Julian Ejsmond, urodzony 26 lutego 1892 roku w stolicy Polski, Warszawie, to postać, która pozostawiła trwały ślad w polskiej kulturze literackiej. Był zarówno poetą, jak i bajkopisarzem, a jego twórczość obejmuje różnorodne formy literackie.
Oprócz swoich literackich osiągnięć, Ejsmond był również tłumaczem, co podkreśla jego pasję do literatury z różnych kultur. Jego życie zawodowe obejmowało także służbę w Wojsku Polskim, gdzie dosłużył się stopnia porucznika piechoty. Za swoje męstwo i odwagę został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Julian Ejsmond zmarł tragicznie 29 czerwca 1930 roku w Zakopanem, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki oraz pamięć wśród współczesnych mu literatów.
Życiorys
Julian Ejsmond przyszedł na świat 26 lutego 1892 roku w Warszawie. Pochodził z rodziny artystycznej, jego ojcem był Franciszek Teodor, malarz, a matką Maria, córka znanego literata Juliana Wieniawskiego. W swojej edukacji skoncentrował się na filologii polskiej, studiując na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz na Uniwersytecie Warszawskim.
Wstąpił do Wojska Polskiego jako ochotnik, gdzie przeszedł szkolenie w renomowanej szkole wojskowej w Saint-Cyr. Po ukończeniu nauki uzyskał rangę podporucznika. 1 czerwca 1921 roku rozpoczął służbę w Departamencie I Ministerstwa Spraw Wojskowych, przydzielony do 79 pułku piechoty. Po zweryfikowaniu w 1922 roku awansował na porucznika z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 na 346. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W następnym roku kontynuował służbę w jednostce w Słonimie, a w 1924 roku przeszedł do rezerwy.
Ejsmond był pasjonatem myślistwa. Nie tylko aktywnie uczestniczył w polowaniach, ale również zaangażował się w redagowanie pism poświęconych tej dziedzinie, a nawet wydawał kalendarze myśliwskie. W 1929 roku objął stanowisko wiceprezesa Ligi Ochrony Przyrody (LOP).
Równocześnie z pracą jako urzędnik rozwijał swoje zdolności twórcze w literaturze i edytorstwie. Swoje pierwsze wiersze publikował już od 1907 roku, a pierwszy tomik poezji wydał w 1909 roku. Jego dorobek literacki obejmował różnorodne gatunki, w tym wiersze miłosne, ballady, romanse, liryki, felietony, satyry, bajki oraz opowiadania. Był również uznawanym tłumaczem, przekładał utwory klasyków, takich jak Kochanowski, Sarbiewski, Propercjusz, Owidiusz oraz Petroniusz. Współpracował z pismem „Skamander”, należąc do grupy artystów z nim związanych. W 1925 roku jego praca „Inwentarz kultury narodowej” została opublikowana w 36 zeszycie pisma.
Tragicznie zginął 29 czerwca 1930 roku nad Morskim Okiem w wyniku wypadku samochodowego. Po jego śmierci, spoczął w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 194–I–16/17.
Życie prywatne
Julian Ejsmond był osobą, która w swoim życiu nie tylko odnosiła sukcesy zawodowe, ale również prowadziła bogate życie osobiste. W 1920 roku, ożenił się z Janiną z rodziny Scheinkönigów, której korzenie sięgają Michała oraz Zofii z Pociejów.
Wspólnie wychowali dwóch synów:
- Juliana (ur. 1920), który po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Szwajcarii, gdzie przyjął nowe nazwisko D’Eysmond oraz zdobył tytuł oficera francuskiego krzyża wojennego 1939-1945,
- Stanisława (1922-2009).
Potomkowie Juliana Ejsmonda kontynuują swoje życie w Szwajcarii oraz Francji, co świadczy o wpływie, jaki miał na ich rodzinną historię i tradycję.
Twórczość (wybór)
Julian Ejsmond pozostawił po sobie bogaty dorobek literacki, składający się z wielu interesujących dzieł. Jego twórczość to mieszanka różnorodnych tematów oraz form, które oddają zarówno dziecięcą ciekawość, jak i głębsze refleksje nad światem. Oto kilka wyróżniających się pozycji w jego katalogu:
- Baśń o ziemnych ludkach, 1914,
- Podręcznik całowania, 1923,
- W zbożu, 1925,
- Opowieść o Janku Kominiarczyku i o dymiącym piecu króla Stasia, 1925,
- Wspomnienia myśliwskie, 1925,
- Sztuka wymyślania, 1927,
- Bajki, 1927,
- W puszczy, 1927,
- Ryś w dzisiejszej Polsce, 1929,
- Moje przygody łowieckie, 1929,
- Przygody wiewióreczki, 1929,
- Żywoty drzew, 1929,
- W słońcu, 1930,
- Patrząc na moich synków, 1931,
- Janek w puszczy, 1931,
- Mali myśliwi, 1931,
- Moje przygody łowieckie, 1961,
- Ostatni.
Każde z tych dzieł oferuje unikalne spojrzenie na otaczający świat, wzbogacając literaturę polską o nowe wartości i doświadczenia. Ejsmond często sięgał po tematy przyrodnicze oraz społeczne, dając swoim czytelnikom możliwość zanurzenia się w fascynujące opowieści i refleksje.
Upamiętnienie
Znany poeta Julian Ejsmond, który tragicznie zmarł w 1930 roku w wyniku wypadku samochodowego, ma swoje upamiętnienie w postaci różnych miejsc związanych z jego osobą. Od jego nazwiska pochodzi Zakręt Ejsmonda, który znajduje się na wysokości 1359 metrów nad poziomem morza, na trasie z Palenicy Białczańskiej do Morskiego Oka w Tatrach. To właśnie w tym malowniczym zakątku natrafimy na ślad jego obecności, gdyż tu zginął.
W Gdyni można odnaleźć ulicę Ejsmonda, na której niegdyś znajdował się stadion Arki Gdynia. Ciekawym aspektem jest nadanie imienia Juliana Ejsmonda jednej z ulic w dzielnicy Żoliborz w Warszawie, co miało miejsce 24 listopada 1975 roku.
| _ | _ | _ | _ | Eleonora Oesterreicher | _ | Józef Wolff | _ | Herszek Mayer Helman | _ | Gitla Aronowicz Kielmanowicz | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | Edward Wolff | _ | Regina Wolff | _ | _ | Tadeusz Wieniawski | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | Józef Wieniawski | _ | Isabelle Bessie-Hampton | _ | _ | Henryk Wieniawski | _ | Julian Wieniawski | _ | Konrad Wieniawski | _ | Aleksander Wieniawski | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | Régine Wieniawski | _ | Antoni Wieniawski | _ | Maria Pia Ejsmond | _ | _ | _ | _ | Adam Tadeusz Wieniawski | _ | _ | _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | _ | Stanisław Ejsmond | _ | Julian Ejsmond | _ | _ | _ | _ | _ | _ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przypisy
- Ejsmond Julian (1892-1930). [dostęp 28.08.2013 r.]
- Józef Nyka, Tatry Polskie, wyd. Trawers 2004 r.
- Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984 r. ISBN 83-03-00758-0.
- Julian Ejsmond, [w:] JanJ. Parandowski, Wspomnienia i sylwety, Wrocław: Ossolineum, 1969 r., s. 60-62.
- Uchwała nr 34 Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 24.11.1975 r. w sprawie nadania nazw ulicom, Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, 30.12.1975 r., nr 16, poz. 115, s. 1.
- Akt nr 489/1919 w par. św. Aleksandra w Warszawie.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 308, 433.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 424.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 352.
- Lista starszeństwa 1922, s. 77.
- Spis oficerów 1921, s. 209, 611.
- Żołnierze Niepodległości.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Maria Gerson-Dąbrowska | Maria Holka | Sosnowski (muzyk) | Jerzy Moes | Tomasz Włosok | Krzysztof Jaroszyński | Janusz Sławiński (kompozytor) | Maria Dębska | Marian Prokop | Jan Henryk Rosen | Mikołaj Cieślak | Helena Englert | Zbigniew Uniłowski | Aniela Wyrwiczówna | Artur Paciorkiewicz | Małgorzata Saramonowicz | Aleksander Michaux | Maciej Piwowarczuk | Maciej Parowski | TomashOceń: Julian Ejsmond