Julian Fontana, urodzony 31 lipca 1810 roku w Warszawie, to postać, która znacząco wpisała się w historię muzyki polskiej. Jego życie, które zostało zakończone 23 grudnia 1869 roku w Paryżu, obfitowało w istotne wydarzenia związane z muzyką i kulturą.
Był on nie tylko wybitnym pianistą, ale także utalentowanym kompozytorem oraz biegłym tłumaczem. Jego bliskie relacje z Fryderykiem Chopinem wpisują się w kontekst artystyczny tamtej epoki, a Fontana odegrał ważną rolę jako jego przyjaciel i kopista, dokumentując dzieła tego wybitnego kompozytora.
Życiorys
Julian Fontana był ciekawą postacią w historii muzyki, urodził się jako syn Jana, który wywodził się z Włoch, i Julii, córki Petzoldów, żyjącej w latach 1784–1847. Edukację muzyczną rozpoczął w Liceum Warszawskim, a następnie kontynuował naukę w warszawskim konserwatorium, gdzie miał przyjemność uczyć się pod okiem Józefa Elsnera. Jego zainteresowania nie ograniczały się jedynie do muzyki; w 1828 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
W czasie trwania powstania listopadowego Fontana aktywnie uczestniczył w wydarzeniach, co miało znaczący wpływ na jego przyszłość. Po zakończeniu konfliktu, jako emigrant, osiedlił się w Paryżu, gdzie rozpoczął nowy rozdział swojego życia. W 1841 roku podjął decyzję o wyjeździe do Ameryki, w poszukiwaniu lepszych możliwości zarobkowych jako pianista. Jego talent artystyczny zaowocował koncertami w Nowym Jorku oraz Hawanie, gdzie występował w towarzystwie włoskiego skrzypka Camilla Sivoriego, ucznia słynnego Paganiniego.
Przełomowym momentem w jego życiu było małżeństwo z Kubanką, Camilą Dalcour, francuskiego pochodzenia. Po pewnym czasie, w 1847 roku, Fontana postanowił wrócić do Europy, gdzie osiedlił się w Montgeron, pod Paryżem. W tym okresie jego twórczość skoncentrowała się na pisaniu utworów salonowych, w tym caprices, rêveries, nokturnów, romansów oraz mazurków.
Niestety, pod koniec życia Fontana zmagał się z poważnymi problemami. Po śmierci żony w 1855 roku, przeszedł załamanie psychiczne, co było spowodowane także trudnościami prawnymi związanymi z opieką nad dziećmi, pogarszającą się sytuacją finansową oraz utratą słuchu. W obliczu tych dramatycznych okoliczności zdecydował się na ostateczny krok, popełniając samobójstwo w wyniku zatrucia czadem. Został pochowany wbrew własnej woli na Cmentarzu Montmartre w Paryżu.
W okresie 1855–1859, po śmierci Fryderyka Chopina w 1849 roku, Fontana wydał wiele jego utworów (op. 66–74), w tym Fantaisie-Impromptu cis-moll op. 66 oraz pieśni, takie jak Życzenie. W czasie życia Chopina, zanim wyjechał do Ameryki, zyskał uznanie jako wierny agent i kopista kompozytora, co było dla niego istotnym zajęciem. Pomagał Chopinowi, zwalniając go z nieprzyjemnych obowiązków dotyczących kontaktów z wydawcami. Szczególnie w okresie pobytu na Majorce z George Sand, Fontana stał się cennym wsparciem, regularnie otrzymując od Chopina nowe zlecenia.
Co ciekawe, był również członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, co świadczy o jego znaczącej roli w dziedzinie kultury i nauki.
Przypisy
- a b c d e MagdalenaM. Oliferko MagdalenaM., Julian Fontana [online], Portal Muzyki Polskiej [dostęp 23.12.2022 r.]
- PiotrP. Mysłakowski PiotrP., Julian Fontana i Fryderyk Chopin – dwie zagadki „urodzinowe”, „More Maiorum”, nr 4/2015, s. 42-45.
- Czesław Halski, Polskie imprezy muzyczne, „Tydzień Polski”, Londyn, 05.05.1979 r.
- Bolesław Erzepki, Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Poznań 1896, s. 2.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Mateusz Pawłowski | Jan Karmański | Stanisława Perzanowska | Antoni Smuglewicz | Jerzy Fitelberg | Zuzanna Orlińska | Ryszard Morawski | Zofia Woźnicka | Roman Duszek | Roman Jasiński (tancerz) | Maciej Sznabel | Leopold Matuszyński | Sławomir Jóźwik | Alicja Gaskon | Krzysztof Gawronkiewicz | Ewa Panufnik-Dworska | Tadeusz Sygietyński | Jacek Skowroński (pisarz) | Ewa Szykulska | Stanisław Piotrowski (dźwiękowiec)Oceń: Julian Fontana