Leopold Matuszyński

Przed rozpoczęciem swojej kariery w świecie muzyki, Leopold Matuszyński pracował w winiarni, co może być zaskakujące dla wielu. Jego debiut na scenie miał miejsce 15 kwietnia 1841 roku, kiedy to zagrał rolę Elwina w operze „Lunatyczka” autorstwa Vincenza Belliniego. Z biegiem lat, do końca swojego życia, Matuszyński był członkiem zespołu Warszawskich Teatrów Rządowych.

Od 1852 roku zaczął reżyserować przedstawienia operowe, a od 1 lutego 1854 do 1891 roku pełnił funkcję stałego reżysera operowego w Warszawskich Teatrach Rządowych. Jego wkład w edukację muzyczną był równie znaczący — od 1859 roku uczył śpiewu w szkole przy tym samym teatrze, a także wykładał grę sceniczną oraz deklamację w Instytucie Muzycznym w Warszawie.

W swoim dorobku artystycznym Matuszyński występował w licznych rolach, między innymi jako Stach w „Krakowiakach i Góralach” Wojciecha Bogusławskiego, Almaviva w „Cyruliku sewilskim” Gioacchina Rossiniego, czy też Edgar w „Łucji z Lammermooru” i Ernesto w „Don Pasquale” Gaetana Donizettiego. Posiadał wszechstronny głos, co pozwalało mu na śpiewanie zarówno tenorowych, jak i barytonowych partii — na przykład w roli Karola w „Ernanim” czy Makbeta.

Matuszyński był odpowiedzialny za warszawskie premiery takich dzieł jak „Halka” i „Straszny dwór” Stanisława Moniuszki, „Aida” i „Trubadur” Giuseppe Verdiego, „Faust” Charles’a Gounoda oraz „Piękna Helena” Jacques’a Offenbacha. Jako tłumacz, przetłumaczył między innymi libretto „Orfeusza w piekle” Offenbacha oraz „Sinobrodego” autorstwa Henriego Meilhaca i Ludovica Halevy’ego.

Jego wkład w polską kulturę muzyczną jest nieoceniony, a jego grób znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie przy ul. Młynarskiej (aleja 26, grób 8), co stanowi miejsce pamięci dla tych, którzy pragną oddać hołd temu wyjątkowemu artyście.