", wystawiona w 1900 roku w Teatrze Rozmaitości z reżyserią Romana Żelazowskiego i Marią Fedorowiczową w roli tytułowej, odnosiła sukcesy i zapisała się na stałe w historii polskiej sceny teatralnej. W 1913 roku wspólnie z Kazimierzem Nowiną stworzył cztery sztuki: "Wcielenie Afry", "Zjazd koleżeński", "Komendant Thurm", "Szukajmy Murzyna".
Przypisy
- Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Warszawa: Fundacja Akademia Humanistyczna, 2003 r., s. 242. ISBN 83-89348-06-3.
- Teatr polski w latach 1890-1918. Warszawa: PWN, 1988 r., s. 38. ISBN 83-01-06111-2.
- Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965. Warszawa: PWN, 1973 r., s. 737.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Krzysztof Poliński | Bonus RPK | Jerzy Dąbkowski | Andrzej Bieniasz (aktor) | Tomasz Budyta | Danny Kaden | Wojciech Karpiński | Zdzisław Dębicki | Władysław Roguski | Irena Lorentowicz | Maciej Musiał (aktor) | Józef Lejtes | Małgorzata Starowieyska | Helena Kitajewicz | Marta Tomaszewska | Ewa Podleś | Artur Kempa | Elżbieta Kurkowska | Ilona Janyst | Jan Solomon MinheimerOceń: Marian Tatarkiewicz